Antić: Sa svih strana pokušaji revizije istorije

Istoričar Čedomir Antić upozorava da revizija istorije dolazi sa više strana i da ti pokušaji ne predstavljaju ništa novo. Ona je, kao nacionalni interes, definisana od dela nemačkih, austrijskih, mađarskih, hrvatskih, pa i bošnjačkih elita…

Srpski istoričar Čedomir Antić odbacuje tvrdnje da je „Mlada Bosna“ bila teroristička organizacija i poziva državne organe Srbije da ozbiljnije odgovore na pokušaje revizije onoga što je prethodilo Prvom svetskom ratu.

„Problem je u predsedniku, premijeru i ministrima… Imamo naučnike, umetnike i intelektualce koji nude osnovu za dobar i dostojan naučno i umetnički utemeljen odgovor“ – ističe Antić u intervjuu Srni.

On ocenjuje da novac treba izdvajati na način na koji ga upotrebljavaju Britanci ili Austrijanci, „umesto da se snimaju filmovi B produkcije i daju sredstva poslušnicima da prave zidne novine po arhivima širom Srbije“.

Antić upozorava da terorizam nema istu definiciju danas i pre stotinu godina:“Da li su teroristi bili pripadnici “ Mlade Italije“ ili zaštitnici Jermena, kakav je bio belgijski anarhista Žoris koji je u Carigradu aktivirao prvi automobil-bombu u istoriji, masakrirao veliki broj civila, a evropske sile su onda primorale osmanske vlasti da ga puste iz zatvora kao „borca za slobodu?“

Antić ističe da su atentatori „Mlade Bosne“ bili ljudi sa margina društva, čiji je položaj u mnogo čemu bio uslovljen nedemokratskom i lošom austrougarskom upravom u BiH.

„Imali su podršku nekoliko ekstremista iz srpske vojske, ali ona nije bila presudna za njihovu odluku da izvrše atentat, niti za uspeh atentata. Atentat je uspeo zahvaljujući čudnom sticaju nesrećnih okolonosti“, kaže Čedomir Antić.

On pojašnjava da je pogibija Franca Ferdinanda ožalostila mali dio javnosti Austrije, a gotovo nikoga u Ugarskoj.

„Ipak, prvi ljudi Nemačke i Austrije smesta su odlučili da stupe u rat, a danas je dokazano da su znali da Srbija ne stoji iza atentata, već da su želeli rat kojim bi Srbija bila uništena kao nezavisna država, dok je Nemačka želela sukob sa Rusijom i Francuskom“ – precizira Antić.

On upozorava da revizija istorije dolazi sa više strana i da ti pokušaji ne predstavljaju ništa novo. Ona je kao nacionalni interes definisana od dela nemačkih, austrijskih, mađarskih, hrvatskih, pa i bošnjačkih elita.

„Reviziju žele katolički klerikalni krugovi. Ona je u interesu i savremene, inače prilično pragmatične, ideje evropskog jedinstva“ – napominje Antić za Srnu.

Prema njegovoj oceni, svet je danas u geopolitičkom smislu sličniji 19. veku, nego što je bio ikada tokom 20. veka: „Elite, ali i intelektualci zapadnoevropskih država svesni su da je Evropa danas višestruko slabija nego što je bila uoči Prvog svetskog rata“.

On napominje da je prisutna i potreba da se nemački narod distancira i opravda u odnosu na nacistički režim i Hitlera.

“Naučnici koji danas insistiraju na tome da je Sarajevski atentat više od povoda i da je delom uzrok svetskog rata, ustvari žele da kažu da je nekontrolisana Srbija odgovorna za nestabilnost – kako 1914, tako i 1991. godine – i da su evropske države u rat stupile slučajno , `kao mesečari”, objašnjava Antić.

To bi značilo da je rat, napominje srpski istoričar, posljedica greške u kojoj je zla namera postojala u Srbiji, čije elite nisu krive pojedinačno /kao nacističke vlasti Nemačke/, već da je reč o defektu celokupne srpske kulture od cara Dušana do Slobodana Miloševića.

„Taj stav je, u svojoj suštini, politikantski i rasistički. Ne deli ga većina zapadnih istoričara, pa ni političara, ali su glasni njegovi zagovornici“, zaključuje Antić i podsjeća: „Rat je želela Nemačka, tačnije njene elite. To je odavno dokazao nemački istoričar Fric Fišer i danas taj stav deli 90 odsto svetskih istoričara“.

Srpski istoričar Andrej Mitrović jasno je dokazao austrougarsku odgovornost za rat sa Srbijom , te njenu težnju od 1878. da Srbiju pretvori u koloniju, a od 1907. da je ukine kao državu.

„Srbija nije imala zvanični plan oslobođenja i ujedinjenja srpskog naroda. Austrougarska je zloupotrebljavala neformalni plan Ilije Garašanina koji nije bio plan spoljne politike Srbije od 1868. godine , niti je bio pretnja njoj, kako bi dokazala loše namere Srbije“, zaključuje Antić u intervjuu za SRNU.