27. mart 1941. I grob i rob
1 min read
Mišo Vujović
Piše: Mišo Vujović
Bila je to još jedna podvala Engleza prema Srbima. Velika i za Srbe sudbinosna. Podvala od koje se srpski narod još nije oporavio. Podvala koja je razorila pamćenje.
Krateri u kolektivnoj memoriji srpskog naroda i danas nisu zatrpani istinom. Te rane još krvare na izmučenom telu naroda koji Boga pravde u svojoj himni priziva, kako u Nečujnim zvonima zapazi Zoran Bogavac.
Britanci poraženi od Nemaca kod Denkerka smišljali su kako da se sa tuđim žrtvama obračunaju sa nacistima. I Francuska je bačena na kolena gotovo bez otpora. Ministri spoljnih poslova Nemačke i SSSR-a Rebentrop i Molotov potpisuju pakt o nenapadanju.
Procene komandnog kadra Jugoslovenske kraljevske vojske, Vlade Cvetković – Maček i namesnika kneza Pavla bile da je rat sa Nemačkom u tom trenutku ravan samoubistvu. Na osnovu te procene knez Pavle Karađorđević u Berlinu pregovara sa Hitlerom o pristupanju Trojnom paktu gde se Jugoslavija pozicionira kao neutralna zamlja sa garancijom da vojska neće koristiti njenu teritoriju što je podrazumevalo potpunu vojnu neutralnost.
U Beču 24 marta 1941 godine protokol o pristupanju Trojnom paktu potpisuju Dragiša Cvetković predsednik vlade i Aleksandar Cincar Marković sa jedne i fon Ribentrop sa druge strane. Tri dana kanije kreću demostracije pod parolom “ Bolje rat nego pakt”.
Ta podvala, u kojoj su učestvovali i narod i crkva, braneći dostojanstvo i tradicionalni slobodarski duh, slavu Velikog rata, nesvesni da je ti još jedna mišolovka, prerašće u agoniju i višedecenijsko duhovno ropstvo pod komunizmom.
Taj 27. mart 1941. godine opredeliće sudbinu srpskog naroda. Srbi će iskrvariti u međusobnim okršajima, na stratištima u logorima na kraju će izaći kao samoporaženi pobednici koji će sebe pokoriti.
Dok je knjaz prognanik napuštao Beograd izgnan i prokužen kao izdajnik u Britanskom poslanstvu se naveliko slavilo prinošenje nove žrtve nacističkoj nemani.
Nemci će se sada zabaviti žilavim i ratobornim Srbima neskriveno su likovali u kolevci nacizma. Britanci su mnogo pre Hitlera sprovodili genocid i rasističke akcije širom svojih kolonija. Hitler 1932 godine odaje priznanje izjavom:” Oduševljavam se engleskim narodom!
U kolonizaciji oni su učinili nemoguće” ta godine u Britaniji je osnovan fašistički savez kojim je rukovodio baron Osval Mozli.
Demonstracije 27. marta 1941 godine razbesnele su Hitlera koji naređuje surovu odmazdu nad Srbima. U ranim jutarnjim časovima 7. aprila 1941. godine počinje nacističko bombardovanje Beograda.
Sledi raspad i kapitulacija zemlje. Odmazde, deportovanja, logori, genocid, građanski rat sa finalnim savezničkim bombardovanjem 1944. godine, gradova u Srbiji i Crnoj Gori takođe u režiji Engleza.
POSLIJE grob zarez
Živeo 27. mart!
Govorio je oficir Kosić da mu je kaput bio mokar od poljubaca oduševljenog naroda.
Ne znam zašto četničko-ljotanske slugenjare žale, kad im je ovaj datum u istoriji omogućio da izmigolje iz jazbina, na tri godine.
Živela katarza!
Imajući u vidu da knez Pavle Karađorđević “nije bio ni vojnik ni Srbin” – “Paul was neither a soldier nor a Serb…”, kako to lepo reče engleski publicista Ričard Beset (Vidi: Richard Bassett, Hitler’s spy chief – The Wilhelm Canaris mystery – “the most dangerous intelligence man in the world, London, 2005, str. 210). Otvorio je Hrvatsko pitanje u Jugoslaviji uoči sudbonosnog i tragičnog Drugog svetskog rata, koje je konačno rešeno
sporazumom Cvetković-Maček u avgustu 1939. godine između lakejske beogradske i zagrebačke buržoazije sa kojim je prevaren, ugrožen i zapostavljen ogroman deo srbskog
naroda, koji je stavljen bez ikakvih povlastica pod hrvatsku vlast i dominaciju
u novostvorenoj Banovini Hrvatskoj.
Od naročitog značaja je osnivanje tz. Udružene opozicije u Kraljevini Jugoslaviji 8.
oktobra 1937. godine, koju je prvi pozdravio Vinston Čerčil. On je to učinio u
seriji članaka “koji su bili objavljeni u celoj svetskoj štampi” (Vidi: Mita
Dimitrijević, Mi i Hrvati, Beograd, 1939, str. 234).
Knez Pavle se školovao u Londonu, poznat je kao anglofil, mason, idolatrista i okultista. Njegovu ljubav prema Englezima, istakao je Kosta S. Pavlović u raspravi koju je objavio pod naslovom ”Jugoslovensko-Britanski odnosi 1939-1945”, gde doslovno stoji:
“Posle neprijatne posete Rimu i odvratne Berlinu, poseta Londonu bila je za kneza
Pavla melem, tim više što su mu ukazane dve počasti. Njegov, Oksfordski
univerzitet podario mu je počasni doktorat i, što je bilo važnije, postao je
jednim od dvadeset četvorice viteza ordena Podvezice, osnovanog 1348, ordena
koji se, po pravilu, kad su u pitanju stranci, daje samo krunisanim glavama…”
(Vidi: Kosta S. Pavlović, Jugoslovensko-Britanski odnosi 1939-1945, Glasnik
SIKD “Njegoš”. Chicago, Illinois, U.S.A., 1977, sv. 38, str. 38; Boško N. Kostić, Oficiri, pučevi i političari. Milwaukee, Wisconsin, U.S.A., 1964, str. 18).
Što se pak tiče izvesnih članova engleskog Forinj ofisa, za njih je poznato da su u saradnji sa Intermariumom i Kominternom raspirivali versku i nacionalnu mržnju u Kraljevini Jugoslaviji. Podrivali su i potpaljivali, projektovali, usmeravali i kontrolisali politička zbivanja na području Jugoslavije, monarhističke i republikanske. Stvarali su probleme u kolonijalnoj monarhističkoj i Brozovoj intermarijumskoj, kominternovskoj, fabijanskoj, trockističko-komunističkoj Jugoslaviji, kojoj su nudili svoje usluge u tragičnim zbivanjima i posredovali u njihovom „rešavanju“. Njihovo delo je i federalistički-konfederalistički program u Jugoslaviji, na kojem su radili između ostalih srbofoba i izvesni “stručnjaci” i “najbolji eksperati Forin ofisa” među kojima su se posebno isticali R. Siton Votson i Vikem Stid…” (Vidi: Filis Oti – Phyllis Auty, Jugoslavija u britanskim strogo poverljivim dokumentima, NIN, broj 1123, Beograd, 16. jul 1972; Dr Časlav M. Nikitović, Jedna knjiga o Vladimiru Mačeku, “Bratstvo- Fraternity”, Toronto, Ontario, Canada, broj 248, februar 1976, str. 11).
Na ovom planu bio je između izvesnih ljutih srbskih neprijatelja i nemački korporativni nacionalno-socijalistički, idolatriski, okultni, ezoteriski i rasistički novi poredak od 1931. godine. Hitler je prema izvesnim dnevničkim beleškama Richard-a Breiting-a, koje su objavljene u knjizi “Tajni razgovori sa Hitlerom –
Novootkriveni intervjui iz 1931”, doslovno rekao:
“Mađarska će biti naš prirodni saveznik, jer je i ona rasparčana Versaljskim mirom kao i Nemačka… Transilvanija i Vojvodina su mađarske teritorije… Međutim mi nećemo
zaboraviti da jaka nemačka manjina živi na ušću Save i Dunava… Beograd je bio i
još je tvrđava princa Evgenija… Bratislava i Zagreb su predgrađa Beča. Narod tamo
mora da uči nemački jezik i da tako oda respekt Nemačkoj…
Nećemo se odreći bivših austrijskih teritorija Trsta i Istre… Dalmacija i preostali deo Balkana doći će pod italijanski uticaj. Naš najbliži saveznik na jugoistoku
Evrope biće Bugarska. Makedonija je bugarska teritorija. Bugarska mora imati
izlaz na Jegejsko more…
Ukratko, Austrija, Švajcarska, Belgija, Jugoslavija, i Čehoslovačka moraju nestati kao
države; Poljska i Rumunija moraju promeniti svoj status, jer su obe biološki
rezervoar Jevrejstva” ( Vidi: Secret conversations with Hitler. The Newly-discovered 1931 interviews. Edited by Edward Calic, New York, The John Day Co., 1971, str. 191).
Imajući na umu da je nemački psihopat Addolf Hitler, koji je nemačkom narodu odredio
pravac u životu, povodom napada na Sovjetski savez, između ostalog, rekao:
„Da je Rusija raskinula nemačko sovjetski sporazum, da je organizovala prevrat u
Jugoslaviji i da je Srbama obećala da će im preko Soluna poslati avione i
municiju…“ – “Russia had broken the German Soviet non-agression agreement by
organizing a ‘putsch’ in Yugoslavia and promising to send planes and munitions
to the Serbs through Salonika…
Ribbentrop today received the Italian, Japanese, Turkish and Spanish
ambassadors, and the Hungarian, Swedish, Bulgarian, Slovakian, Finish, Rumanian
and Croat Ministers and gave them the latest information concerning events on
the Eastern borders…” ( Vidi: Hitler ‘forestalls stab – in – the – back
attempt’ – Reverts to Anti-Bolshevik Policy, The Palestine Post, Haifa –
Jerusalem, Vol. XVII, No. 4598, Monday, June 23, 1941; Ari Rath and Erwin
Frenkel, Front page Israel – Major events 1932 – 1979 as reflected in the front
pages of the Jerusalem Post, Jerusalem, Israel, 1979).
Prvo što je knez Pavle Karađorđević uradio po naredbi Intermariuma (Intermarium, sa
sedištem u Rimu), engleskog Forinj ofisa, fabijanskog Londona i
Istočno-evropskog federalističkog kluba (East European Federalist Club, sa
sedištem u Londonu), eliminisao je Stojadinovića, masona, rotarijanca i fašistu, koji je u emigraciji sarađivao ca Brozovom UDB-om i sa hrvatskim ratnim zločincem Antom Pavelićem. Stojadinović je smetao knezu Pavlu, anglo-američkom lakeju, jer je po naredbi iz Londona morao da „reši“ hrvatsko nacionalno pitanje, koje se po Trumbićevom mišljnju nije moglo rešiti bez svetskog rata (Vidi: Editorial Staff, “Proceedings twenty-sixth annual convention of Rotary international”, Mexico City, Mexico, June 17-21, 1935. Chicago,1935; Editorial Staff, “Proceedings 27th annual convention of Rotary international”, Atlantic City, N.J., U.S.A. June 22-26, 1936. Chicago, 1936;
Veljko Lalić i Uglješa Balšić, “Mercedes” s petokrakom, http://www.novosti.rs/20.
januar 2005; N.N., Falsifikatori istorije, „Sloboda“ od 1. jula 1959, Chicago,
Illinois, U. S. A.; James L. Bray, Other lands, Yugoslavia, Pathfinder, Dec.
17, 1938, Washington D.C, U.S.A., str. 9; Dr Časlav Nikitović, Jedna knjiga o
Vlatku Mačeku, Bratstvo-Fraternity, Toronto, Ontario, Kanada, broj 248, Februar, 1976).
Takođe, imajući u vidu da je knez Pavle udario temelj Komesarijatu za izbeglice iz
Banovine Hrvatske u Beogradu 1939. godine, da je uhapsio Stojadinovića i predao
ga Englezima 18. marta 1941. godine, da je 20. maja 1939. godine preneo zlato
Kraljevine Jugoslavije u Englesku i Ameriku, da je bio za rat i da je sprečio
osnivanje koncentracione vlade i osnivanje unutrašnje solidarnosti u Kraljevini
Jugoslaviji uoči Drugog svetskog rata (Vidi: Dragoljub Popović, Engleska, knez
Pavle i događaji 27. marta 1941. god. u Beogradu, Glasnik SIKD “Njegoš”,
Chicago, Illinois, USA, 1982, sv. 49, str. 74; Sue Onslow, Britain and the
Belgrade coup of march 1941, London, 2005; David A.T. Stafford, SOE and British
involvement in the Belgrade Coup d’Etat of march 1941, JSTOR, Slavonic Review,
Vol. 36, No. 3, Sep., 1977, pp.399-419, London, England; Cold war in the
Balkans: American foreign policy and the emergence of communist Bulgaria,
1943-1947; Adam Pribićević, Moj život, Windsor, Ontario, Canada, 1981, str. 93).
Prema svedočenju kralja Petra II, knez Pavle je pripremio puč protiv Sila Osovine i
Tripartitnog Pakta. Atinski list „Ta Nea“ objavio je pismo kralja Petra II, u
kojem između ostalog , stoji:
„Gust veo misterije koji se proteže od Zagreba do bugarske granice, danas pokriva moju Kraljevinu. Pokušaću da probijem taj veo. Beograd porušen od Nemaca, Zagreb izmučen od ustaške čizme, Ljubljana se sa užasom potseća brutalnih naređenja jednog stranog đenerala. Svuda u Jugoslaviji narod se pita u ime koga je principa monarhistički režim zamenjen današnjim…
Ja sam sačuvao u svojoj ličnoj arhivi više od deset hiljada članaka punih pogrda i
kleveta upućenih protivu para koji je bio na prestolu do mog punolestva. Jedan
članak potseća na ‘skretanje’ Pavla i Olge ka Berlinu i Rimu pod vladom
Stojadinovića. Drugi govori o famoznom i bolnom incidentu kada je šef pravoslavne
crkve patrijarh Varnava anatemisao sve one koji su u parlamentu glasali za
ratifikaciju konkordata sa Sv. Stolicom, i na kraju su članci koji optužuju
kneza Pavla da je ubio patrijarha Varnavu, kao da je ovaj poštovani sveštenik
umro od tuge posle ratifikacije konkordata.
Ja odgovaram ovim zlonamernim klevetnicima, da ja, Kralj Petar, uzimam na sebe svu
odgovornost za sve što je urađeno dobro ili rđavo u toku teških godina
regenstva Pavla i Olge. Kao Kralj, ja sam već procenio sve donete odluke od
strane regenstva i proglašavam da je pobuna protivu Sila Osovine i Tripartitnog
Pakta izvršena prema naređenju Kneza Pavla. Ovo je dovoljno da se slave dela
jednog regenta koji je radio na ovaj način za vreme dok su nemački topovi
stvarali jedan pravi vatreni obruč oko Jugoslavije.
Što se tiče konkordata, radi se o jednom diplomatskom sporazumu sa jednom državom,
čija prava mi nismo imali da otuđimo. Dobri stari patrijarh Varnava je
zaboravio da katolička crkva u Jugoslaviji broji pet miliona…” (Vidi: Petros
Karađorđevitis, “Ta Nea”, Atina, 17. Jul 1947; Slobodna Tribuna, „Povratak na
staro“, broj 3 od 1. septembra 1949, Paris, France; Vlada Vladisavljević, Od
monarhije na republiku, Sv. Prva: ‘Zvono na uzbunu’, Paris, France, 1980).
O 25 i 27 martu 1941. godine pisao je i prof. Slobodan M. Drašković u jednoj studiji koju je objavio pod naslovom „Samoubistvo kao načelo politike…“, gde stoji:
„Ali ako smo marta 1941 bili dovedeni u situaciju da nismo imali izbora van života u
poniženju (25 mart), i samoubistva za tuđe interese (27 mart), važno je da iz sveg
stradanja od tada do danas i iz sadašnje situacije izvučemo logične zaključke da
naše nije da biramo između 25 i 27 marta, nego da se staramo da nikad više ne
dođemo u položaj da nemamo drugog izbora van 25 i 27 marta. A to znači da ne
smemo da dozvolimo da dođemo u položaj gde nemamo drugog izbora sem da živimo
na kolenima ili da se ludo bacimo u borbu koja može ogromno da koristi drugima,
ali znači naše nacionalno samoubistvo…“ (Vidi: Dr Slobodan M. Drašković,
Samoubistvo kao načelo politike – Povodom 25 i 27 marta, Srpska Borba, br.
1385, Maj 1982, Čikago, Ilinoj,SAD).
Ovim povodom publikovano je i jedno pismo o 27. martu 1941, bivšeg jugoslovenskog
generala Borivoja Mirkovića, koji je umro u Engleskoj 1969. godine, kao
penzionisani britanski general. Pismo je objavljeno u „Hrvatskom Glasu“ u broju
od 28. marta 1955, u kojem general Mirković kaže: “Negde krajem juna 1938 g.
došao je k meni Dr. Ikonić, lični prijatelj Simovića, u Beogradsku vojnu
bolnicu, gde sam ležao od rana zadobijenih prilikom pada s aviona.
On me je obavestio da po dogovoru sa đeneralom Simovićem putuje u Zagreb do Dr. Vladka
Mačeka. Ovome treba poverljivo saopštiti o našoj nameri, da preduzmemo jedan
odlučan korak kod Regenta Kneza Pavla, da smeni Dr. Milana Stojadinovića zbog
njegove spoljne i unutrašnje fašističke i diktatorske politike i da se obrazuje
prelazna Vlada, koja bi imala izmeniti izborni red i sprovesti slobodne izbore,
posle kojih bi se prešlo na unutrašnje preuređenje države, da se ojača i učvrsti
uoči sudbonosnih događaja u Evropi…
Kad se vratio s puta referisao nam je Dr. Ikonić, da je njegova misija potpuno uspela.
On se u društvu g. V. Vildera odvezao autom iz Zagreba u Kupinec. Dr. V. Maček
detaljno se je informisao o nameravanom koraku kod Regenta Kneza Pavla,
podvlačeći naročito, da je odlučno protivan svakoj nasilnoj akciji, ali je
naglasio da je voljan da bi u takvu prelaznu Vladu dao neke manje istaknute
članove svoje stranke, da se tako prokrči put do konačnog sporazuma posle
izbora. Ovaj pristanak Dr. Mačeka bio je uslov da preduzmemo onaj korak kod
Regenta. Ali nažalost naša akcija nije tada uspela, jer je Knez bio onda još
usko vezan sa Dr. Milanom Stojadinovićem. Kako li bi se drugčije i sretnije
razvijali događaji, da je naša zamisao bila onda prihvaćena!…
Na ovaj značajan i važan pokušaj sigurno se dobro seća i uvaženi Pretsednik g. Dr.
Maček. Držim da ovome ne treba ništa više dodati, da se razume prava politička
pozadina događaja od 27 marta…“ (Vidi: General Borivoje Mirković, Pismo
uredništvu „Hrvatskog Glasa“, organ HSS u Americi i Kanadi, broj od 28. marta
1955; Historicus, General Mirković o 27. marty, “Dokumenti Srpske Zastave”, knj.
2, Buenos Aires, 1977, str. 128 – 130).
Istini za volju, organizatori puča u Kraljevini Jugoslaviji od 27. marta 1941 godine, bili su između ostalih i izvesni članovi subverzivnog i konspirativnog društva
čarobnjaka međunarodne masonerije, sovjetskih boljševika i intermariumaca čija su sedišta u Londonu, Vašingtonu, Njujorku, Briselu, Moskvi, Parizu, Berlinu i Rimu… Jedan od glavnih organizatora 27-martovskog puča bio je emisar predsednika Ruzvelta,
istaknuti Malteški vitez pukovnik Uilijam Donovan (Napomena: Postoje dve vrste
Malteških vitezova, jedni pripadaju ezoteriskoj, okultnoj, korporativnoj
međunarodnoj masoneriji a drugi rimskoj katoličkoj crkvenoj, okultnoj,
ezoteriskoj korporaciji u Vatikanu, – m.n.). Donovan se u Beogradu sastao sa
knezom Pavlom Karađorđevićem, članom Ordena Podvezice, najstarijeg britanskog
ordena i sa izvesnim konspiratorima, članovima vlade i vojnim vođama
internacionalnog i kolonijalnog beogradskog rajetinskog establišmenta. Donovan
je u Beogradu uspešno završio svoju misiju i na povratku za Sjedinjene Američke
Države, svratio u London, sastao se sa Čerčilom, da mu saopšti, da je pripremio
puč u Beogradu i „da će zavesa ubrzo da se digne“, kako je to zabeležio u svom
dnevniku Čerčilov sekretar John Colville, gde doslovno stoji: „SVETLE VESTI.
Utorak, 4. mart 1941, vratio sam se iz Chequers-a, gde sam sreo Donovana, koji
se vratio sa Balkana, gde je pripremio puč i zavesa će ubrzo da se digne…“ –
“…BRIGHTER NEWS. Tuesday, March 4th 1941. P. M. returned from Chequers at noon
and saw Colonel Donovan, just back from the Balkans, where the stage is set and
the curtain about to rise…” (Vidi: John Colville, The Fringes of Power – 10
Downing Street Diaries 1939-1955. New York, 1986, str. 359).
Na drugom mestu u svom dnevniku John Colville piše kako je Čerčil bio oduševljen sa vojnim udarom od 27. marta 1941. godine. Evo šta on kaže: “SVETLE VESTI. Četvrtak, 27.
mart 1941, veliki dan. Revolucija u Boeogradu koja postavlja potpuno drugačija
zbivanja na Balkanu i pretvara mrak u zoru. P. M. ( Vinston Čerčil, -m.n.) je
oduševljen i ja bih trebao isto…“ – “BRIGHTER NEWS. Thursday, March 27th 1941. A
great day. Revolution in Belgrade, which puts an entirely different complexion
on events in the Balkans and turns darkness into dawn. The P.M. is overjoyed
and I should be too…” (Vidi: John Colville, The Fringes of Power, str. 367;
Isto: Anthony Cave Brown, The Last Hero – Wild Bill Donovan. London, 1982, str.
156 i 157; Isto: Nigel West, Secret war – The story of SOE, Britain’s wartime
sabotage organization. London, 1992; Isto: Anthony Cave Brown, The secret war
report of the OSS, New York, 1976 ).
Čerčil je imao razloga da bude srećan i zadovoljan jer je 27. martom 1941. godine
ispravljena istoriska greška koju su napravili anglo-amerikanci i Francuzi u
Versaju. To je posebno istakao i Ričard Holbruk, svemoćni bundista,
magista-kabalista, idolatrista, mason-okultista 33 stepena u predgovoru knjige
“Pariz 1919 – Šest meseci koji su promenili svet” ( Vidi: Margaret Macmillan,
Paris 1919 – Six monts that changed the world, New York, 2002).
Mi bismo na ovo samo mogli dodati, da tragične i dalekosežne posledice sudbonosnosnog i bezumnog događaja od 27. marta 1941. godine, kojeg su organizovali u Beogradu preko svojih lakeja obaveštajni servisi Engleske (SOE), Amerike (OSS), Nemačke (Ziherhajtsdinst) i Sovjetskog Saveza (KPSS) da nesrećni i potlačeni Srbi i dan danas osećaju.
@dušan bukovic
Znači ….lud zbunjenog.
Znači bio bi isti….drugo pakovanje.
Znači svi su jaki bili za krkljanac.
Znači puče Srbima,Jevrejima i Romima…
Znači puče i Poljacima,Nemcima,Srbima/stradanje u različitim varijantama/
Znači nahebase Srbi,ništa novo.
A 1999?
Nije valjda opet ista ekipa ,klonovi?
Da te nema, Bukoviću, trebalo bi te izmisliti!
Ovako …
Dobro je da te ima.
Zar bi Hitler stvarno održao taj paraf,i koga je uopšte ispostovao taj ludak?.Čiji potpis?Chebrlenov?Molotovljev?
Sve je hteo redom da satre,ali programski,jednog po jednog.
A došli bi kompletno Srbi na kraju ,kad sa Rusima završe priču.Da je pakt prošao bez 27.Srbi bi morali na istočni front.A onda bi bez vojske Srbija pala još gore u nemilost okruzenja.Bugarska,Rumunija,Madjarska,Poljska,Slovačka,Češka…morale su da daju vojsku Hitleru,iako u nijednom sporazumu sa kvislinskim vladama nije pisalo da su na to obavezni.U nijednom slučaju ustase nebi mirovale.Jedino je moguće,da bi se ovde desila stvarna podela sa Jalte,fifti-fifti.A Tito bi bio marginalac.Mozda!!!Jer kako se god okreneš d….e je pozadi.
Ne shvataju to ovi što danas organizuju proteste, opet vođene iz neke „evrope“… Opet ćemo mi sebe od sebe da oslobodimo. Opet će Srbi da posluže kao topovsko meso za razračunavanje evropskih tajnih klanova.