76. Venecijanski festival: Vrtlozi porodičnih drama

Čak tri filma u festivalskoj završnici bave se mikrokosmosom porodice, koja bi u ovo naše doba nekako da i dalje ostane osnovna ćelija društva uprkos svim mogućim varijantama disfunkcionalnosti i pritisaka spolja.

Zapravo, porodica i unutrašnji odnosi unutar nje nametnula se kao glavna tema najvećeg broja filmova u ovogodišnjem glavnom takmičarskom programu. Od samog početka i filma Hirokaza Kore Ede, preko filmova Baumbaha, Larena, Martonea, Egojana pa sve do filmova Australijanke Šenon Marfi, Francuza jermenskog porekla Robera Gedegijana i portugalskog reditelja Tijaga Geđesa.

Poznata i nagrađivana australijska pozorišna i televizijska rediteljka Šenon Marfi pojavila se na 76. Mostri kao debitant u formi dugometražnog igranog filma. Njen „Babyteeth” se samo uslovno može nazvati i gorko-slatkom komedijom jer s dosta (subverzivnog) humora tretira jednu i tešku i bolnu temu – ljubav adolescentkinje obolele od kancera. Ljubav nepoželjnu od strane njenih i inače istraumatizovanih roditelja.

Marfijeva oko svoje junakinje Mile (Elajza Skejten) gradi pozitivni svet muzike, zaljubljenosti i lepote, dakle sve ono što je neočekivano za situaciju teškog oboljenja koju ona u sebi nosi, živeći veselo kao da se nikada ništa neće dogoditi. Kroz ovako pozitivan pristup svom glavnom liku Marfijeva barata i svim onim detaljima koji oslikavaju svu ironiju života. Života uopšte i života same porodice. Obolela Mila se ponaša i živi kao bilo koja druga tinejdžerka njenog uzrasta koja pravi probleme svojim roditeljima. Zaljubila se u veoma mladog i slatkog dilera drogom i tera po svome. „Babyteeth” je film koji publiku navodi i na smeh i na suze i na pomisao kako je dobro u svakom trenutku slaviti život.

I maestro Rober Gedegijan zna šta znači slaviti život i čuvati porodicu „raštimovanu” naletima teške ekonomske krize. Sa svojim vernim glumačkim timom, predvođenim glumicom Arijanom Askarid, Gedegijan nudi savremenu, jednostavnu, ali i okretnu porodičnu dramu. Priču o tome kako se rođenje unuke Glorije može nametnuti i kao znak sreće i ljubavi, ali i kao izvor raskrinkavanja međusobnih odnosa i tajni i kao pokretač svih pokušaja rešavanja finansijskih problema u kojima se duboko nalazi pet odraslih članova ove obične, radničke francuske porodice. Film „Glorija mundi” otkupljen je za prikazivanje u Srbiji.

Za razliku od filmova Šenon Marfi i Robera Gedegijana, koji se bave sadašnjim trenutkom, film „Domaćinstvo” („A herdade”) portugalskog reditelja Tijaga Geđesa bavi se teretom porodične baštine u prošlom, 20. veku. Njegov film je raskošna porodična saga čija se radnja proteže kroz više od šest decenija i film koji otvara pitanje šta nas kao ljude čini onakvim kakvi jesmo. Kakvi su nam izbori i mogućnosti u svim fazama života, šta nas definiše, zbunjuje, šta nas tera da postojimo i delujemo, šta je u nama našim nasledstvom preneseno? Drugim rečima, Geđesov tročasovni film bavi se onim nevidljivim vezama koje određuju čoveka i ograničavaju mu ponašanje. I sve to kroz priču o harizmatičnom veleposedniku Žoao Fernandesu, koji je u čitavom jednom periodu imao najviše imanja u Evropi, u južnoj oblasti Portugalije, pored reke Taho.

Iz minuta u minut, uz puno vizuelne raskoši, Tijago Geđes slika fresku Portugalije u drugoj polovini 20. veka. Gledaocima nudi epsku priču sa snažnim, intenzivnim i zagonetnim likovima same porodice Fernandes i ljudi koji je okružuju. I vremena koje je prošlo…

Do samog kraja u glavnom takmičarskom programu ostalo je da se vide još dva filma. Oba s potpisima italijanskih reditelja: Čira Guere – „Čekajući varvare”, s Džonijem Depom u glavnoj ulozi (film je rađen na engleskom i mongolskom jeziku) i Franka Maraska – „Mafija više nije ono što je nekada bila”.

Svečana ceremonija dodele „Zlatnog lava” i ostalih festivalskih nagrada zakazana je za večeras. Ovogodišnja 76. Mostra biće završena projekcijom filma „The Burnt Orange Heresy” Đuzepa Kapotondija u kojem, između ostalih, igraju Mik Džeger i Donald Saderland.