Srbi iz Perasta u zapisu iz 1698. ruskog diplomate grofa Tolstoja
Piše: Dalibor Drekić
Grof Petar Andrejevič Tolstoj, pradeda čuvenog pisca Lava Tolstoja, bio je ruski diplomata na dvoru Petra Velikog. U sklopu reformatorske misije ruskog cara obišao je Boku Kotorsku, Dubrovnik, Dalmaciju i Veneciju i o tim putovanjima ostavio dragocene zapise.
Ruski car je u skladu sa svojim reformatorskim idejama 1697. godine poslao grupu plemića iz najuglednijih ruskih porodica da u Mletačkoj Republici izučavaju pomorske veštine. Kako je u to vreme Boka Kotorska bila pod zaštitom Mletačke Republike, odlučeno je da se sedamnaest ruskih pitomaca uputi u Perast i poveri peraškom kapetanu Marku Martinoviću.
Na svojim školskim putovanjima pitomci su obišli dubrovačku i dalmatinsku obalu i o tome su neki od njih ostavili putopisne zapise. Svedočanstva Borisa Kurakina i Petra Andrejeviča Tolstoja objavljena su u Rusiji
U svom putnom dnevniku 11 juna 1698. godine Petar Andrejevič Tolstoj piše: „Doplivasmo do mestašca koje se zove Perast (Boka Kotorska), u kojem zatekasmo mnogo Srba, koji su u grčkog obreda (vere). Ti Srbi žive u blizini turskih gradova i sela. Oni su ratnici u svemu slični donskim Kozacima i svi govore slovenskim jezikom (srpskim). Imućni su, kuće su im od kamena, prema moskovskom narodu se odnose vrlo srdačno i sa poštovanjem. Nedaleko od spomenutih mesta žive slobodni ljudi, Crnogorci. Hrišćanske su vere, slovenskog jezika i ima ih u značajnom broju. Nikome ne službuju, povremeno zarate sa Turcima, a povremeno se bore protiv Veneta (Venecije).“
Gostovanje ruskih plemića u Perastu otvorilo je mogućnosti mnogim Bokeljima da u narednim godinama svoje znanje i veštine stave u službu ruske vojske i države. Grof Tolstoj bio je ugošćen u palati Zmajevića, a zauzvrat je mnogo pomogao Matiji Zmajeviću po njegovom dolasku u Rusiju.
Karijera je grofa Tolstoja dovela do članstva u Vrhovnom tajnom sovjetu, a zatim 1702. godine i do mesta ruskog poslanika u Carigradu. Bio je uveliko kontraverzan diplomata, oprezan, lukav i pronicljiv sa jedne strane, a sklon da se preigra i padne u depresiju u važnim trenucima. Zbog toga mu je u osetljivim situacijama u Carigradu pomagao Sava Vladislavić, koji je uz grofa Tolstoja započeo svoju diplomatsku karijeru.
Preuzeto sa portala: Rasen
Dakle, jasno je da Primorci pravoslavci nisu Crnogorci no Srbi,kao što su to i Crnogorci,ali se imenuju ovim imenom jer su politički odvojeni od ovioh Srba,slobodni su za razliku od njih. Zmajevići u primorju pravoslavne nazivaju Srbima, muslimane Turcima a katolike Latinima. Crnogorce nazivaju hajducima kojima ništa nije sveto pa ni crkvena zvona,koja su ukrali iz Šestana ranije krajem 17.v. a u vrijeme Petar Prvog i iz Perasta zbog čega im je često bio zabranjivan pristup pazaru u Kotoru. Ni mnogo kasnije Primorci nisu Cgci,kao ni Brđani. Ime Crnogorci za narod ne postoji početkom 17.v.kod Marina Bicija,samo stanovnici iz Cg.a krajem istog vijeka se već imenuju Montenegrinima…od strane biskupa. Dakle to ime je kako i Petar Prvi kaže,po prostoru stare cg došlo i za narod,jer Crnojevići kada su došli na Cetinje bili su Zećani,a ne Cg,a čak mitropolit Danilo Petrović,iako cg imena tada ima nije bio mitropolit cg no SKENDERIJSKO PRIMORSKI,Tek njegovi nasljednici tim imenima u crkvenom smislu prirododaju i cg ime,dakle Sava i Vasilije,i to ne ranije nego oko 1777.g.ranije su i oni samo skenderisjko primorske vladike,tj CT mitropoliti.
Mislio sam na Masju, a ne na autora teksta, naravno!
Ovo je tipičan primjer vještačkog vađenja dijela teksta iz ukupnog konteksta od strane polupismene i zlonamjerne osobe!
. Nedaleko od spomenutih mesta žive slobodni ljudi, Crnogorci. Hrišćanske su vere, slovenskog jezika i ima ih u značajnom broju. Nikome ne službuju, povremeno zarate sa Turcima, a povremeno se bore protiv Veneta (Venecije).“
Naravno , i tada kao i danas , crnogorci su slobodni ljudi , a neki su robovali 500 godina , i služili gospodarima !
A oskudno ovoliko Muslimana svuda od Pljevalja do Bara?