Hoće li „agent u mantiji“ dobiti ulicu u Podgorici

Podgorička vlast zahteva da jedna od ulica u gradu na Morači ponese ime raspopa Antonija Abramovića, koji je od male grupe crnogorskih nacionalista izabran za „mitropolita” nevladine organizacije Crnogorske pravoslavne crkve (CPC), iako je 1993. godine kao sveštenik bio pod zabranom činodejstva, jer je tada dokazano da je bio agent crnogorske tajne policije.

No, bez obzira ne te činjenice, najvjerovatnije će se ulica nazvati po „agentu u mantiji” jer u podgoričkom parlamentu vlast, s ubjedljivom većinom, vrši Demokratska partija socijalista (DPS) sa manjim koalicionim članicama – Liberalnom partijom (pokretač inicijative), Demokratskom unijom Albanaca, Crnogorskom i Pozitivnom Crnom Gorom.

Kao raspop, Abramović za vrijeme svog policijskog službovanja, uz podršku malobrojnih istomišljenika koji su sebe predstavljali kao crkvenu grupaciju, nije uspio da obezbjedi arhijerejsku hirotoniju, niti dobije priznanje svog izbora, osim što je bio obasut brojnim etiketama, a ponajviše onom koja ga povezuje sa raznim obaveštajnim službama, prenosi Politika.

„Na Lučindan 1993. godine, na dan crnogorskog svetitelja i utemeljivača moderne crnogorske države Svetog Petra Cetinjskog, arhimandrit Antonije je na crnogorskom saboru na Cetinju, u organizaciji odbora za obnovu autokefalne Crnogorske pravoslavne crkve, ispred dvorca kralja Nikole, narodnom voljom, izabran za duhovnog poglavara obnovljene CPC. Taj čin označio je nastavak rada CPC, koja je nasilno ukinuta dekretom Aleksandra Karađorđevića 30. avgusta 1920”, saopštili su liberali.

Protojerej-stavrofor dr Velibor Džomić pokazao nam je dokumenta koja, kako tvrdi, dokazuju da su „crnogorski raspopi, od prvog do poslednjeg, još dok su bili u svešteničkom činu, bili sluge i plaćenici komunističkog režima i tajne komunističke policije, a među njima i Abramović”.

Sveštenik Džomić je u Arhivu Jugoslavije (Fond 144, Savezna vjerska komisija, f. 21, br. 257) pronašao dopis Franca Kosa, načelnika četvrtog odjeljenja Državnog sekretarijata za inostrane poslove FNRJ od 22. maja 1957, kojim se ta komisija izvještava da se, prema obavještenju konzulata u Njujorku, tamo nalazi Antonije i da je u vrlo teškoj situaciji, materijalnoj i moralnoj, ali da „ima korisno i pozitivno držanje prema našoj zemlji”.

„Zato je konzulat predložio da mu se odobri mjesečna pomoć od sto dolara, kako bi tamo ostao i obavljao poslove za komunistički režim. I tako je tadašnji kaluđer Antonije stavljen na redovni platni spisak crvenog režima služeći finansijeru, a ne crkvi i narodu. Takav vid njegove ’službe’ trajao je decenijama. Možda bi sve to bilo manje upadljivo da Abramović u oktobru 1993. iz Kanade nije došao na Cetinje, da u svojstvu pseudopoglavara prisustvuje ’osnivanju crnogorske crkve’. Nakon tog bogohulnog skupa, preko ’Pobjede’ 13. novembra se oglasio MUP Crne Gore tvrdnjom da je Služba DB bila u posjedu saznanja o mnogobrojnim vezama i djelatnostima Abramovića dok je službovao u Crnoj Gori. Među njima ima i dokumenata o njegovim nastranim aktivnostima, koji su zasnovani na izjavama oštećenih i medicinskim nalazima”, kaže Džomić. „Nema sumnje da je on svojevremeno trebalo da krivično odgovara. Međutim, zbog specifičnog odnosa s obaveštajnim službama, on je tu odgovornost izbjegao odlaskom u Kanadu.”

O tajnim agentima u mantijama i svim zakulisnim radnjama i s kojom namjerom se iz raznih pravaca dejstvuje protiv Srpske pravoslavne crkve i njene Mitropolije crnogorsko-primorske Džomić je podrobno objasnio u knjizi „Crnogorska lažna crkva”.

On navodi da je Udba jedva čekala da se neko svešteno lice zatekne u nekoj slabosti, ali ne zbog toga da bi mu sudili.

„Mučili su i tamničili one časne sveštenoslužitelje koji su bili vjerni Bogu, crkvi i narodu i koje nisu mogli da pridobiju, ni potpkupe, niti ucjenjuju i sudili im”, dodaje Džomić. „A pojedine svaštočine i probisvete u mantiji su zbog njihove slabosti regrutovali u svoje saradnike i sitne plaćenike.”

Izvor: Politika