Prelomno leto Gospodnje 2021.

Budući pisci istorije Srpske Pravoslavne Crkve će, izvesno je, godinu koja je na izmaku zbog brojnosti događaja opisivati kao izuzetnu, verovatno i kao prelomnu. Posle predstavljenja četvorice čelnika naše Crkve, patrijarha Irineja i arhijereja Amfilahija, Atanasija i Milutina, krajem prethodne i početkom tekuće rodine, zatim izbora Svetejšeg Porfirija za novog predstojatelja Srpske Patrijaršije, događaj zbog koga 2021. leto Gospodnje može poneti i epitet prelomnog je izbor i ustoličenje novog mitropolita crnogorsko-primorskog, potom i izbor i ustoličenje novog episkopa budimljansko-nikšićkog.

Jednoglasno, štaviše jednodušno, od svih članova Svetog Arhijerejskog Sabora, aklamativno prihvatanje predloga naslednika Svetog Save da za cetinjskog mitropolita bude izabran dotadašnji episkop budimljansko- nikšićki, naterao je da se otkriju oni koji su medijskim manipulacijama i spinovima na društvenim mrežama želeli da u Crkvi kreiraju atmosferu međusobnog nepoverenja. U danima koji su prethodili, a porotovo posle ustoličenja 5. septembra na Cetinju, potpuno su se otkrili, ispoljavajući bes, pa i otrovnu mržnju prema neposrednim protagonistima spektakularnih događaja u Podgorici i u Cetinjskom manastiru, njegovojovoj Svetosti Patrijarhu Srpskam gaspadinu Porfiriju, Njegovim Visokopreosveštenstvu Mitropolitu crnogorsko-nrimorskom gospodinu Joanikiju i desetinama hiljada pravoslavnih Srba okupljenih oko hrama Vaskresenja Hristovog u Podgorici, koji su zapravo slika raspoloženja stavova i rešenosti srpskog pravoslavnog naroda u celini.

Uz već predvidive beogradske, podgoričke i sarajevske, najviše besa, indisponiranosti i žalosti zbog odlučnosti patrijarha Porfirija i mitropolita Joanikija, stiglo je sa zagrebačkih adresa, i to sa obe strane ulice, one koji nastanjuju tzv. slobodoumni levičari, i desne, sa koje se javljaju ratni veterani i ekstremni ,katolički“ intelektualci. Jedan crkveni čin koji je tpebalo da bude uobičajen, praktikovan ko zna koliko puta u istoriji, otkrio je da je hrvatska politika Crnu Goru, do 5. septembra 2021 videla kao svoje zadnje dvorište.

Svi ovi događaji, uključujući slične komentare koji su, mahom iz Podgorice usledili posle ustoličenja episkopa Metodija u svešteni tron arhijereja budimljansko-nikšićkog u manastiru Đurđevi stupovi podvlače međuzavisnost između duhovnosti i politike, odnosno da je politika izraz duhovnag stanja i naroda i narodnih predvodnika.

Kakva je duhovno stanje našeg pravoslavnog naroda najbolje pokazuju njegove duhovne vođe patrijarh Porfirije i mitropolit Joanikije koji ujedinjeni rame uz rame, duže od četrdeset godina koračaju putem koji u život vodi, a reči koje su izgovorili u pomenutim događajima „Večernje novosti“ ovim izdanjem žele da sačuvaju za buduća pokolenja.

D. Stokanović

Pročitajte JOŠ:

„Pustićemo ti malo krvi, sokole“