“Ujedinjenje ili smrt 1918”: Predstava o Podgoričkoj skupštini
1 min readPredstava “Ujedinjenje ili smrt 1918” u produkciji Narodnog pozorišta Priština sa sjedištem u Gračanici biće premijerno izvedena 15. novembra u beogradskoj kafani “Zlatna moruna”.
Dokumentarna predstava koja za svoj polazni dramaturški okvir uzima stenograme zasijedanja Velike narodne skupštine srpskog naroda u Crnoj Gori – poznatije kao Podgorička skupština na kojoj su donijete odluke o prisjednjenju Crne Gore i Srbije, pod dinastijom Karađorđevića, svrgavanjem kralja Nikole Petrovića i za dva dana formiranje Kraljevine SHS (prve Jugoslavije).
Jelena Bogavac, koja predstavu režira sa Nenadom Todorovićem, dok dramaturgiju potpusuje sa Milenom Bogavac, kaže za Tanjug da su posledice Podgoričke skupštine istorijski tumačene na različite načine, između ostalog kao katastrofalna situacija koja je radila na opštesrpskom jedinstvu.
Bogavac za Tanjug ističe da je iz današnje pozicije vrlo važno vratiti se na početak, na rođenje jugoslovenske ideje.
“U savremenom istorijskom trenutku, u kome se kroz naš život raspalo nekoliko Jugoslavija i sa osvrtom na istorijski trenutak u kome je nekoliko Jugoslavija nastalo, a sve nekako imaju veze sa formulisanjem našeg osećanja nacionalnog, koji se postiže kroz teritorijalni integritet, čini nam se da je jako važno da danas na pitanju formulisanja i formiranja svog nacionalnog i svakog drugog identiteta, u stvari odemo na početak, na rođenje jugoslovenske ideje, sa distancom od doživljaja, od osećanja sebe kao proizvoda raspada nekoliko Jugoslavija”, rekla je Bogavac u intervjuu Tanjugu.
Ona primjećuje da je očigledno postojao veliki optimizam i velika želja svih slovenskih naroda za ujedinjenjem i čuvenom formulacijom “ujedinjenje našeg troimenog naroda – Srba, Hrvata i Slovenaca”.
“O srpskom nacionu raspravlja se i sistematizuje u jednom jako dobrom prisjedinjujućem romantičarskom nacionalnom duhu, koji je danas potpuno poljuljan, nacionalnom identitetskom statusu koji nam stalno izmiče. Formulisanje našeg nacionalnog identiteta je jako teško i poljuljano i čini mi se da je ovakvo pozorište jako važno u ovom trenutku za sve generacije”, istakla je rediteljka i dodala da je lijepo sagledati istorijsku situciju koja se odrazila na “nacionalne sudbine”.
Ona je za Tanjug rekla da im je bilo jako zanimljivo da se bave početkom parlamentarizma, ustanovljavanjem parlamentarnih struktura na postratnim područjima kada nije bilo čak dovoljno sredstava da se izradi pečat ni dovoljno papira za štampanje zapisnika.
“Ujedinjenje ili smrt 1918” je, prema navodu rediteljke, pokušaj da se odgovori na pitanja: Ko su Crnogorci, ko su Jugosloveni, da li je identitet suverenitet, šta je narod, šta je nacija, jesu li Srbi okupatori ili oslobodioci, ko brani malu Crnu Goru a ko je napada, ko želi Veliku Srbiju a ko je se plaši, da li je Velika Srbija mala Jugoslavija, šta je legitimitet, šta je izdaja, sa li se iz ropca Crne Gore rodila Jugoslavija, da li se iz ropca Jugoslavije rodila Crna Gora…
“Važno je odgovoriti na sva pitanja, ali je takođe važno pitanja postavljati. Svaka vrsta ideološke čizme koja bi sva ova pitanja stavljala u jednu istu vreću bi nas minimalizovala u odnosu na bavljenje dokumentarističkim teatrom. Umetnička istina može da ima i analizira nekoliko istorijskih istina koje su rame uz rame i čine jedan istorijski trenutak”, smatra Bogavac.
Ona naglašava da živimo u jako komplikovanom istorijskom trenutku.
“Mislim da smo pokušali da u predstavi otvorimo sva pitanja koja ovaj komplikovani trenutak donosi. Da li smo našli u sebi i u sadržaju predstave odgovor? Čini mi se da smo našli različite odgovore i tiču se analize onoga šta je revolucionarna skupština, šta je ligitimitet, šta je ustanovaljavanje legitimiteta, kako se revolucionarne stvari dovode u princip legitimiteta”, objasnila je dramuturškinja.
Ona navodi i da sve članove autorske i glumačke ekipe ujedinjuje u ovom pozorišnom istraživanju velika želja za formulisanjem svoga nacinalnog osjećanja.
“Mislim da smo neoromantičarska skupina i da smo se kroz brutalnu socio-političku i istorijsku analizu i velikim umetničkim zalaganjem da se od transkripta napravi igrana forma, homogenizovali u jako lepom osećanju nacionalne ideje, ideje osećanja svoje nacije”, naglasila je Bogavac.
„Zlatna moruna“ sjedište Mlade Bosne, Mlade Crne Gore, Mlade Hrvatske
Scensko rešenje predstave proizašlo je iz lokacije – podrum kafane “Zlatna moruna”.
“’Zlatna moruna’ je bila sedište i Mlade Bosne i Mlade Crne Gore i Mlade Hrvatske, mladih na Balkanu i odatle kreće pokret ‘Ujedinjenje ili smrt’, jedna čudno jaka socijalna levičarska frakcija i omladinska struktura. Teze koje su mladi levičari iznosili na Podgoričkoj skupštini i koje su formirane na ovom mestu su i dan danas napredne i pokretačke”, naglasila je rediteljka Bogavac za Tanjug.
Bogavac je precizirala da su prilikom traženja scene za igranje predstave, gledali da pronađu neku metaforu, “da ta lokacija bude ona na kojoj su učesnici skupštine, beogradski studenti crnogorskog porijekla sasvim sigurno bili u trenutku kada su studirali”.
U ulogama narodnih poslanika su Uglješa Vujović, Igor Filipović, Milorad Kapor, Igor Damjanović, Slaviša Čurović, Nebojša Đorđević, Janko Cekić, Uroš Novović, Marko Panajotović, Jovan Zdravković, Jovan Mijović, Predrag Vasić, Vasilj Adžić.
Igraju i Danijela Vranješ, Aleksandra Cucić, Gorica Regodić i Aleksandra Jelić.
Predstava se igra 15, 16, 19. i 20. novembra sa početkom u 15 sati.
(Izvor: Tanjug)
Nadamo se predstavi u Podgorici, fino bi bilo pogledati.
Da te cuju srbijanci, i oni bi rekli: Nikad vise!
Da pods’etim pos’etioce ovog srpsko/ ruskog pamfleta – Nikad Vise 1918!
Vecina C.Gore ce uvjek biti braca Srbijancima a vi evivasi samo picite po svome…
Tako je ..!Nikad vise 1918
E tebe ćemo baš da pitamo.Kako sad stvari stoje neki novi vjetrovi počinju da duvaju sa Zapada,istom jačinom i hladnoćom
kao i sa Istoka.Tako da vama Dukljanima ne preostaje mnogo prostora da se zaklonite od promaje.Mi baćuške izdali nismo,a oni to znaju da cijene.Ne bih ti preporučio da im se mnogo joguniš kad krenu da dijele Evropu na svoje interesne sfere jer je vas šaka jada.Ako mi ne vjeruješ,imaš na Vikipediji podatak kako su se vaša braća Kroasani i njihova 369.pukovnija proveli pod Staljingradom 🙂
Ja o Popovićevoj drami nijesam do sada ništa govorio, ali ako vama podatak koji sam dobronamjerno iznio, ne odgovara – to je već druga priča. Koliko pratim P. Popović se javlja i na ovom portalu, tako da vam nije nepoznat, a i pored toga Popović nije nepoznat pisac niti ličnost za potcjenjivanje. Popovićeva drama, takođe, nije nepoznata, objavljena je u dva izdanja2007. i 2009. g. Pojedini fragmenti su i izvođeni na književnim i sl. večerima, a nagrađena je prestižnom nagradom Marka Miljanova i sličnost je i u ideji, i u postupku, i u metodu, tematski i motivski zaista, evidentna! To treba poštovati bez obzira na simpatije, uvjerenja i sl.
Ako se meni obraćate, oprostite što ste me pogrešno razumeli. Moj komentar se odnosio na najavu predstave iz gornjeg teksta, pošto sam jednu od sestara Bogavac jednom prilikom i upoznao. Nisam imao nameru da omalovažim bilo šta iz Vašeg komentara, posebno ne ličnost g. Popovića. Nisam gledao izvedbu ni jedne od ove dve drame, ali nemam razloga da Vam ne verujem da ih obe treba pogledati.
Haha, ovo bih voleo da vidim! Zanimljiv osvrt sestara Bogavac…
Ovo me dobrano podsjeća na dramu „Njegošev sat“ Perivoja Popovića“. Koliko ja znam, on je prvi na osnovu Proglasa Velike Narodne Skupštine Srpskog Naroda u Podgorici ( kako je pravi naziv toga događaja – Podgorička skupština u današnjem montenegro-poimanju ima pogrdan prizvuk!) dramski obradio zbivanja vezana za taj događaj.
I ispravite: nije Tanjug, nego Tanjug – skraćeno od Telegrafska agencija nove Jugoslavije!