Sveti mučenik: Na današnji dan ruski car Nikolaj II se odrekao prestola

Na današnji dan, 2. marta 1917. godina tokom februarske revolucije u Rusiji, abdicirao je car Nikolaj II i formirana  je privremena vlada.

Romanovi su bili vjerni svojoj zemlji i hrišćanskim tradicijama i nijesu htjeli da napuste Rusiju, mada im je predlagano da poslije revolucije emigriraju u inostranstvo. Car je vjerovao da će se situacija u zemlji smiriti. Istoričari kažu da se on molio za Rusiju čak i kad su boljševici zauzeli vlast u cijeloj zemlji.

Kada se car Nikolaj II Romanov odrekao prijestola boljševici su ga stavili u kućni pritvor u stanu u Peterburgu, a zatim su ga u prebacili u Toboljsk. Kasnije, u proleće 1918. godine, boljševici su carsku porodicu prevezli u Jekaterinburg, gdje su po nalogu Lava Trockog i Lenjina, bili strijeljani.

Iz carskog dnevnika se vidi da su se prema njima boljševici odnosili grubo. Uprkos svemu, carska porodica nije gubila vjeru u svoj narod. Poslednji ruski car rođen je 1868. godine. Stupio je na prijesto poslije smrti svog oca,1894. godine. Supruga cara, ruska carica Aleksandra Fjodorovna, rodila se 1872. godine u Darmštatu. Nikolaj i Aleksandra vjenčali su se 1894. godine. U carskoj porodici rođene su četiri kćerke: Olga, Tatjana, Marija i Anastasija. Jula 1904. godine, carski par je dobio dugo očekivanog sina, naslednika ruskog prijestola, carevića Alekseja. Car Nikolaj je veliku pažnju poklanjao potrebama Pravoslavne crkve.

Darovao je velike priloge za izgradnju novih crkava, pa među njima i za hramove koji su se nalazili izvan Rusije. Carski par se odlikovao dubokom religioznošću. Obavezna posjeta bogosluženjima nedjeljom i praznikom, kao i upražnjavanje svih postova, bili su neraskidivi dio njihovog života.

Svoj položaj vrhovnog glavnokomandujućeg na početku Prvog svjetskog rata, car Nikolaj je posmatrao kao ispunjenje svoje moralne i državničke dužnosti pred Bogom i narodom. Na dan 2. marta 1917. godine, državna skupština i izdajnici iz najviše vojne komande primorali su cara da se odrekne prijestola. Kada se odrekao vlasti, car se nadao da će oni koji su željeli da se on udalji, znati kako da rat dovedu do pobjede i da neće uništiti Rusiju.

Car nije želio da zbog njega bude prolivena makar i jedna kap ruske krvi. Iako je, kako se njemu činilo, prihvatio jedino ispravno rješenje, car je preživljavo teške duševne patnje: „ Ako sam ja smetnja za sreću Rusije i ako me sve društvene sile koje su sada na njenom čelu mole da napustim prijesto, ja sam spreman da to učinim, spreman sam ne samo da se odreknem carstva, nego i da svoj život dam za Otadžbinu,“ govorio je Car.

Većina onih koji su bili svjedoci poslednjeg perioda u životu carskih mučenika govori o ljudima koji su stradali ali su, i pored toga, bez obzira na sve druge uvrede, vodili pobožan život.

U noći između 3. i 4. jula 1918. godine, izvršeno je zločinačko ubistvo carske porodice. Poštovanje carske porodice nastavilo se tokom čitavog sovjetskog perioda ruske istorije, uprkos surovim progonima bezbožne vlasti. Sveštenici i mirjani uznosili su Bogu molitve za upokojenje ubijenih stradalnika, članova carske porodice.

Priredio: Miomir Đurišić