Kod oca Nikodima o Svetom Nikodimu

Piše: Mišo Vujović

Ulaze bogobojažljivo da se poklone, zaklone, zamole, ispovede i pomole Bogomajci Mlekopitateljici Čudotvorki – brzoj pomoćnici Karejskoj.
Nebojša je stigao iz Belgije sa dvojicom pravoslavnih sveštenika Flamanaca, gledao je na Jutjubu film
“Molitva bez prestanka”, o najmolitnijem kutku svetogorskom. Posmatraju sa divljenjem pećinu u kojoj se za grehe vaskolikog roda molio Sveti Sava. To pribežište za tihovanje prvog arhiepiskopa danas je jedna od najpoštovanijih svetinja Svete Gore jedine države čiji se stanovnici rađaju smrću.
O Posnici Svetog Save, starcu Nikodimu i moći njegovih molitvi svedoče hiljade ceduljica sa imenima za molitvu iz gotovo svih krajeva sveta.
“ Posnica je svetlost nad Svetom Gorom ”, kaže monah Nikodim Hilandarski i Karejski podvižnik, molitvenik, neimar – čije delo je teško meriti ovozemnim kantarima. Posmatramo popločane prilaze Posnici, zidanu ogradu sa kapijom od kovanog gvožđa, kamene potporne zidove, novi krov od kamenih ploča, kelije, crkvu…
Sve kao u doba zlatnom Nemanjićkom, kada su nicali hramovi, a pola Svete Gore pretvoreno u zadužbine Nemanjića, Brankovića i ostale srpske vlastele.
Nikodim, već dve decenije i kusur, predano opslužuje jedno od najzahtevnijih monaških pravila u države gde je molitva zavet, zanimanje, filosofija i smisao života.
Molitveno pravilo u Posnici Svetog Save definisano je Karejskim tipikom čiji je autor Sveti Sava, prvi duhovni pastir srpskog roda, prosvetitelj, misionar, državnik i diplomata, podvižnik sa arhiepiskopskim žezlom, svetac lišen gordosti od svih grešniji – kako se potpisivao.
Čitam Nikodimu stihove pesme “Starac” iz zbirke “Ostrvo” autora Branislava Matića.

Sluša netremice dok mi glas podrhtava pod ovim svetim svodom natopljenim psalmima, troparima, slavopoju Hristu i Bogorodici, punih osam vekova bez prestanka.
Peva pesnik o “vrtu najisturenijem u modrom nedovidu”, u kome “nešto prosijava danonoćno i ove jeseni mnogoimene…”
“Kao bezglasni šapat,
kao obred razrešenja,
staro znamenje osenjuje,
ovo stado zabludnelo, zalutalo.
To starac Nikodim
isposnicu kadi,
pećinu suzom zaliva
psalme Savine dočitava
jutrenje još jedno saziva…”.

Na trenutak zaćutasmo. Prijaju ove topli stihovi, ali Nikodim odavno nije od ovog sveta, maskiranog u demonske oklope antihrista, ali dokle postoje ljudi poput njega za čovečanstvo ima nade.