Implozija „Titana“ kao znak vremena

Piše: Nikola Malović

Nesertifikovana kapsula „Titan“ puna bogataša, postradala je kao i brod „Titanik“ pun bogataša, zato što nije slušala upozorenja. Džejms Kameron kaže da je to ironija sudbine, no može biti i znak vremena.

Zupčanici istorije ne ulaze knap u zupčanike vremena, jer se samo naizgled radi o dva identična i prožimajuća sistema. Treći svjetski rat neće početi nuklearnom bombom. On je počeo 1999. napadom na Srbiju (i Crnu Goru), uz kršenje 26 povelja i bez odobrenja Ujedinjenih nacija.

Na simboličkoj ravni, u noći između 14. i 15. aprila 1912. godine, s potonućem „Titanika“, počela je da tone Zapadna civilizacija. Zbog čega? Zbog brzine koja je novac u prevodu s jezika liberalne ekonomije.

Možda je kalendarski gledano dvadeset i prvi vijek počeo 1. januara 2001, ali se uz globalnu pompu, pa i kod nas, slavio u ponoć između 31. decembra 1999. i 1. januara 2000.

Nije 20. vijek počeo 1901. godine u istorijskom smislu, nego je počeo Boljševičkom revolucijom 1917, tokom koje je htonski smaknut poslednji pravoslavni car, s cijelom porodicom Romanov (1918).

Zupčanici istorije ne ulaze knap u zupčanike vremena, jer se samo naizgled radi o dva identična i prožimajuća sistema. Treći svjetski rat neće početi nuklearnom bombom. On je počeo 1999. napadom na Srbiju (i Crnu Goru), uz kršenje 26 povelja i bez odobrenja Ujedinjenih nacija.

U nedelju osamnaestog juna 2023. turistička podmornica „Titan“, kompanije „Oušngejt“ (OceanGate), zaronila je prema olupini „Titanika“ koji se nalazi na dnu Atlantika, na dubini od 3800 metara, 600 kilometara od obale Njufaundlenda.

Osim osnivača i izvršnog direktora kompanije „Oušngejt“ Stoktona Raša, u podmornici su bili britanski milijarder Hemiš Harding, pakistanski bogataš Šalhaza Davud, njegov sin Sulejman i francuski istraživač Pol-Anri Nargolet, koji su kartu do „Titanika“ platili po kvarat miliona dolara.

Kleta i nesertifikovana je podmornica izgubila kontakt s matičnim brodom sat i 45 minuta nakon zaranjanja. U potragu za plovilom kad i za članovima posade uključeni su bili vojni avioni, podmornice na daljinsko upravljanje, brodovi, vladine agencije, mornarice SAD i Kanade, komercijalne kompanije… jer su putnici svi bili bogati kao Krez, za razliku od stotina utopljenika po Mediteranu, azijske i afričke sirotinje željne kontinentalnog Titanika – Evrope.

Džejms Kameron, koji je do sada 33 puta zaranjao do olupine mitskog broda, istraživač mora poznatiji kao reditelj epskog filma iz žanra katastrofe „Titanik“ (1997), nominovanog za 14 Oskara, dobitnik 11, odmah je rekao da je podmornica „Titan“ izgubljena, te da vjerovatna implozija „Titana“ usljed ogromnog pritiska koji vlada na dnu atlantskog okeana predstavlja užasnu ironiju.

Kapsula puna bogataša postradala je kao i brod pun bogataša, zato što nije slušala upozorenja.

Podmornica izgrađena u društvu koje juri za novcem a ne za duhom bila je nesertifikovana za dubine preko 1500 metara dubine, a „Titanik“ kome su se 1912. sertifikati podrazumijevali – žurio je, navodno nepotopiv, uprkos dojavama o polju ledenih bregova na putu od Evrope do Amerike.

Najmanji zajednički imenitelj plovila „Titan“ i plovila „Titanik“ jeste da su oba išla putem katastrofe. Nevjerovatna sličnost istog mjesta tragedije i gotovo istih imena može biti slučajna, ali sam skloniji da vjerujem kako je implozija „Titana“ na mjestu potonuća „Titanika“ takođe znak vremena, te da je ovom tragedijom, na simboličnoj ravni, zakucan ekser u posmrtni kovčeg Zapadne civilizacije.

Budući da imperije odumiru vjekovima, te da ni Zapadna nije godinu 1912. doživjela kao smrtnu, neće ni potonuće jedne male turističke podmornice ove godine doživjeti kao razlog za naročitu brigu. No onaj ekser u mrtvačkom sanduku postoji pa postoji, zakucan je, i njega će istorija postati svjesna kao što je Džejms Kameron postao svjestan zlehude sudbine utopljenka od 15. aprila 1912. u hladnim vodama Atlantika.

Dok pet porodica bogataša oplakuje svoje najmilije, stotine hiljada ubijenih na Novom istočnom frontu oplakuju njihovi siroti, udovice i siročad, braća i sestre, očevi i majke, rodbina i kumovi, prijatelji, komšije.

Enigma u sedmici za nama zvala se Grupa „Vagner“, sa sve Jevgenijem Prigožinom kao vođom te privatne ruske vojske. Po likovanju zapadnih medija, njihovih redakcija u Srbiji i Crnoj Gori, kad i svih NVO plaćenika, u prvih mah je izgledalo da se Vagner odmetnuo i da je krenuo za Moskvu, na Kremlj, da tamo svrgne Putina. Navodnu pobunu pacifikovao je Lukašenko, predsjednik Bjelorusije, premda će prije biti da je usred ljeta pao snijeg, ne da pokrije selo, nego da zvijeri pokažu trag. Da se vidi ko je pred, izvinjavam se, ruskog nuklearnog udara po neprijateljskim ciljevima u truloj Evropi, vjera ili nevjera unutar ruskog društva.

Izvor: Pečat