Kad sretneš Hanku

Reč „sevdah” potiče od arapske reči „savda” što znači crna žuč. Upravo je to razlog što se melanholične ljubavne pesme sa orijentalnim uticajem nazivaju sevdalinkama.

Ovaj muzički izraz vezuje se za područije Bosne i Hercegovine, ali su ove pesme bile izvođene i slušane u čitavoj jugoistočnoj Evropi, pa i u Srbiji i Crnoj Gori. Tragovi orijenta u muzici sežu još u vreme osmanske vladavine na Balkanu. Autori poznatih stihova su zaboravljeni kroz vekove, dok je muzika nastavila svoj život, zbog čega se sevdalinka uvrstila u naše etnomuzikološko nasleđe. Sevdalinka je ulazila u srce i uho čitavog regiona, te su je pisali i potonji kompozitori poput Rada Jovanovića, Dragiše Nedovića i drugih.

Pesma „Kad sretneš Hanku” vodi nas u Čajniče, mesto u Republici Srpskoj, nedaleko od granice sa Crnom Gorom. U to vreme, Hanka Korjenić bila je najlepša devojka ne samo u rodnom Čajniču, već i u čitavom okruženju. Momci iz Foče, Višegrada, Sarajeva i okolnih mesta dolazili su u kafanu, u kojoj je radila, kako bi joj se udvarali.
Vukica Jovanović, supruga kompozitora Rada Jovanovića, govorila je kako je i njen Rade svojevremeno bio „lud za tom Hankom”. Čuvenu sevdalinku prvi je otpevao Safet Isović na „Beogradskom saboru” 1970. godine. Osamdesetih godina dvadesetog veka muzički kritičari su je proglasili narodnom pesmom decenije.
Autorska prava za izvođenje ove numere u emisiji „Pesma nas je održala, njojzi hvala” ustupila je porodica kompozitora Rada Jovanovića.
Emisiju priredila Đurđa Damnjanović.