Budućeg Dekana Pravnog fakulteta ponovo sumnjiče za plagijat

Dok Univerzitet Crne Gore (UCG) više od mjesec ćuti o dvije „Kriminologije“ profesora i budućeg dekana Velimira Rakočevića, Pravni fakultet (PF) u Beogradu provjerava da li je njegova doktorska disertacija plagijat.

Profesor sa beogradskog PF-a Đorđe Ignjatović je u eseju „Nedozvoljeno posezanje za tuđim u nauci“, objavljenom u analima te ustanove 2009. godine, optužio Rakočevića da je od kriminologa iz regiona prepisao knjigu i da je devet strana doktorata prepisao od pokojnog novosadskog profesora Obrada Perića.

Novinar „Vijesti“ je imao uvid u doktorsku disertaciju Rakočevića iz 2003. godine „Otkrivanje i suzbijanje zloupotrebe droga“ i uočio da se strane (61-70), koje je Ignjatović opisao kao prepisane, poklapaju sa Perićevim člankom iz 1987. godine, objavljenom u beogradskom časopisu „Pravni život“.

Nakon što su „Vijesti“ i Centar za građansko obrazovanje (CGO), povodom ovih činjenica poslali upit nadležnima u Crnoj Gori i Srbiji, beogradski PF je odgovorio da će pokrenuti postupak utvrđivanja originalnosti rada, Univerzitet u Beogradu je proslijedio slučaj Odboru za profesionalnu etiku, a Sud časti UCG-a će o doktoratu raspravljati na narednoj sjednici.

Podgorički PF i UCG, kao i povodom slučaja sa „Kriminologijom“, nije odgovorio na ovaj upit. Rakočević takođe nije odgovorio na pitanja, SMS poruke i telefonske pozive novinara „Vijesti“. On je ranije kazao da na originalu njegove kriminologije piše ISBN broj (međunarodni bibliotečki broj), dok je druga knjiga studentska skripta, koju je, sumnja, neko odštampao kako bi ga diskreditovao. Tada je u razgovoru sa „Vijestima“ kazao da je čuo da postoji štampana verzija „skripte“, ali da je nikada nije vidio.

Gotovo iste rečenice i fusnote

Prvi dio druge glave doktorske disertacije „Međunarodna zajednica i suzbijanje zloupotrebe opojnih droga“ (61-70) podgoričkog kriminologa i prvi dio Perićevog članka „Međunarodno-pravni aspekt suzbijanja zloupotrebe opojnih droga“ (71-86) veoma su slični po sadržaju, nazivima poglavlja i teza, čak su gotovo identične i fusnote na francuskom, ruskom, engleskom i našem jeziku. Podgorički profesor, međutim, nije pomenuo Perićev rad u fusnotama doktorata, dok su ostali strani i domaći autori koje citira beogradski profesor, uredno upisani, uz sitne izmjene. On je, međutim, Perićev članak naveo u bibliografiji doktorata.

Na primjer, na prvoj strani druge glave Rakočevićevog doktorata (61) u fusnotama je navedeno da je dva puta citirano djelo Francuza M. Floria, tri puta S. Obradovića, jednom Francuza J. Susini i pojašnjeno je koje države su bile učesnice međunarodne opijumske komisije u Šangaju.

Gotovo identično, istim redom, na isti način, navedena su ista djela u Perićevom članku (72-73), koji je objavljen 16 godina ranije. Jedina razlika je što je Perić u svom članku prije nego je citirao djelo M. Florio napisao „iscrpnije o tome“, čega nema u Rakočevićevom doktoratu.

Budući dekan podgoričkog PF-a počeo je drugu glavu sličnom rečenicom koja se nalazi pri početku Perićevog članka:

„Napori međunarodne zajednice da suzbije zloupotrebe opojnih droga, iako su dobili poseban značaj u novije doba, posebno sa prenošenjem nadležnosti u UN, datiraju od davnina, prevashodno zbog činjenice što neovlašćena proizvodnja, promet i upotreba u svjetskim razmjerama, pretpostavljaju da postoji i dozvoljena proizvodnja, promet i upotreba, koja bi sa aspekta opštih interesa bila neophodna.“ (Rakočević, 61-62)

U Perićevom tekstu, međutim, naizgled ista misao formulisana je u dvije rečenice:

„Napori međunarodne zajednice da suzbije zloupotrebe opojnih droga, iako su dobili poseban značaj u novije doba, naročito sa prenošenjem nadležnosti po tom pitanju u domen UN, prilično su starog datuma. To je zbog toga što nedozvoljena proizvodnja, promet i upotreba (u svetskim razmerama), pretpostavljaju da postoji i dozvoljena proizvodnja, promet i upotreba, koja bi – sa tačke gledišta opštih društvenih interesa – bila korisna i neophodna.“ (Perić, 71-72)

Sve do kraja sedmog poglavlja Rakočevićevog doktorata i petog dijela Perićevog članka stiče se utisak da su sve rečenice i fusnote velikim dijelom, gotovo identični, sa istim značenjem i sličnim formulacijama.