Na košarkaškom dvoru

Otvorena je 1973, a naročito u novijoj istoriji, od devetesetih godina prošlog vijeka, kada su se košarkaši Partizana i Crvene Zvezde polako preselili u nju, dvorana „Pionir“, počela je preuzimati titulu hrama košarke koju je pravedno i ponosno noslila Hala sportova, ili kako se još popularno zove Palata sportova na Novom Beogradu. Hala sportova je ostala u sjećanju po čuvemim danima „BEKOS“- a ( Beogradske košarkaške svetkovine ), svojevrsnom pandanu danima BEMUS-a ( Beogradske muzičke svetkovina ).

Piše: Stefan Grloman

80-ih godina košarka je zbilja bila avangardni sport i uz bioskope, pozorišta i koncerte u Beogradu posjećivali su se i mečevi Partizana u Kupu Šampiona. Za Parket Hale sportova se takođe moglo reći – „daske koje život znače“, bila je to pozorišna scena najboljih poteze pod obručima na tlu Evrope.

Od ratnih 90-ih „Pionir“ postaje poprište megdana za titulu između Partizana i Crvene Zvezde u „maloj“ Jugoslaviji, bespoštednih „ratova“ na koš više, rijetka prilika gdje su naši svjetski čuveni košarkaški talenti mogli da se prikažu pred licem Evrope i nađu sebi angažman i uhlebljenje negdje vani.. Zašto rijetka prilika? Zbog nezapamćenih sportskih sankcija (?!) kojima su našim košarkašima, i ne samo njima već i svim sportistima zabranjena nadmetanja na međunrodnoj sceni.

Nakon postepenog ukidanja sankcija hram „Pionir“ dočekuje organizaciju Beogradakog trofeja, dolaze najbolji klubovi Evrope, Partizan počinje svoju novu Evroligašku priču, negdje se i Crvena Zvezda umiješa odigra Evroligašku sezonu ili igra drugo po značaju takmičenje u Evropi.

Šta je to što „Pionir“ čini magičnim, terenom kojeg je najteže osvojiti? Stari, soc-realistički način na koji je urađen, tribine koje se pod oštrim uglom „ruše“ u teren, blizina navijača samom terenu gdje su praktično pred licima suparničkih igrača? Da, da, da sve to, ali i nešto drugo…! E, upravo to drugo, „najpismenija“ košarkaška publika na svijetu. Oni koji su košarku učili sa „koljena na koljeno“, oni koji prepoznaju ritam meča, tendenciju suđenja, trenutak pada ili uzdizanja kluba za koji navijaju… Najviše od svega – zaglušujuća buka pred kojom ne igra nijedan evropski velikan na svom terenu… O tome mogu da sanjaju. Svi, pa i Real Madrid, devetostruki prvak „starog kontinenta“.

Jedna nova stranica istorije antologijskih košarkaških susreta u „Pioniru“ ispisana je upravo sinoć. Košarkaška sekcija sportskog društva Real Madrid, aktuelni prvak Evrope, kraljevski klub stariji od drugog svetskog rata izgubio se u atmosferi kolektivne košarkaške ekstaze… Da budemo precizni, u istoriji duela Crvene Zvezde i Reala to se desilo svega 4 puta, računajući i sinoć ( 3 puta u Beogradu i jednom u Madridu ). Partizan je slavio nad Realom 2 puta u Beogradu ( to su pobjede novijeg datuma – 2008 i 2011 ). A ukupno su Zvezda i Partizan igrali više od 30 puta sa „kraljevićima“. Ovo govori o tome koliko su rijetke ovakve radosti, i koliko je naš košarkaški gen jak. Zamislite samo da Zvezda ili Partizan savladaju fudbalskog prvaka Evrope danas? Nemoguće. Zato je košarka magična… U njoj su još čuda moguća.

Kako to izgleda kada gostuje Real Madrid u Beogradu, u „Pioniru“…? To je roman u 40 minuta košarke. To su padovi i usponi, epizode koje imaju svoje junake – protagoniste trenutka… Košarka u Pioniru je ludi ritam sklada publike i igrača, i svako iskakanje iz tog ritma je drama u glavima svih, jer svi su jedna duša, svi su jedan talas, vjetar iz jednog smjera koji jedra pokreće ka pobjedi… Takav ambijent stvara čuda, od talenata pravi košarkaše ( sinoć su to bili Gudurić, Rebić… ).

Skinuta je krunu Realu… 7000 navijača, igrači i Zvezdin stručni štab bili su kraljevi na košarkaškom dvoru „Pionir“.