Vrijeme idiota

Piše: Emilo Labudović

Nesporno je da londonski list „Ekonomist“, s pravom, uživa svjetsku reputaciju dobrog poznavaoca i analitičara ekonomskih kretanja, kako na svjetskim berzama tako i u pojedinim zemljama. Ali, po onoj čuvenoj „da obućar ne bi trebalo da sudi dalje od cipela, čim se pomjeri sa terena ekonomije, tržišta i novca čak se i „Ekonomist“ oklizne na nivo trećerazrednog politikantskog pamfleta sa već prepoznatljivim nartivom.

Naime, list je nedavno, u autorskom uvodniku, „analizirao“ ponašanje jednog broja evropskih zemalja u oblasti ekonomije a sve u svjetlu rusko – ukrajinskog sukoba i, s tim u vezi, naporima Evropske unije da izoluje i ekonomski slomi Rusiju. Činjenicu da jedan broj evropskih zemalja, čak i članica EU, nijesu dosledne u sprovođenju sankcija kojima se pokušava onesposobiti Rusija, „Ekonomist“ stavlja pod lupu stereotipa koji je Zapad koristio još tokom „hladnoratovske retorike“, daleke od svake objektivnosti i realnosti. Nazvavši te zemlje „korisnim idiotima“, autor teksta ih optužuje za, ni manje ni više, nego da se odluka o sankcijama Rusiji ne drže iz čisto „lukrativnih razloga“!?

Kad se ekonomista iz „Ekonomista“ pretvori u trećerazrednog glasnogovornika američko – britanske ideološkopolitičke doktrine zauzdavanja ne toliko Rusije koliko Evrope, onda mu se lako omakne da „lukrativno“, ili korisno, kao temeljni interes ekonomskog ponašanja kako na ličnom tako i državnom planu, proglasi – idiotlukom. Kvazi – stručnjak iz zemlje koja je, iz krajnje sebičnih i „lukrativnih“ razloga, napustila EU, sve one koji svoje nacionalne ekonomske interese stavljaju iznad američkih, optužuje za izdaju, svrstavanje uz Rusiju i „nanošenje“ štete Ukrajini.

Na spisku „korisnih idiota“ su, prije svih, Mađarska, a onda slijede Austrija, Kipar, Švajcarska i Švedska. Iako su još uvijek izvan EU, na spisku su se, neizostavno, našle Turska i Srbija. Svi ovi „korisni idioti“ od ovog „beskorisnog idiota“ optuženi su za različite nivoe ekonomske saradnje sa Rusijom i gledanje kroz prste, odnosno kroz mrežu kojom je opasana Rusija. To što, recimo, SAD mogu da političkom odlukom povećaju gornju granicu unutrašnjeg duga i da svoju inflaciju distribuiraju širom svijeta, uopšte nije „lukrativno“. I uopšte nije idiotski. I uopšte nije u korist evropskog jedinstva. A svi drugi koji bi, iz istih razloga, da slijede sopstvene interese su čisti idioti. Doduše korisni, ali samo sebi.

Američko – evropska ratna avantura, ili treći pohod na Rusiju, pri čemu je Ukrajina iskorišćena za ulogu povokatora – prethodnice, već je na ekonomskom planu preskupo koštala i još uvijek košta Evropu, a i Engleska i SAD trpe nezapamćene štete i gubitke. Jedini stvarni pobjednik i „korisni idiot“ je vojna industrija koja se em oslobađa nagomilanih rezervi, em se bogati na razvoju novog naoružanja.

A kad je riječ o „nanošenju štete Ukrajini“ ona je prije svega žrtva sopstvenih geopolitičkih snova i preteške uloge koja joj je namijenjena. Jer samo idioti, i to oni pravi, mogli su da očekuju da će čačkanje ruske mečke proći bez njene odgovarajuće reakcije. Onaj dokazani idiot, ali do zla boga nekoristan, glumac u maslinasto – zelenim varijacijama kostima, koji na svjetskoj pozornici pokušava da igra ulogu ničim uzrokovane žrtve, davno je pročitan i sve je manje i zemalja i ljudi koji su spremni da sopstveni interes i korist žrtvuju zarad njegovih performansi. NATO – strategija opkoljavanja Rusije i prodora u njeno državno i teritorijalno jedinstvo, očigledno ne ide po planu. Kao što to nije pošlo za rukom ni Napoleonu ni Hitleru, još manje će Stoltenbergu. A ceh tog suludog nauma platiće, kao i uvijek, Evropa i njeni građani.

Međutim, ima jedna vrlo moguća i vremenski vrlo bliska nenadokadiva šteta koja očekuje američko – britanske stratege. Naime, više je nego izvjesno da dolar polako gubi primat u međunarodnim ekonomskim tokovima i da se već značajan broj međudržavnih plaćanja obavlja u rubljama i juanima. A time će, htio to da vidi ili ne ekonomista iz „Ekonomista“, Amerika definitivnl izgubiti mogućnost da svoju unutrašnju inflaciju i dugove prenosi na svoje spoljnotrgovinske partnere. Šta će to značiti za američke unutrašnje ekonomske prilike ni mnogo ozbiljnija analiza „Ekonomista“ ne može da dosegne. Ono što je, međutim, već sada jasno jeste da će se tek tada, i bez „Enonomista“, jasno vidjeti ko je idiot, bilo koristan ili beskoristan.