IN4S

IN4S portal

Gotovuša – simbol opstanka Srba na svojim vekovnim ognjištima na KiM

1 min read
Gotovuša je danas moderna šarplaninska varošica koja predstavlja simbol opstanka Srba na svojim vekovnim ognjištima na Kosovu i Metohiji.

Između brda i dolina prošaranih rekama i potocima, šumama i livadama, proteže se šarplaninska varošica Gotovuša sa 1300 stanovnika srpske nacionalnosti. Nalazi se u sastavu opštine Štrpce, na jugu srpske Autonomne pokrajine Kosovo i Metohija, na severoistočnim padinama Šar-planine, sa obe strane gornjeg toka reke Lepenac i Gotovuške reke. Naselje je dobilo ime po gotovim, razrađenim poljima na koja su došli preci sadašnjih stanovnika Gotovuše.

Prema dosadašnjim arheološkim ispitivanjima i otkrićima, teritorija današnje Gotovuše je bila naseljena više hiljada godina unazad. Tu su, pre svega, ostaci utvrđenja „Gradište“ (Zidovnica), gde postoje tragovi da je naselje imalo vodovod i kanalizaciju, kao i skoro otkriveni mozaik stare crkve iz VI veka nove ere.

U pisanim dokumentima, Gotovuša se prvi put pominje 1331. godine u jednoj od povelja srpskog cara Dušana Silnog. Kao i cela srednjovekovna Srbija i Gotovuša najveći procvat doživljava upravo za vreme cara Dušana, kada je kroz naselje prolazio karavanski put koji je povezivao carske gradove Prizren i Skoplje.

Lazarice

Tim putem je prolazio veliki broj trgovaca koji su trgovali sa Gotovušanima. Trgovci su prodavali usoljenu morsku ribu i maslinovo ulje, a zauzvrat su dobijali vino i vinovu lozu koja je bila veoma zastupljena u tom kraju. Srpski srednjovekovni vladari imali su svoje posede u Gotovuši, o čemu najbolje svedoče narodne pesme i sačuvana imena nekih predela kao što su „Careve livade“ i „Careva glava“.

U Gotovuši postoje i dve crkve, iz 14 i 16 veka: Crkva Presvete Bogorodice i crkva Svetog Spasa na čijim zidovima su najlepše i najočuvanije freske u Sirinićkoj župi. Crkve su od izuzetnog značaja i pod zaštitom su Republičkog zavoda za kulturu Srbije kao vredno kulturno-istorijsko nasleđe. Po narodnom predanju, u Gotovuši su neko vreme bile čuvane mošti srpskog cara Uroša Nejakog, ali su kasnije prenesene u manastir Jazak na Fruškoj gori.

Gotovuša nije potpala pod tursku vlast odmah posle Kosovske bitke. To se desilo tek 66 godina kasnije, kada je izvršen i popis stanovništva. U opširnom katastarskom popisu 1455. godine, Gotovuša se beleži kao oblast Vuka Brankovića. Prema tom popisu, Gotovuša je imala 79 domaćinstava koja su bila zadužena da na ime poreza izmire 6.014 akči i plaćaju ušur na prihod od vinograda – 30 čabara vina.

Crkva Presvete Bogorodice

Život Srba pod turskom vlašću bio je veoma težak, pa se veliki broj ljudi odselio prema centalnoj Srbiji i Austrougarskoj, u seobi pod vođstvom srpskog Patrijarha Arsenija III Čarnojevića, ali su Gotovušani, i pored toga, uspeli da u viševekovnom ropstvu sačuvaju od zaborava srpsku veru, svoja vekovna ognjišta i narodne običaje.

Oslobođenje od Turaka

Srpska vojska je oslobodila Gotovušu od turskog ropstva 13. oktobra 1912. godine. Pobedu srpske vojske i oslobođenje su oglasila crkvena zvona na gotovuškim crkvama, pozivajući narod na okupljanje i propovedi. Srpskoj vojsci su priređeni svečani doček i slavlje koje je trajalo nekoliko dana. Petovekovni turski jaram je zbačen i najveći san je ostvaren: Kosovo se ponovo našlo u sastavu Srbije!

Vodenica

Razvoj obrazovanja, privrede i turizma

Iako je u Gotovuši postojalo nekoliko crkvica, sveštenici nisu, kao u ostalim delovima Srbije, vodili računa o opismenjavanju naroda, već samo o propovedanju pravoslavne vere, pa se javljaju ideje o osnivanju škole. Prva škola u Gotovuši počela je sa radom 1897. godine, za šta je najzaslužniji njen prvi učitelj Rajko Urošević, po kome i škola danas nosi naziv.

Uz obrazovni rad sa decom, učitelj Rajko se bavio i opštim prosvećivanjem ljudi u Gotovuši, učio je narod gajenju i kalemljenju voća, gajenju pčela, bio je savetnik u seoskim i pravnim poslovima, razvijao dobre odnose medju ljudima, pomagao u lečenju meštana narodnim lekovima. Bio je inicijator izgradnje prvog modernog vodovoda u Gotovuši, koji je sagrađen 1912 godine. Učitelj Rajko je redovno slao izveštaje iz Gotovuše tadašnjem konzulu Kraljevine Srbije u Prištini Branislavu Nušiću.

Osnovci

Prva zadruga u Gotovuši osnovana je 1931. godine, zahvaljujući zalaganju učitelja Milana Jevtića. Pre osnivanja zadruge, u Gotovuši su postojale tri bakalske radnje. Predsednik ove kreditno-prodajne zadruge bio je Stajko Dobrosavljević,a blagajnik Stevan Maksimović. U zadrugu je stupio veliki broj domaćinstava iz Gotovuše ali i okolnih sela.

Na uzvišenju Čuka nalazi se simbol i zaštitni znak Gotovuše – krst visok 6 metara. Po narodnom verovanju, u davna vremena u selu su se rađala zdrava deca koja su se kasnije razboljevala. Meštani su zbog toga tražili savet od lokalnog sveštenika i on im je savetovao da upregnu dva vola blizanca koja će vući plug, da na mestu gde budu zaorali tu i završe krug, da izoru brazdu oko celog cela i da u centru kruga naprave krst. Meštani su tako uradili i napravili krst od kamena koji su dovlačili iz reke. Tako je krst sačuvao Gotovušu i njenu decu u njoj.

Krst danas predstavlja simbol i zaštitni znak Gotovuše koji posećuje veliki broj ljudi iz svih krajeva Srbije i sveta. Začetnik i najzaslužniji čovek za razvoj turizma na Šar-planini bio je Stojko Dobrosavljević iz Gotovuše i po njemu prvi turistički objekat na Šar-planini nosi ime „Stojkova kuća“.

Okolina Gotovuše obiluje izuzetnim prirodnim lepotama. Odmah iznad mesta su obronci i vrhovi Šar-planine. Na jugoistocnoj strani su: vrh Ljuboten visok 2498 metara, Crni vrh, Gavranik, Glave, Kokošinje, Željkina voda kao i izletište “Bela voda”.

Gotovuša je sastavljena od nekoliko mahala (naselja): Novo naselje, Đurđevi, Stojčevi, Petkičini, Zangini, Kostićevi, Repinovo i Kevkine.
U Gotovuši se održava i niz folklornih manifestacija i narodnih običaja koji se cuvaju od zaborava: Maskenbal „Vučari“, koji se održava na praznik Bele poklade, Procka, Mavanje kumbara, Lazarice i Veligdan.

Vučari

Gotovuša nimalo ne zaostaje za većim sredinama u pogledu kulture. Odmah posle drugog svetskog rata sagrađen je Dom kulture u kojem se organizuju razne kulturno-umetničke manifestacije. Čuvari narodne tradicije Gotovuše su KUD „Mladost“ i Pevačka grupa, koji pronose slavu Gotovuše i Srbije širom sveta sa nizom nagrada osvojenim na raznim takmičenjima.

Najzastupljeniji sportovi u Gotovuši su fudbal, košarka, rukomet i odbojka. Najpoznatija ekipa je FK Gotovuša – jedna od najboljih ekipa malog fudbala na prostoru Kosova i Metohije, sa velikim brojem osvojenih turnira i trofeja. Najpoznatije sportske manifestacije koje se organizuju u Gotovuši su: Turnir generacija „Cvetnica“; Noćna liga u malom fudbalu; košarkaški, odbojkaški i šahovski turniri.

Lazarice

Gotovuša je danas moderna šarplaninska varošica koja predstavlja simbol opstanka Srba na svojim vekovnim ognjištima na Kosovu i Metohiji.

Preuzeto sa portala: Gotovuša

Podjelite tekst putem:

4 thoughts on “Gotovuša – simbol opstanka Srba na svojim vekovnim ognjištima na KiM

  1. Ta narod na Šar-planine na prvi pogled ni malo ne obećava, koriste 2-3 padeža a po visini retko ko pređe 170cm. Međutim po hrabrosti su 1999 prešli granicu čistog ludila. Niko nije ni pomislio da će oni pokušati da ostanu i Srbiju na samoj granici Albanije.Toliki su Srbi proterivani od Krajne, Bosne i dalje a da nikom dlaka s glave nije falila – pa eto da proteraju i poubijaju i njih niko prstom nebi mako. I oni su ostali, to je bio signal i drugim enklavama da ima šanse da se ostane na Kosovu sa malo hrabrosti i ludosti.Hrabar, dobar i pošten narod.

  2. Tako se opstaje,ostajanem.A ne kao pobegulje punih džepova iz Prištine i ostalih gradova.

    1. Nije istina – probali su mnogi u Prištini da ostanu, al su završili pod zemljom. Bugarski policajac je 2001 na ulici u PR pitao koliko je sati – i odmah ga je masa linčivala i ubila mislivši da je Srbin. Ali je zato u okolini Prištine i drugih gradova ostalo desetine hiljada ljudi po homogenim selima.

      1. Ne misli ovaj gore Kosovcu, brate, ništa loše! Samo što on slabo zna kako je izgledalo proljeće i ljeto u Prištini te đavolje godine. Koliko je malo vrjedio život Srbinov!
        Kako ste vi Kosovci najbolji među svima nama Srbima, 500 godinica nam čuvaste i sačuvaste naše svijeto Kosovo. Nama što otud pođosmo, da ne kažem pobjegosmo, mi koji nijesmo „hćeli u lance“ !
        Poslijen smo se svi vatali za one što “ neće u lance „, a zaboravismo na vas koji na strašnom mjestu postojaste kako to i danas činite!!!
        Čuvate vaše i naše Kosovo da jednom kada ojačamo, da se onda vrnemo da se povratimo.
        Pa da onda guslamo onu našu staru pjesmu o nama Spartancima koji nijesmo hćeli u lance!
        … Svaka vama čast i moje veliko poštovanje.
        A mi ćemo i dalje po svome.
        U priči doslen, nas niko ne nadjača!

Ostavite odgovor

Vaša adresa e-pošte neće biti objavljena. Neophodna polja su označena *