Crna Gora godinu nakon izbora: Preko afere „Državni udar“ do Golog otoka i NATO janičara

Godina je od tzv. “državnog udara“ i parlamentarnih izbora, opozicija i dalje bojkotuje parlament, a vlast je uprkos tome zadovoljna učinjenim, naročito članstvom u NATO, koje je ostvareno suprotno volji većine građana Crne Gore.

Nakon što je bilo izvjesno da će DPS biti poražen na izborima 16. oktobra 2016. godine na scenu je stupio zlokobni scenario Mila Đukanovića, Bebe Popovića i Milivoja Katnića, uz zdušnu podršku NATO obavještajnih službi, spašavanja poslednje evropske diktature.

Tako su Specijalno državno tužilaštvo i direktor Uprave policije Slavko Stojanović saopštili da je uhapšeno 20 osumnjičenih za stvaranje kriminalne organizacije i terorizam, odnosno za pokušaj navodnog državnog udara.

Da je navodno planiran „državni udar“ prvo je javila Televizija Pink M, čiji informativni program direktno uređuje Beba Popović.

Osumnjičeni su, kako je tada saopšteno na presu Uprave policije, u vrijeme proglašenja rezultata na izborima, planirali da uz oružje, napadnu okupljene građane ispred Skupštine Crne Gore, zauzmu zgradu i proglase izbornu pobjedu određenih političkih partija i likvidiraju tadašnjeg premijera Mila Đukanovića.

Đukanović je tvrdio kako je o pokušaju državnog udara i planovima za njegovo hapšenje saznao iz medija, predsjednik Crne Gore Filip Vujanović je izjavio isto, a tadašnja ministarka odbrane Milica Pejanović-Đurišić kazala kako nije imala nikakvih informacija da je bilo „državnog udara“. Pejanović-Đurišić je taj sekund iskrenosti kasnije platila ministarskom funkcijom i slanjem u političku penziju.

S druge strane, oglasio se specijalni tužilac Milivoje Katnić koji je izjavio da je na dan izbora spriječeno nezapamćeno krvoproliće u Crnoj Gori.

Među optuženim za navodni državni udar našli su se lideri DF-a Andrija Mandić i Milan Knežević, Mandićev vozač Mihailo Čađenović i još jedanaest optuženih, među kojima i devet srpskih državljana.

Optužnicu je vijeće Višeg suda potvrdilo u junu, a na njoj su se našla i navodna dva ruska državljana, Eduard Šišmakov i Vladimir Popov.

U međuvremenu javnost je saznala da se optužnica bazira na iskazu svedoka-saradnika Saše Sinđelića, inače ubice, kriminalca i saradnika obavještajnih službi.

U septembru je počelo „suđenje vijeka“, a optuženi su negirali krivicu, navodeći da je u pitanju montirani politički proces.

Zahvaljujući atmosferi „Državnog udara“, DPS je osvojio 35 mandata i dobio priliku da sa SD-om i strankama manjinskih naroda formira vlast.

Sve opozicione partije nijesu priznale rezultat izbora i bojkotuju Skupštinu Crne Gore, koja je prozvana i Sinđin parlament.

Prava pozadina afere „Državni udar“ pokazala se u aprili kada je krnja Skupština Crne Gore ratifikovala Protokol u članstvu u NATO, a zvanično Crna Gora je u junu postala 29. članica tog vojnog pakta.

Dio opozicije na čelu sa Demokratskim frontom tražilo je referendum po tom pitanju, ali do toga nije ni došlo.

U međuvremenu, vlast je aferu „Državni udar“ iskoristila za obračun sa političkim neistomišljenicima, prije svega sa najjačim opozicionim subjektom – Demokratskim frontom, tako da je u Crnoj Gori ponovo zavladala atmosfera slična onoj za vrijeme Golog otoka.