Нек су “вјечни” Црна Гора и тајни рачуни у швајцарским банкама
1 min read
У Црној Гори данас се обиљежава Дан независности, у знак сјећања на 21. мај 2006. године када је на сумњивом референдуму стечена државна самосталност.
Црногорску независност је, према званичним подацима, подржало 55,5 одсто изашлих на референдуму, док је за останак заједничке државе са Србијом било 44,5 одсто.
Блок за заједничку државу изнио је низ примједби на регуларност гласања, али је предсједник Републичке референдумске комисије Франтишек Липка, који је постављен на то мјесто испред ЕУ, дао зелено свијетло за регуларност избора.
Липка је касније постављен за амбасадора Словачке у Црној Гори, гдје је развио и сопствени бизнис.
Право гласа на референдуму ни било дозвољено хиљадама држављана Црне Горе, који су имали пребивалиште у Србији, док су, с друге стране, на биралишта масовно гласали представници суверенистичке опције из дијаспоре.
На референдуму је, рецимо, по сопственом признању, гласао и косовски нарко-бос Насер Кељменди, иако није имао законско право за тако нешто. Он се чак похвалио и да је на референдум довео неколико аутобуса пуних његови сународника како би гласали за црногорску независност.
Иако се актуелна власт куне у референдум 21. маја 2006. године од јавности се крије да је уништен комплетан бирачки материјал са гласања са јасном намјером да се сакрију трагови непочинстава на биралиштима.
„Прослава“ Дана независности и ове године је била добра прилика да се покаже сва раскош кичераја и примитивизам актуелне власти, која, с друге стране, није пропустила прилику да Црну Гору у међувремену претвори у приватну државу.
Све уз поклич „Нек је вјечна Црна Гора и тајни рачуни у швајцарским банкама“.
Придружите нам се на Вајберу и Телеграму:
Beginer tranjo dukljanska
О националној свести и духу тих времена набољи приказ дао је један странац(Герхард Гезман) .
„Агонална љубомора појединих племена премошћена је једном племенитом утакмицом:ко је бољи Србин“
Molim te Dragane da se osvrneš malo na tzv. veliku podgoričku skupštinu. Živo me interesuje kako se, po tvome, na njoj glasalo i u čije ime.
To što tamo nekih srbijanaca (ljubitelja svega i svačega što dolazi iz njihove matice) ima toliko a drugih toliko plus minus… nije važno. Po meni važno je da smo napuštili pogubnu politiku odbrane tuđih interesa, usvajanja tuđe kulture kao svoje i što smo svoje interese, konačno jednom, stavili ispred tuđih. Da li je moglo bolje? Moglo je. Da li je ova vlast dobra? Dobra je samo u svojoj spoljnoj politici. Na unutrašnjem planu je više nego očajna. Tu ona radi u vašem interesu koji prema CG imate sintagmu „što gore to bolje“. Prema tome, ako ikada CG izgubi svoju nezavisnost i državnost to će biti zbog ove i ovakve vlasti. Za to da sam na vašem mjestu ne bih je mnogo napadao. Naprotiv nastojao bih da je što više zadržim na vlasti. Jer što je njen politički život duži to je državnost CG kraća.
I DAJTE JEDNOM SHVATITE DA IMA LJUDI KOJI VOLE SVOJU DRŽAVU. Ta ljubav nije rezervisana samo za vas i vašu ljubav prema Srbiji protiv koje ja nemam ništa dok sa ne dira u granice. Uostalom Srbija je zemlja koja nam je blizu i koja ima otvorene granice pa ko voli nek izvoli. Za nekretnine koje prodate u CG u Srbiji možete kupiti barem desetak puta toliko.
Прије свега ова власт нема спољну политику. Постоје само диктати од једне адресе коју она доследно и беспогвоорно спроводи. Сувреенитет, по дефиницији, тиме не постоји.
Што се тиче тога да сте ”напустили туђе интересе”, то је потпуна гротеска. О томе би се могло надуго и нашироко говорити.
А ово за ”туђу културу” ми је нејасно. Ако сте ви, Дукљани и новопечени Монтенегрини, напустили оригиналну усташку идеологију, новодукљанску културу, онда је то за мене потпуна новост.
Шта сте напустили, а шта сте прихватили? Појасни мало то.
Како се гласало? Украдено мин. 5%.Дакле 50%:50%(210000:2100000)
Мањине(80000) по налогу споља сви сви заокружили да.Сви Срби 30%(120000) не.
90000 Црногораца српске провиниенције(латентни гласачи )са 120000 Срба чине 210000
Опет по неком налогу ,мањине ће рећи :нас интересује територија и предаћемо празне листиће. Ујединимо се!
Драгане, не треба много мозгати и нагађати. Све чињенице у вези са бруталном крађом Референдума су познате. У бирачком, тј. референдумском списку је било најмање 53.000 фантомских бирача, или 10,9% од укупно 485.000 гласача са наводним правом гласа. Излазност је била 86,49%. У односу на 419.000 изашлих је 12,6% фантома. Режим је своју „војску“ извео у проценту 112,6%. Такође је добро знаним опструкцијама права на упис у бирачки списак око 27.000 грађана Црне Горе било онемогућио да се изјасне на Референдуму! Ван списка су остали само противници режима и сецесије. Моја рођака, која је родом из Билеће(замислите, из далеке Билеће!), и која је до тада равно 52 године живјела у Црној Гори, није могла да гласа! Ако се свему томе дода биједна куповина гласова, притисци, уцјене и остале манипулације, као и тзв. расијавање гласача пред Референдум, резултат и није могао бити другачији.
Читав референдумски процес је крајем маја те 2006. године најпрецизније описао књижевник и новинар Петар Милатовић Острошки као тријумф голе силе и лудила!
И данас је лажни бирачки списак непремостива баријера у настојањима да се на изборима смијени мрски режим. Бирачки списак је 2014. године достигао цифру од невјероватних 507.000 бирача, од чега је најмање 70.000 фантома (на 620.029 становника је 437.000 пунољетно).
@anonimni, Bog s tobom. Ova država je postojala mnogo prije referenduma. Ako nijesi znao trajala je poprilično decenija, pa i vjekova, sve dok tvoje zemljake Francuska nije digla iz groba i pomogla joj da konfiskuje ovo malo ali lijepo parce zemlje. I ne samo ovo. Pomogla joj je da konfiskukje i predjele iz koje je devedesetih izbačena bez prava na povraćaj bilo čega i bilo koga. Toliko je zaslužila da je niko u okruženju ne može smisliti a kamo li sa njom biti u bilo kakvoj zajednici.Vi ste državu dobili najprije kao rezultat udvaranja otmomanskoj imperiji (vazalni status) a kasnije kao rezultat međunacionalnih odnosa. Prema tome mi nijesmo ništa DOBILI. Naši preci su je ZARADILI a mi samo produžili život onome što su oni započeli, osnovali i oformili.
Који си ти апсолутни лажов и (вјероватно) аутошовинистички, кому-нацистички, вазални идиот. Све што си нашкрабао је чиста лаж и измишљотина. Апсолутно све!
Још имаш образа да се позиваш на претке.
Beginer kako ste posteno dobili drzavu tako vi srecna bila vama i vasim porodicama amin
Kod većine onih koji bi da su konstitutivni narod (srba) sve bi bilo u redu samo kada bi CG pristala da bude region u sastavu njihove matice. Ponašaju se taman onako kako su se ponašali pripadnici albanske manjine na Kosovu a i CG vole taman onoliko kolilko su kosovari voljeli Srbiju. Tamo su se zalagali za potpuno drugačiji status kosovskih Albanaca od onoga koji za sebe traže u državi CG. Dvojni aršini nijesu svojstveni dobrim ljudima. Stoga Srbi razmislite malo ko ste, što ste, što tražite i što za uzvrat dajete. Da li ste zaslužili ono što bi, po vama, trebalo da dobijete???
О БЕГИНЕРУ АКО НИЈЕСИ ЗАБОРАВИО СВОЈ ЈЕЗИК ЋИРИЛИЦУ КОЈИМ СУ ТИ ПРЕЦИ ПИСАЛИ ЊЕГОШ И ОСТАЛИ СРБИ САД ПРОЧИТАЈ КАКО СТЕ ДОБИЛИ ДРЖАВУ ОД МУСОЛИНИЈА
Sabor proglasio nezavisnu Kraljevinu Crnu Goru
Rano izjutra 12. jula 1941. godine organizatori i učesnici Petrovdanskog sabora su istakli na Dvoru kralja Nikole crnogorsku državnu zastavu, a njoj su »činile počast« sa desne i lijeve strane dvije italijanske zastave. Sviralo je 120 italijanskih muzičara. Sabor je počeo rad u 10 sati, u zgradi Crnogorskog Kraljevskog pozorišta »Zetski dom« na Cetinju.
»Glas Crnogorca«, br. 9 od, 13. jula 1941. godine, u članku pod naslovom »Crnogorski Sabor proglasio je slobodnu i nezavisnu Kraljevinu Crnu Goru«, opisuje čitav tok svečanog zasjedanja Crnogorskog sabora, 12. jula, u dvorani Zetskog doma, navodeći slijedeće:
»Crnogorski narod je danas doživio dan, koji će ostati nezaboravan, a možda i najznačajniji, u njegovoj nacionalnoj istoriji. Vjerni svojim tradicijama, ti ponosni i gordi gorštaci, koji su vjekovima znali, junačkim srcima, da se suprostave neprijatelju, u nejednakoj borbi, umjeli su da sačuvaju vjeru u bolju sudbinu, koja ih je danas podarila najvećim danom: slobodom, pravdom i nezavisnošću.
Crna Gora, iščaurena iz jedne kolijevke satkane vrlinama, dostojih najvećeg priznanja i najveće muškosti, stupa danas visoka čela, svjesna svoje sigurne budućnosti, sigurna da ima uzase iskrena, moćna i plemenita prijatelja, veliku Fašističku Italiju, koja danas oružjem u ruci vodi svetu borbu za prava naroda.
Slobodna Crna Gora novi je dokaz iskrenosti te borbe, koju je Duče pokrenuo pred dvadeset godina, da bi uništio sramne plodove Vesalja. Oslobođena od neprijateljskog jarma, juče, svečanim činom udarila je osnove obnovi svoje države i izrazila želju stupanja crnogorske Nacije u akcionu sferu Rima.
Vaskrsla Crna Gora obnovila je ovim istorijskim svečanim činom ostavštinu svoga prvoga Kralja.
Cetinje, istorijska prijestolnica crnogorske države, ustala je danas, zorom, uz zvonjavu zvona. Zastave su se vile na svim kućama i nadleštvima, i мada je jutro bilo kišno zeleno-siva uvala podno cetinjskih gora, oživjela je nobičnim šarenilom boja. Narod, koji se okupio oko pozorišta, stare zgrade u kojoj je zasijedao Sabor, ozarena lica iščekivao je početak svečanosti.
Tačno u 10 sati, u pozorištu, u kome su već bili sakupljeni pretstavnici cijelog crnogorskog naroda, izabrani između književnika, umjetnika, naučnika i ljudi koji su dali mnogostrukih dokaza za ideju crnogorstva, započelo je svečano zasijedanje Sabora.
Pred pozorištnom zgradom nalazile su se dvije komanije Crnih košulja, 18. divizije »Mesina« sa muzikom. U času kada je Nj. E. Visoki Komesar za Crnu Goru, grof Serafino Macolini, silazio sa svojom partnjom iz zgrade bivše Banovine, kompanije u stavu mirno, odavale su počast, a u isto vrijeme muzika je intonirala »Đovinecu«. Visoki Komesar pošto je izvršio smotru počasnih četa i pošto je pozdravio emblem kompanija, uputio se u pratnji brigadnog generala, komandujućeg jedne divizije, g. Tuči-ja, u pozorišnu zgradu, pozdravljen aklamacijom sabora i naroda, koji je, uz pretstavike italijanskih vojnih i civilnih ličnosti dupkom ispunio pozorište.
Crnogorske i italijanske zastave prekrivale su ložu i pozornicu, koje su, uz ponosne nošnje narodnih pretstavnika, davale raskošni izgled bogato rasvijetljenoj dvorani.
Ulazak ekselencije Macolinija pozdravljen je produženim aplauzima i poklicima Italiji i Crnogorstvu. Zasjedanje Sabora, koje je odmah zatim otvoreno, započelo je objavljenjem rada Sabora od strane pretsjednika g. Mihaila Ivanovića, velikog crnogorskog patriote, starog i vjernog saradnika Kralja Nikole.
Riječ je zatim uzeo zvanilčni saborski govornik, isto tako stari saradnik kralja Nikole i dva puta Ministar Kraljevine Crne Gore g. Sekula Drljević«, piše, uz ostalo, »Glas Crnogorca« u svom izvještaju na prvoj stani.
Zasjedanju Petrovdanskog crnogorskog sabora su bili prisutni civilni komesar grof Serafino Macolini, komandant italijanske divizije »Mesina« general Karlo Tući, kao i drugi italijanski vojni predstavnici i civilni funkcioneri.
Predsjedništvo Petrovdanskog crnogorskog sabora činjeli su: dr Sekula Drljević, Jovo Popović, prota Simo Martinović, Dušan Vučinić, Tomo Kršikapa, dr Ivo Jovićević i Mihailo Ivanović, koji je izabran za predsjednika Sabora. Sekretar Sabora bio je Staniša Mučalica. Za dva posebno postavljena stola sjeli sui italijanski fuknkcioneri, Macolini i ostali.
Na zasjedanju Petrovdanskog sabora grof Macolini je sa svitom sjedio na desnoj strani od Predsjedništva Sabora, koje su sačinjavali članovi Savjetodavnog vijeća (Consulta), odnosno Komiteta za nezavinost Crne Gore.
Za predsjednika Petrovdanskog crnogorskog sabora izabran je Mihailo Ivanović, a »zvanični saborski govornik« bio je član Predsjedništva sabora i Savjetodavnog vijeća Crnogoraca, ideolog i faktički vođ Crnogorske stranke i bivši crnogorski ministar, dr Sekula Drljević. Kratak pozdravni govor održao je i Mihailo Ivanović.
kako pravedno glasali, tako vam i živjela MNE
greška u PADEŽOVIMA ne kaže se nezavisnosti nego se veli NEOVISNOSTI a od koga ne znamo
Srećan dan nezavisnosti svim građanima CG , bez obzira kako su tada glasali .
CG nam je jedina domovina, a ovi sa tajnim računima će doći Pravdi !
Nek vi je sa srecom drzava puna otvorenih fabrika i radnih mjesta bez kriminala sa vrhunskim zdrastvom sa odlicnim univerzitetom zivijo vam gospodar i vladao sto godina boljeg nijeste ni zasluzili
Ko su bili učesnici Petrovdanskog sabora
O učesnicima Petrovdanskog sabora postoje brojni i oprečni podaci i izvori. Jedan od poslanika Petrovdanskog Sabora komandir Todor Milov Borozan, s Bokova, u svojim Memoarima (u manuskriptu) objavljuje spisak lica koji su dobili poziv da učestvuju u radu Petrovdanskog sabora i daje ga po azbučnom redu. Prema Todoru Borozanu »članovi crnogorskog Petrovdanskog sabora« bili su:
Adžić Mihailo, narodni poslanik, Adžić Radivoje, barjaktar, Anđelić Živko, advokat, Anđelić Milosav, advokat, Aleksić Aleksa, oficir, Bulatović Bećir, kapetan, Bulatović Mihailo, komandir, Božović Batrić, Bojović Miloš, advokat, Banović Vaso, trgovac, Borozan Todor, komandir, Belović Hasif Sulejman, Vučinić Dušan, advokat, Vujačić Ilija, komandir, Vučković Stanko, profesor, Vojvodić Ljubo, poštanski činovnik, Veljić Mileta, oficir, Vukosavović Marko, učitelj, Vuksanović Savo, činovnik, Vučković Blažo, posjednik, Vujović Jovan, komandir, Vuković Vidak, pravnik, Grujović Đorđije, predsjednik opštine, Drljević dr Sekula, ministar, Drecun Đoko, komandir, Debelja Niko, načelnik sreza, Drljević Vučeta, advokat, Damjanović Ilija, komandir, Đurišić Đuro, učitelj, Đenilagić Mula Mustafa, Ivanović Mihailo, ministar, Jovićević Miloš, Jovićević dr Ivan, konzul, Kašćelan Niko, komandir, Kapičić Milo, profesor, Krivokapić dr Božo, advokat, Kovačević Petar, plemenski kapetan, Kršikapa Tomo, advokat, Koprivica Filaret, komandir, Lekić Stevan, komandir, Laković Mitar, komandir, Martinović proto Simo, Martinović Arso, apotekar, Mitrović Miro, novinar, Milić Đorđije, Mećikućić Hasan, Martinović Blagota, komandir, Mučalica Staniša, učitelj, Muzurović Ajro, trgovac, Niković Krsto, pravnik, Popović Jovo, ministar, Popović dr Stevan, ljekar, Pekić pop Luka, Perović Tunguz Danilo, profesor, Pejović M. Petar, plemenski kapetan, Radonjić S. Ivo, vojvoda, Radović Danilo, komandir, Saičić Milovan, penzioner, Turčinović Jovan, penzioner, Tomović Anto, profesor, Čelebić Savo, komandir, Čermak Marko, Šaranović Sulja, advokat, mitropolit Joanikije Lipovac, sekretar Barske biskupije.
U svojim memoarima (koji se u manuskriptu čuvaju u posjedu porodice, a koja ih je piscu ovih redova ustupila na korišćenje) komandir Todor Milov Borozan navodi i da su od učešća na Petrovdanskom crnogorskom saboru odustali slijedeće ličnosti: Kažanegra Niko, oficir, Luketić Petar, Nikčević Luka, profesor, Petrović Pero, Petrović Krsto, Pavićević Vojin, potpukovnik, Radović dr Novica, Šćekić Radoje, trgovac.
Ovaj spisak, koji je ostavio komanidr Todor Milov Borozan, koji je, inače, bio učesnik Petrovdankog sabora, 12. jula 1941. godine na Cetinju, pa prema tome i neposredni svjedok svega što se tamo zbilo, trebalo bi da je prilično pouzdan, s obzirom na činjenicu da je on bio dobro obaviješten o tadašnjim prilikama i brižljivi hroničar tih događaja. Međutim, kako je i dr Novica Radović o tim zbivanjima bio minuciozno obaviješten, a kako on daje u izvjesnom smislu i nešto drukčije podatke o ličnostima koje su učestovale na Petrovdanskog saboru, onda treba i imati minimalnu korektivnu rezervu u odnosu na pojedine ličnosti, sudionike Sabora, koje pominje Todor Borozan.
Naime, u svojim zabilješkama Novica Radović navodi da su Deklaraciju odbili da potpišu: Petar Plamenac, dr Novica Radović, dr Krsto Niković, profesor Luka Nikčević, pravnik Pero Petrović, činovnik Krsto Petrović, major Ivan Pavićević, komandir Niko Kašćelan, Kosta Popović, posjednik iz Berana, i jedan Radojičić, isto posjednik iz Berana. Na osnovu ovoga da se zaključiti da poslanici Petrovdanskog sabora 12. jula 1941. godine nijesu bili dr Krsto Niković i komanidir Niko Kašćelan, koje pominje Todor Borozan kao učesnike.
Na temelju komparacije različitih izvora može se, ali ne sasvim sigurno, već uslovno, zaključiti da su ličnosti koje su odbile da učestvuju u radu Petrovdanskog sabora (iako su dobile poziv, pa su blagovremno zamijenjene) bili: Popović Krsto, general, Radović dr Novica, profesor i akademik, Petar Plamenac, pravnik i bivši ministar, Petrović Pero, pravnik, Petrović Krsto, činovnik, Nikčević Luka, profesor, Kašćelan Niko, komandir, Niković Krsto, doktor prava i sociologije, Kažanegra Niko, oficir, Luketić Petar, Pavićević Ivan, potpukovnik, Šćekić Radoje, trgovac, Rajković Vukale, komandir, Kosto Popović, posjednik, ? Radojičić, posjednik, Velić Mileta (?), oficir Saičić Miladin (?), penzioner Kapičić Đuro, Vuletić Savo, profesor i bivši minitar, te Đoko Račić (?).
Prema nekim drugim podacima, manje pouzdanim, u čiju vjerodostojnost treba sumnjati, na petrovdansko zasjedanje Crnogorskog sabora stigli su i učestovali u radu kao njegovi poslanici i ove ličnosti: Mirko Dragović, profesor i teolog, Radoje Radojević, učitelj, Miloš Vučinić, oficir bivše crnogorske vojske i bivši predsjednik podgoričke opštine, Mihailo Vicković, član Crnogorske stranke i predsjednik ćeklićke opštine, Savo Dubovičanin, penzioner, Pejović J. Andrija, bivši poručnik crnogorske vojske, Mitar Popović, bivši komandir crnogorske vojske i ađutant kralja Nikole, Bogdan Šaković, činovnik, Luka Jovanović, bivši oficir crnogorske vojske, Boško Agram, bivši oficir crnogorske vojske, Luka Adžić, učitelj i bivši oficir crnogorske vojske, Vlado Kusovac, bivši oficir crnogorske vojske i činovnik, Gavro Orlandić, član Crnogorske stranke, Raško Bešić, pretsjednik cetinjske opštine, Risto Hajduković, bivši oficir crnogorske vojske, Petar Kovačević, bivši oficir crnogorske vojske, Novica Vujović, mesar, Pero, Niko i Bećo Dubovičanin, Vido Vuksanović, radnik, Milo Čelebić, radnik, Marko Ivanović, pekar, Luka Ivanović, mesar, Bogdan Ivanović, inžinjer, bivši načelnik banske uprave i član bivšeg Privrmeneog Administativnog crnogorskog Komiteta i Andrija Živković, član Crnogorske stranke.
Ove ličnosti kao učesnike Petrovdanskog Sabora pominje Stevan Vučetić (pseudonim Stevana Rajkovića) u knjizi »Građanski rat u Crnoj Gori 1941-1945», koja je objavljena u SAD, 1947. godine.
Vjerovatno je da, sa spiska kojeg je dao Todor Borozan, u zasjedanju Petrovdanskog sabora nijesu uzeli učešća: dr Krsto Niković, komanidir Niko Kašćelan, Saičić Milovan i Veljić Mileta. Moguće je pretpostaviti da su umjesto njih kao poslanici određeni da budu Mirko Dragović, Mihailo Vicković, Radoje Radojević i Risto Hajduković, ali to ostaje u sferi oborive pretpostavke. U svakom slučaju, konačan spisak svih učesnika Petrovdanskog sabora nije moguće sa sigurnošću utvrditi, na osnovu dosad raspoloživih izvora i literature.
Sabor proglasio nezavisnu Kraljevinu Crnu Goru
Rano izjutra 12. jula 1941. godine organizatori i učesnici Petrovdanskog sabora su istakli na Dvoru kralja Nikole crnogorsku državnu zastavu, a njoj su »činile počast« sa desne i lijeve strane dvije italijanske zastave. Sviralo je 120 italijanskih muzičara. Sabor je počeo rad u 10 sati, u zgradi Crnogorskog Kraljevskog pozorišta »Zetski dom« na Cetinju.
»Glas Crnogorca«, br. 9 od, 13. jula 1941. godine, u članku pod naslovom »Crnogorski Sabor proglasio je slobodnu i nezavisnu Kraljevinu Crnu Goru«, opisuje čitav tok svečanog zasjedanja Crnogorskog sabora, 12. jula, u dvorani Zetskog doma, navodeći slijedeće:
»Crnogorski narod je danas doživio dan, koji će ostati nezaboravan, a možda i najznačajniji, u njegovoj nacionalnoj istoriji. Vjerni svojim tradicijama, ti ponosni i gordi gorštaci, koji su vjekovima znali, junačkim srcima, da se suprostave neprijatelju, u nejednakoj borbi, umjeli su da sačuvaju vjeru u bolju sudbinu, koja ih je danas podarila najvećim danom: slobodom, pravdom i nezavisnošću.
Crna Gora, iščaurena iz jedne kolijevke satkane vrlinama, dostojih najvećeg priznanja i najveće muškosti, stupa danas visoka čela, svjesna svoje sigurne budućnosti, sigurna da ima uzase iskrena, moćna i plemenita prijatelja, veliku Fašističku Italiju, koja danas oružjem u ruci vodi svetu borbu za prava naroda.
Slobodna Crna Gora novi je dokaz iskrenosti te borbe, koju je Duče pokrenuo pred dvadeset godina, da bi uništio sramne plodove Vesalja. Oslobođena od neprijateljskog jarma, juče, svečanim činom udarila je osnove obnovi svoje države i izrazila želju stupanja crnogorske Nacije u akcionu sferu Rima.
Vaskrsla Crna Gora obnovila je ovim istorijskim svečanim činom ostavštinu svoga prvoga Kralja.
Cetinje, istorijska prijestolnica crnogorske države, ustala je danas, zorom, uz zvonjavu zvona. Zastave su se vile na svim kućama i nadleštvima, i мada je jutro bilo kišno zeleno-siva uvala podno cetinjskih gora, oživjela je nobičnim šarenilom boja. Narod, koji se okupio oko pozorišta, stare zgrade u kojoj je zasijedao Sabor, ozarena lica iščekivao je početak svečanosti.
Tačno u 10 sati, u pozorištu, u kome su već bili sakupljeni pretstavnici cijelog crnogorskog naroda, izabrani između književnika, umjetnika, naučnika i ljudi koji su dali mnogostrukih dokaza za ideju crnogorstva, započelo je svečano zasijedanje Sabora.
Pred pozorištnom zgradom nalazile su se dvije komanije Crnih košulja, 18. divizije »Mesina« sa muzikom. U času kada je Nj. E. Visoki Komesar za Crnu Goru, grof Serafino Macolini, silazio sa svojom partnjom iz zgrade bivše Banovine, kompanije u stavu mirno, odavale su počast, a u isto vrijeme muzika je intonirala »Đovinecu«. Visoki Komesar pošto je izvršio smotru počasnih četa i pošto je pozdravio emblem kompanija, uputio se u pratnji brigadnog generala, komandujućeg jedne divizije, g. Tuči-ja, u pozorišnu zgradu, pozdravljen aklamacijom sabora i naroda, koji je, uz pretstavike italijanskih vojnih i civilnih ličnosti dupkom ispunio pozorište.
Crnogorske i italijanske zastave prekrivale su ložu i pozornicu, koje su, uz ponosne nošnje narodnih pretstavnika, davale raskošni izgled bogato rasvijetljenoj dvorani.
Ulazak ekselencije Macolinija pozdravljen je produženim aplauzima i poklicima Italiji i Crnogorstvu. Zasjedanje Sabora, koje je odmah zatim otvoreno, započelo je objavljenjem rada Sabora od strane pretsjednika g. Mihaila Ivanovića, velikog crnogorskog patriote, starog i vjernog saradnika Kralja Nikole.
Riječ je zatim uzeo zvanilčni saborski govornik, isto tako stari saradnik kralja Nikole i dva puta Ministar Kraljevine Crne Gore g. Sekula Drljević«, piše, uz ostalo, »Glas Crnogorca« u svom izvještaju na prvoj stani.
Zasjedanju Petrovdanskog crnogorskog sabora su bili prisutni civilni komesar grof Serafino Macolini, komandant italijanske divizije »Mesina« general Karlo Tući, kao i drugi italijanski vojni predstavnici i civilni funkcioneri.
Predsjedništvo Petrovdanskog crnogorskog sabora činjeli su: dr Sekula Drljević, Jovo Popović, prota Simo Martinović, Dušan Vučinić, Tomo Kršikapa, dr Ivo Jovićević i Mihailo Ivanović, koji je izabran za predsjednika Sabora. Sekretar Sabora bio je Staniša Mučalica. Za dva posebno postavljena stola sjeli sui italijanski fuknkcioneri, Macolini i ostali.
Na zasjedanju Petrovdanskog sabora grof Macolini je sa svitom sjedio na desnoj strani od Predsjedništva Sabora, koje su sačinjavali članovi Savjetodavnog vijeća (Consulta), odnosno Komiteta za nezavinost Crne Gore.
Za predsjednika Petrovdanskog crnogorskog sabora izabran je Mihailo Ivanović, a »zvanični saborski govornik« bio je član Predsjedništva sabora i Savjetodavnog vijeća Crnogoraca, ideolog i faktički vođ Crnogorske stranke i bivši crnogorski ministar, dr Sekula Drljević. Kratak pozdravni govor održao je i Mihailo Ivanović.
Besjeda Sekule Drljevića
Dr Sekula Drljević održao je na Saboru dužu besjedu, u kojoj je istakao:
»Crnogorski Sabore! Počevši od vladike Danila, do kralja Nikole crnogorski sabori donosili su odluke o svima pitanjima, koja su bila od životnoga značaja za crnogorski narod i njegovu slobodu. Onaj, u istoriji Crne Gore, najpoznatiji Sabor, koji je održavao svoje sjednice pod vođstvom vladike Danila, kada se je uvjerio da nema drugoga izlaza, odlučio je da u krvavi povoj povije maloga Boga i priredio je Badnje veče, koje je Crnoj Gori i crnogorskome narodu dalo život, slobodu i slavu.
Sabor pod Ostrogom u planini donio je odluku, koja je crnogorskome narodu dala Vučedolsku slavu, a Blaženopočivšem Kralju Nikoli titulu, ljepšu od svih na svijetu, titulu cara junaka.
Znamo, da je vazda bila misao i da je danas nepokolebljiva odluka crnogorskoga naroda, da svoju budućnost veže neposredno i čvrsto za tu svoju najslavniju prošlost. Vjerni toj misli i toj odluci mi smo sazvali ovaj Crnogorski sabor i otvaranjem njegovih sjednica omogućili mu, da da izjavu, koja će biti vjeran tumač želje i volje crnogorskoga naroda.
Crnogorski Sabore,
Nema nikoga u Crnoj Gori, ko ne zna, kome pripada prva riječ ovoga Sabora. Nema nikoga u Crnoj Gori ko ne zna, čija je zasluga, da su se krajem prošloga stoljeća natjecali najveći pjesnički geniji Evrope, koji će ljepšim stihovima pozdraviti Crnu Goru i njena djela. Svi Crnogorci znaju, kome se ima zahvaliti poznata izjava ondašnjega moćnoga Ruskoga Imperatora, da je mala Crna Gora u slavi veća od carske Rusije. Stvaraoc crnogorke slave, otac crnogorske Kraljevine, prvi crnogorski Kralj, umro je van svoje domovine boreći se do potonjeg časa za Crnu Goru i njenu slobodu, prvo sa ratnim neprijateljem, a kasnije sa nekim nevjernim saveznicima. Umro je kao mučenik, kao žrtva izdajstva i nevjere. Ne odrekavši se nikada Crne Gore i njene slobode danas, kroz ovaj Sabor, postaje pobjednik.
Pozivam Vas, da odamo poštu uspomeni Velikoga Kralja ustajanjem i usklikom: Slava Mu!
Jednako nam je dužnost sa pijetetom sjetiti se vjerne saputnice besmrtnoga Kralja, Kraljice Milene, i odati poštu njenoj uspomeni usklikom: Slava Joj!
Ne bismo bili vjerni tumači osjećaja crnogorskoga naroda, kada se ne bismo sa poštovanjem i pijetetom sjetili svih vitezova, koji ostadoše do kraja crngoorstvu vjerni i dadoše svoje živote u borbi za Crnu Goru i njenu slobodu. Neka im je vječna slava!
Crnogorski Sabore! Rado ispoljavam časnu dužnost, da pozovem Sabor, da svoj rad počne zahvalnošću onima, koji omogućiše sazivanje ovoga Sabora i uspostavu nezavisne Crnogorske Države.
Neka je hvala Njegovom Veličanstvu slavnome Kralju i Caru moćne i prijateljske italijanske Imperije Viktoru Emanuelu III.
Neizmjerna je naša sreća i radost što sa slavnim Kraljem i Carem dijeli sjaj prijestola Vječnoga Grada Vila naših gora Njeno Veličanstvo Kraljica i Carica Jelena.
Crnogorski narod je ponosan što je uspostava slobodne Crne Gore spojena sa besmrtnim djelima Dučea, genijalnog stvaraoca Fašističke Imperije i sa djelima slavne i pobjedonosne italijanske vojske.
Naročito ističem da se Duče od početka borio protivu nepravde učinjene Crnoj Gori uništenjem njene državne egzistencije i da nije prestajao boriti se protivu te nepravde do uspostve Crne Gore svojim pobjedonosnim mačem.
Svojim djelima stekao je pravo na našu trajnu zahvalnost.
Duče i njegov vjerni saradnik, njegova Ekselencija grof Ćano, specijalno su nas obavezali, što su za Visokoga Komesara u Crnoj Gori izabrali Njegovu ekselenciju konta Macolinija. Mi hoćemo da vjerujemo, da je njegova i njegovih uvaženih saradnika dokazana ljubav prema Crnoj Gori vjerni izraz ljubavi italijanskog naroda prema crnogorskome narodu.
Crnogorski Sabore! Crnogorski narod, kao i svi narodi na kugli zemljinoj, istorijska je tvorevina. Cnogorstvo su stvarali i stvorili daleki vjekovi. Njegova država i njena vjekovna pobjedonosna borba izgradili su političku i kulturnu izrazitost njegovoga lika. Tako izgrađeno i samo zbog toga, što je tako izgrađeno, crnogorstvo je moglo voditi onu nejednaku borbu, kojoj je teško naći takmaca kod ostalih naroda. Crnogorstvo nije zaziralo od borbe sa Stambolom, čak ni onda, kada su se pred njegovom silom tresli zidovi carskoga Beča. Tu borbu crnogorstvo je izdržalo, jer se nikada nije htjelo odreći sebe i svoje državne slobode.
Uvjeren sam, da govorim iz duše cijelog naroda, kada ped ovim saborom ponovim stihove besmrtnoga Kralja: »Ko crnogorstvu ne bio vjeran, Bogom i ljudima svud bio tjeran«.
Biti crnogorstvu vjeran znači imati crnogorsku nacionalnu svijest i biti vjeran crnogorskoj državnoj ideji. Tu misao besmrtnoga Kralja crnogorski narod danas preko ovoga sabora uziđuje u temelje svoga narodnoga i državnoga života za sve buduće vjekove.
Crnogorski Sabore! Ugodno je govoriti o slavnoj prošlosti. Ali današnji istorijski trenutak nameće mi obavezu, da nešto kažem i o našoj jučerašnjici, koja je ne samo teška nego i neslavna. Infandum me iubes regina renovare dolorem. Govoriti o nemiloj prošlosti znači malo ne nanovo ju preživljavati.
Godine 1914. Austro-ugarska Monarhija napala je Srbiju. Zna se zbog čega. Srbija je pozvala u pomoć Crnu Goru. Vjerna svojoj vjekovnoj gotovosti na borbu za slobodu Crna Gora joj je protekla u pomoć ne postavljajući nikakve uslove za ulazak u rat. Ne samo to, nego je udovoljila i zahtjevu Srbije, da vrhovnu komandu nad crnogorskom vojskom preda srpskim oficirima.
To Srbiji i tim njenim oficirima ipak nije smetalo da za vrijeme cijeloga rata pripremaju uništenje crnogorske države. Kako su to pripremili poznato je. Nakon rata, pri kraju godine 1918, srpska vojska pod komandom ondašnjeg pukovnika a današnjeg generala i potonjeg pretsjednika jugoslovenske vlade okupirala je Crnu Goru. Pukovnik, komandant okupacionih trupa pozvao je izvjestan broj srpskih agenata u Podgoricu i proglasio ih Velikom Narodnom Skupštinom. Među njima je bio ne mali broj srbijanskih državljana. Oni su izglasali rezoluciju, koju je napisala srpska vlada na Krfu i kojom se prihvaća okupacija Crne Gore proglašenjem pripojenja Crne Gore Srbiji. Podvlačim, da je u tom trenutku postojala redovna crnogorska narodna skupština, koja je po crnogorskom Ustavu jedina, u zajednici s Kraljem, mogla raspolagati sudbinom Crne Gore. Nakon te okupacije nastalo je mučenje Crne Gore, kome nema ravna u istoriji. Popaljeno je na hiljade crnogorskih domova i poubijeno, po podacima beogradske vlade, preko 2000 Crnogoraca, vjernih crnogorstvu i njegovoj državnoj slobodi. Desilo se je i nešto, što istorija nije zabilježila da se desilo za vrijeme 500 godina vladavine turske nad Balkanom. Spaljena je majka sa đecom u svojoj kući u Cucama. Taj zločin izvršili su službeni organi, žandarmerijski major sa 12 žandarma.
Stojeći na zgarištima svojih domova, stojeći skamenjeni pred zločinima u Cucama i drugim bezbrojnim teškim zločinima, mi smo ipak, do zadnjega trenutka, bili gotovi na zajednicu zemalja južnih Slovena, ali samo pod uslovom, da ta zajednica bude tako organizirana, da sve zemlje ostanu slobodne i ravnopravne. Kroz svih prošlih 22 godine taj uslov su jendodušno odbijale sve srpske stranke i svi srpski političari. Time su pokopali misao zajednice zemalja južnih Slovena, i balkanskih zemalja uopšte. Time je nametnuta dužnost svakoj pojedinoj od njih, da se sama brine, kako može i umije, o svojoj sudbini.
U takvoj situaciji sastao se je ovaj Crnogorski Sabor, da se brine o sudbini Crne Gore i da obnovi temelje njene narodne i državne budućnosti.
Crnogorski Sabore,
Prošli svjetski rat završen je Versajskim diktatom. Kao njegova neminovna posljedica nastala je pometnost političkih i moralnih pojmova u prvim godinama nakon rata, koju je prekinuo dolazak na čelo italijanskog naroda genijalnog tvorca i vođe fašizma Benita Musolinija. Kasnije, uzeo je u svoje čvrste ruke vođstvo njemačkog naroda Adolf Hitler identifikujući poglede na Evropu i na nužnost njene reorganizacije sa pogledima Benita Musolinija. Oba Velika Evropljanina nijesu prestajali upozoravati na nužnost stvaranja nove Evrope. Nijesu ih shvatili oni, na čiju su adresu njihove opomene bile upućene. I tako je došlo do današnjeg rata.
Tvorevine Versajskog Diktata srušile su jedna za drugom pobjedonosne armije Sila Osovine. Nestalo je i Jugoslavije, i time je stvorena mogućnost, da bude ispravljena nepravda učinjena Crnoj Gori godine 1918. i da Crna Gora, kao nezavisna država, bude ukopčana u novi evropski sitem koji izgrađuju dva evropska genija savremnika i njihove nepobjedive armije.
Crnogorski Sabore! Politička i kulturna orijentacija pojedinih naroda određena je u najvećem stepenu njihovim geopolitičkim položajem.
Naslovna slika govori više nego hiljadu riječi !!!
Sram ih i stid bilo. Ovu praksu su donijeli iz susjedne države. Ne znam kako ih samo nije strah da ih jednog dana susjedi ne tuže za plagijat.
SNP prisustvovao Milovoj proslavi ,,Dana nezavisnosti“, Demos i dalje bez stava o 9 godina od referenduma. A onda će da traže srpske glasove. Pih
Pusti ti Demos, oni su za NATO, postuju 21. maj, zastavu, himnu, navijaju za reprezentaciju CG, pobjegli su od velikosrpskog ludila, a i g. Lekić je uvijek bio za nezavisnu CG. Ovi iz Nove što su u Demosu biće pravi Crnogorci. Zato velikosrbi, svoj posa
Srbi imaju svoje nacionalne stranke, a Crnogorcima eto DpS, SDP, Demos, URA, Pozitivna, LP, CDU… Braćo, glas Srba za ove gradjanske, a ustvari crnogorske stranke je put u nestajanje Srba