Aleksić: Srpska integralistička ideja u Crnoj Gori je neuništiva
1 min read
Piše: Dr Budimir Aleksić
U istoriografiji se uzima da 1918. godina predstavlja jednu od najznačajnijih godina u istoriji Crne Gore, jer se u toj godini desio događaj poznat pod imenom Podgorička skupština i ujedinjenje Crne Gore i Srbije.
Po nepodijeljenom mišljenju objektivnih i nepristrasnih istoričara, na Podgoričkoj skupštini je ostvarena viševjekovna želja srpskog naroda Crne Gore i Srbije za ujedinjenjem i stvaranjem jedinstvene srpske države. Prirodno je što su takvi događaji uvijek izazivali pažnju istoričara, pa i političara naročito ako je događaj o kome je riječ bliži savremenim zbivanjima. Takav je, dakle, slučaj i sa ujedinjenjem Crne Gore i Srbije 1918. godine. Tim događajem je završen period vladavine mitropolitsko-gospodarske loze Petrovića- Njegoša u Crnoj Gori i otpočeo je period novog života ove zemlje u zajedničkoj jugoslovenskoj državi. To je događaj koji je imao dalekosežne posledice ne samo sa stanovišta državno-pravnog položaja Crne Gore nego i njenog ekonomskog, političkog i kulturnog života.
Od vremena okončanja tog događaja pa sve do danas, a to je tačno stotinu godina, istoričari i publicisti izučavaju ovaj događaj i njegove posledice i o njemu objavljuju naučno-istraživačke i publicističke radove. Ali i dalje su ostala nerazumijevanja, pogrešne interpretacije i ocjene, što predstavlja recidive jugokomunističke i crnogorske mitomanske istoriografije, ili je rezultat političkog prilaženja ovom problemu.
Ukazaćemo najprije na osnovne faktografske podatke o ovom događaju. U Podgorici, u zgradi Monopola duvana sastalo se 24. novembra 1918. godine 165 narodnih poslanika iz 9 okruga, od kojih je 56 imalo fakultet, 27 učiteljsku školu, 17 bogoslovsku školu, 14 su bili zemljoradnici, 17 službenici, 4 bankari, 3 posjednici, 2 geometri, a ostali su bili nekadašnji plemenski kapetani, opštinski činovnici i drugi, što se može vidjeti iz izvještaja Verifikacionog odbora o poslaničkim mandatima. Narodna skupština je izabrala Sava Cerovića za predsjednika. Prva redovna sjednica Podgoričke skupštine održana je 25. novembra 1918. Na njoj je usvojen dnevni red – ujedinjenje Crne Gore i Srbije. Karakteristika pripremnih radnji za Podgoričku skupštinu je potpuna samostalnost Centralnog izvršnog odbora za ujedinjenje Srbije i Crne Gore (koji je raspisao izbore i napisao pravila za izbore poslanika) i poslanika u procesu donošenja odluka, što je isključilo bilo kakvo miješanje sa strane.
Na drugoj redovnoj sjednici Podgoričke skupštine, održanoj 26. novembra 1918. izvršeno je ujedinjenje Crne Gore i Srbije. Svih 160 prisutnih poslanika glasalo je, u načelu i pojedinačno, za Odluku o ujedinjenju Crne Gore i Srbije.
Na trećoj redovnoj sjednici, održanoj 27. novembra 1918. vođena je rasprava o izboru Izvršnog narodnog odbora, koji je trebalo da bude najviša izvršna vlast u zemlji.
Na četvrtoj redovnoj sjednici Podgoričke skupštine, održanoj 28. novembra 1918. izabran je Izvršni narodni odbor u sastavu: vojvoda Stevo Vukotić (inače brat kraljice Milene), Marko Daković, Spasoje Piletić, Risto Jojić i Lazar Damjanović. Duša ovog odbora bio je Marko Daković, koji je u odbor izabran iako se još nije bio vratio iz ropstva. Na istoj sjednici je izabrana delegacija od 18 članova koja je odluke Podgoričke skupštine trebalo da preda kralju Petru Karađorđeviću, Skupštini i Vladi Kraljevine Srbije. Ona je to uskoro uradila i tu odluku predala regentu Aleksandru Karađorđeviću.
Peta i poslednja redovna sjednica Podgoričke skupštine održana je 29. novembra 1918. Na njoj su poslanici poimenično potpisali Odluku o ujedinjenju. Odluka o ujedinjenju je štampana na Cetinju u vidu plakata.
U ozbiljnoj istoriografiji nema ozbiljnih sporenja o Podgoričkoj skupštini, njenom značaju i posledicama. Sporove o ovom događaju pokretali su i pokreću pseudoistoričari, politički ostrašćeni publicisti i novinari, kao i političari – ranije iz reda komunističkog pokreta, a u poslednjih tridesetak godina pripadnici i nosioci crnogorskog separatističkog antisrpskog pokreta. Njihova je teza da je Podgorička skupština bila nelegalna i nelegitimna. Ovdje nemamo prostora da se podrobno osvrćemo na sve njihove prigovore koji se odnose na rad Podgoričke skupštine, tako da ćemo ukazati samo na jednu činjenicu koju smatramo veoma bitnom kada govorimo o legitimnosti ovog velikog istorijskog događaja. Naime, sama činjenica da su zelenaši prihvatili da uzmu učešća u izborima za tu Skupštinu govori o tome da su oni ujedinjenje a priori prihvatili. Oni su, dakle, ovu Skupštinu smatrali kvalifikovanom da rešava o sudbini Crne Gore. To potvrđuje ne samo njihovo učešće na izborima nego i njihova žalba ovoj istoj Skupštini u vezi sa izborima na Cetinju. Uostalom, da ujedinjenje prihvataju oni su i sami izjavljivali. U pomenutoj žalbi oni kažu: ,,Mi smo za Jugoslaviju. Oblik te naše velike i zajedničke Jugoslavije odrediće Jugoslovenska konstituanta sastavljena iz voljom naroda izabranih predstavnika sviju jugoslovenskih pokrajina. Mi smo za to da u Jugoslaviju uđu Crna Gora i Srbija bratski ruku pod ruku i ravnopravno“.
Kao što se vidi, zelenaši ne zahtijevaju restauraciju Crne Gore sa svim njenim ustavnim institucijama, znači i monarhijom Petrovića. Sledstveno tome, oni ne zahtijevaju ni povlačenje srpskih vojnika iz Crne Gore. Time se nesumnjivo izražava stav da je i za njih samostalna Crna Gora prošlost. Oni u prvom planu ističu da su za Jugoslaviju, ali za razliku od bjelaša, oni ne predviđaju da se Crna Gora priključi Srbiji, pa potom jedinstveno stupe u Jugoslaviju, već da direktno stupi u Jugoslaviju kao i Srbija, kako kažu ,,bratski ruku pod ruku i ravnopravno“. No, zelenaši nijesu konkretno predložili kako bi se to ujedinjenje ruku pod ruku i ravnopravno ostvarilo.
Pomenuli smo srpske vojnike u Crnoj Gori, pa da kažemo i sledeće. Naime, crnogorski pseudoistoričari i antisrpski propagandisti i političari tvrde da je jedan odred srpske vojske bitno uticao na tok izbora poslanika u Podgoričkoj skupštini. Činjenica je, međutim, da mali kontigent srpske vojske, nekih petsto vojnika, iz sastava Jugoslovenske dobrovoljačke divizije nije mogao igrati nikakvu ulogu u predizbornoj kampanji i u izborima, jer je blizu četrdeset hiljada Crnogoraca bilo naoružano. Tu činjenicu potvrđuje i izvještaj internacionalne komisije koja je radila pod predsjedništvom francuskog generala Franše D’ Eperea i koja je konstatovala sledeće: „1) Da su trupe u Crnoj Gori jugoslovenske, a ne srpske; da njihov broj u cijeloj zemlji ne prelazi 500 i da se one nijesu miješale u izbore, 2) Da su izbori bili slobodni, jer 500 vojnika jugoslovenskih nije moglo svoju volju naturiti desetinama hiljada naoružanih Crnogoraca, 3) Da su izbori izvršeni slobodnije nego oni koji su se praktikovali za vrijeme vladavine bivšeg kralja Nikole, 4) Da su svi Crnogorci za jedinstvo sa Srbijom, i ne žele povratak raskralja Nikole, kojega drže za izdajnika zemlje.“
Takođe su nesporne činjenice da su Crnogorci sa oduševljenjem dočekali srpsku vojsku, naročito Primorci u Boki Kotorskoj i Budvi, i da su bili, u ogromnoj većini, za ujedinjenje sa Srbijom. Više od svega ostalog to potvrđuju rezultati parlamentarnih izbora održanih 1923, 1925. i 1927. godine koji su bili tajni i na kojima su Crnogorci mogli da biraju između kandidata koji su stajali iza odluka Podgoričke skupštine, dakle kandidata stranaka bjelaške orijentacije i kandidata koji su bili protiv odluke Podgoričke skupštine, dakle kandidata Crnogorske federalističke strane – stranke zelenaša.
Kada se uzme u obzir cijela Crna Gora, tj. teritorija koja se poklapa sa današnjom Crnom Gorom, i odbiju glasovi dati za muslimanske i hrvatske kandidate, onda se jasno vidi da su bjelaši dobili 86 odsto glasova a zelenaši svega oko 14 odsto. Jasno je, dakle, da su bjelaši činili ogromnu većinu, a zelenaši su predstavljali izrazitu manjinu, čak neznatnu manjinu u biračkom tijelu Crne Gore, odnosno u pravoslavnom korpusu.
Navešćemo još jednu nesumnjivu potvrdu teze da su Crnogorci u ogromnoj većini prihvatili odluke Podgoričke skupštine. Oni su naime u Aprilskom ratu 1941. godine masovno ustali da brane Jugoslaviju, što nijesu učinili oni narodi, prije svih Hrvati, koji su se osjećali nacionalno ugnjetenim u toj državi.
Ono što je danas paradoksalno jeste činjenica da demokratski karakter izbora za Podgoričku skupštinu i njene odluke osporavaju protagonisti brutalne referendumske krađe iz 2006. godine, kada je razbijena zajednička država Crne Gore i Srbije. Protivno volji ubjedljive većine državotvornog, pravoslavnog naroda, te (2006) godine realizovan je jedan antidemokratski i rušilački poduhvat, uz svesrdnu podršku zemalja NATO pakta predvođenih SAD, i uz finansijsku pomoć albanske narko mafije (što je priznao i posvjedočio jedan od vođa te mafije Naser Keljmendi).
Elem, srpska integralistička ideja u Crnoj Gori je neuništiva; to je osnovna ideja istorijske Crne Gore, i nju su – kao što je poznato – najeksplicitnije formulisali mitropoliti i vladari Petrovići-Njegoši. Tu činjenicu potvrđuje i vodeći savremeni crnogorski režimski istoričar Živko Andrijašević kada u svojoj knjizi Nacija s greškom govori o Njegošu kao o ideologu srpskog integralizma. Nikakvim zabranama ni administrativnim nasiljem ne može se spriječiti ostvarivanje prirodnog prava jednog naroda na njegovo kulturno, duhovno, nacionalno i državno jedinstvo.
Citajuci tekst g.Aleksica shvatam da i on pise sto mu odgovara kao i g.Novak Adzic. Cinjenice su sasvim drugacije, tacno je da je u Crnoj Gori Petrovica bilo zastupljeno Srpstvo u duhu naroda , ali je cinjenica da je bilo i Crnogorstvo. Crnogorci su se osjecali najboljim narodom jer su jedini bili slobodni. Preporucujem g.Aleksicu i svima naravno da procita pisma Njegoseva Rusima, Turcima, Austrijancima,Francuzima pa ce vidjeti da u istoj recenici kaze“ Crnogorci i Srbi“ sto znaci da i on pravi neku razliku. Njegos je odredio buducnost Crne Gore kao samostalne drzave odredjujuci Danila za Knjaza umjesto za Vladiku, to je odredilo buducnost Crne Gore u novom dobu, a ja racunam da Njegos nije to uradio ne promisljeno. Na kraju ipak je postojala Duklja, Zeta, Crna Gora i u srednjem vijeku i dinastije Vojislavljevica, Balsica, Crnojevica sto mora znaciti i neku posebnost uz svo postovanje istog Slovenskog porijekla.
Oko termina! Petar Prvi piše Hercegovicna MI SMO SRBI TAKVI…a Sava Petrović piše katolicima Durbovčanima kao SRBIN SRBIMA… Dakle svi su oni smatrani Srbima i ne samo vjerski no narodno,kako i Petar Prvi piše da su muslimani naši srbskoga roda..a ne kao Turci iz Anadlolije… A kadaVasilije piše Cgci i Srbi,ili Petar Prvi ili Drgi tako nekada napiše tu se misli na kasniji termin Cgci i SRBIJANCI,jer taj termin nastaje kasnije. Austrija ga je skovala jer se kranj Milan nazivao srbskim kraljem od 1882. pa kako Austrija ima Srbe i njihov je kralj u Beču uveli su termin srbijanski kralj i srbijanci da ne ispadne da je i njima u Austriji kralj nki drugi. taj termin se i u cg propirio tim više što su se i Cgci osjećali Srbima pa je glupo pisati SRBI I CGCI a jedni i drugi su Srbi,kada se piše u doba Nikole SRBIJANCI misli se ne na sve Srbe no samo konkretno one iz Srbije. Posebnost CG? Pa svaki čovjek je poseban i neponovljiv. Istorija CG ima svoj nezavisni dio istorije jer su se tu izbjegli Srbi formirali u planinama kao slobodna državica kasnije..i to je sve! Povezivati to sa Vojislavljevičima i Balšićima i Crnojevićima je smiješno ako se Nemanjići izbaciju jer Petrovići ove ne odbacuju kao ni Crnojevići …no se Nemanjičima ponose. Dakle CG bilo da je nezavisna država ili ne, ona je srbska istorijski,kao i Kipar i Grčka što su grčke 2 države ili što Grci imaju 6 crkava: ATINU, CARIGRAD, ALEKSNADRIJU,JERUSALIM,ANTIOHIJU.KIPAR. Srbi su imali nekoliko svojih crkava: KARLOVCI,CETINJE,SRBIJA,BIH,DALMACIJA.manje više slobodne ili ne…
Dakle, iako sam ja za jedinstveno srbsku državu a ne isti narod u više država,što je prirodna težnja svakog normalnog patriote, čak da su Petrovići i danas na vlasti i da žele nezavisnu CG zbog vlasti…opet ona e bi bila nesbrska ili antisrbska i to je glavna stvar priče! Ne može CG odjednom postai nesrbska preko samo par decenija komunizma a sva joj je istorija srbska i dok se nije zvala cg! Zećanima Nemanja svetac a vama okupator, njima pismo srbica vama latinica, Vicko Vuković srbuje a vi srbožderi…Srbe na Vrbe i onda bi jop da su Crnojevići i petrovići vaš kontinuitet to ne ide! Kao i u BIH što muslimani jesu autohtoni ali ne po duhu,jer niti su hrišćani,niti pišu srbicom niti se zovu Srbima kako u poveljama BOS KRALJEVA STOJI..a oni to kriju… Dakle SRBI Bosne su nastavak KULINA BANA čiji je pisar RADOJE a ne Franjo ili Alija pisao SRBICOM a ne latinicm,koji se zaklinje u sv trijicu a ne Alaha… Budite vi nezavisna država ako toliko želite ali odacivanjem SRBSTVA odbacujete svu svoju istoriju,a ako to želite,izvolite,ja sam time oduševljen jer eto dokaza da ste izrodi!
Ko ne želi da bude dio velikog višemilenijumskog srpskog naroda ne mora ni biti (iako opet si Srbin, pošto se to ne određuje po osjećaju već po materi i ocu koji su te stvorili, najbolje što može biti onda jeste srpski izrod), ali on nikako nema za pravo drugima da osporava pripadnost srpskom narodu.
Možemo mi pričati svašta ali Deretić je u pravu, većina njegovih predavanja je pokrivena istorijskim i naučnim dokazima od spisa do genetskih istraživanja, laž vatikansko-bečka o doseljavanju Srba (kroz sve južne Slovene) je raskrinkana i razbijena kroz zadnjih 30 godina.
Da smo višemilenijumski narod i uz Jevreje (Semite), Han (Kineze), Persijance i antičke Grke potvrdio je i sam premijer Izraela Benjamin Netanjahu prilikom posjete tada premijera Vučića Tel Avivu i Jerusalimu gdje je rekao i citiram „prijateljstvo Srba i Jevreja seže u daleku prošlost, još iz doba Rimske republike“ i „iako prijateljstvo naših naroda traje vjekovima vi ste prvi premijer Srbije koji je u zvaničnoj posjeti Izraelu“.
IN4S je takođe prenio tu vijesti – https://www.in4s.net/netanijahu-drevno-prijateljstvo-srba-jevreja-traje-od-starog-rima-video/
Ispitana je i teza da li se Srbi i Persijci razumiju (takođe i Sirijci, Libanci i Iračani razumiju srpski), grupa srpskih i persijskih studenata je tu tezu potvrdila: https://www.youtube.com/watch?v=ijM9WOymYuE
Zalosno je to što se ljudi danas zbog vjere (Muslimani-Bošnjaci i jedan dio Srba iz Dalmacije i Slavonije) i koristi (milogorci-dudukljani) odriču svoje bogate istorije i bogate prošlosti! Ali opet vam džaba, zemlja u Crnoj Gori odiše srpstvom, prosto miriši na srpstvo kroz svoje spomenike, crkve, manastire, istorijske zapise i Srbe koji su stvarali i ginuli za ovu zemlju! Nisu nas uništili ni vatikanski psi rata klero-fašisti hrvati (uz sve konvertire i izrode), nisu nas uništile ni poture ni šiptari (čiju su državu stvorili Engleza da Srbima blokira izlaz na more u tom dijelu Jadrana), četiri carstva su propala (njemačko, austro-ugarsko, bugarsko i otomansko) ali Srbi i Srbija su opstali! Vi nas sigurno nećete uništiti, prije će propašće ta tvoja lažna milo-dudukljanska nacija, rok trajanja ističe čim prestane dolaziti lova od kriminalnih radnji ove vlasti, a to će biti uskoro. Srba i Srbije će biti itekako sve do Ulcinja ako ne i do Tirane!
Naš cilj jeste ujedinjenje i taj cilj je nezaustavljiv, to mora biti svakome jasno, vaš je izbor hoćete li se prilagoditi tom cilju i biti dio jedne velike jake porodice ili ćete biti dio narko-kartel tzv. novonacije čiji je glavni finansijski izvor šverc, mafija i pljačkanje sopstvenog naroda. Te dinastičke podjele i šta je bilo prije 100 godina nas ne interesuje, samo jedno je bitno da su i tamo i ovamo Srbi da je tako bilo vijekovima i da će tako biti dok je svijeta i vijeka pa je sasvim prirodno da jedan isti narod živi u jednoj državi.
Za kraj samo da neki dudukljan ne potegne onu da Srbi mrze Crnu Goru, mi ju najviše volimo, (valjda se to vidi kroz moje pisanje gore), vi ste oni koji ju istinski mrzite, ukrali ste i falsifikujete epitet crnogorac kao nešto anti-srpsko, a taj epitet upravo označava srpskog spartanca, (stvarajte svoju naciju sa novim imenom, a nemojte krasti tuđu istoriju i ime), šurujete zajedno sa neprijateljima svega pravoslavnog i istinski crnogorskog, dakle vi ste najveći mrzitelji ove zemlje i vaši ,,koalicioni partneri“, ali nećete ju uništiti samo ste bacili prokletstvo Svetog kneza Lazara, Svetog Petra Cetinjskog i Njegoša na sebe i svoje potomstvo, sa akcentom na potomstvo pošto je opšte poznato da unuci ispaštaju za grijehove svojih đedova!
Za kraj da vam postavim pitanje milovi-dudukljani, a ono glasi: „Bojite li se Boga?“ Hiljade Očenaša neće pomoći ako dalje činite taj grijeh, a pred Svevišnjeg ćemo svi doći u to budite sigurni!
Ti nešto shvataš,Dako?
Pa to je prijatna novost,bravo Dako.
Mene je Podgorička skupina skroz kul , pokupili se istomišljenici , bez izbora , van Ustava , Zakona , u ratnim okupacionim okolnostima , uz švajcarske franke dobijene od tuđe države da bi ti plaćenici izgurali njihove , tuđe , interese , i izglasali neke bitne odluke ?
Koliko su te odluke bile prihvaćene od crnogorskog naroda jasno je kada se vidi koliko su trajale , tačno 23 godine , kada smo prvom prilikom kroz NOB vratili otetu državnost !
Da su te odluke bile opšte prihvaćene , kako veli Aleksić , nebi se odlukama AVNOJ-a ukinule , one bi trajale i nebi se svodile danas na nekih 10-15% pristalica .
Dakle , mene je kul ovđe sa vama ćaskati , interesantno mi je kako sve obrnete naopako kako bi vam najbolje odgovaralo za današnje političke potrebe , tačno po onim Ćosićevim uputstvima , ono kad sve lažete , rekao bih non stop , to traje stoljećima .
Ako išta stoljećima traje to je to da neko kada postane izrod to u sklopu rulje i ostaje, Od toga se samo pojedini intelektualci odvoje i vrate se Srbstvu. Nisu li se npr Mrkojevići islamizirali skoro,za Turaka i gdje su danas,ima li nade da se vrate PRAVOSLAVLJU?
Poslije pada Skadra (1479) i Bara (1571) za vrijeme osmanske dominacije, masovno će se iz ovog plemena vršiti iseljavanja pravoslavnih porodica, u Poreč: deset porodica (1611). Zatim njih 185, pa još 20 porodica (1622). U Istru se 1633. godine iseljava još 6 porodica sa 22 člana. Islamizacija plemena Mrkojevića je otpočela početkom XVII vijeka, a najviše u periodu od 1693- 1697. godine. Manji dio pravoslavnih saplemenika, ostao je da živi sa njima do danas. Prva džamija (uz učešće pravoslavaca) izgrađena je u Veljem Selu, 1752. godine. Nadbiskup barski i Primas Srbije (1671–1694) Andrija Zmajević u svom izvještaju iz 1671. godine, piše o Mrkojevićima da su jedan narod u 20 sela, od Bara do Ulcinja i da su svi pravoslavci . Pravoslavne naziva Srbima a katolike Latinima. Nasljednik Andrije Zmajevića, Marko III Đorga (1696—1700) o Mrkojevićima piše da broje preko 1300 duša i da su svi od davnina pravoslavci, ali da su tada većinom Turci (muslimani). Nadbiskup barski (1701-1712) Vicko Zmajević je ostavio zapis da u Mrkojevićima ima 140 kuća muslimana sa 1000 članova i 30 kuća pravoslavaca sa 250 članova.
Dabović, Đoko (2006). Pleme Šestani, str. 97.,104., 110. Bar: Udruženje građana Šestani.
https://sr.wikipedia.org/sr/%D0%9C%D1%80%D0%BA%D0%BE%D1%98%D0%B5%D0%B2%D0%B8%D1%9B%D0%B8_(%D0%BF%D0%BB%D0%B5%D0%BC%D0%B5)
+++
DEČANI: Manastir je 1903. godine zahvatio požar i sve bi izgorelo da u pomoć nisu pritekli Arnauti. Manastir su svagda doživljavali kao neki svoj ponos, po pisanju Gavrila Dožića
https://sr.wikipedia.org/sr/%D0%9C%D0%B0%D0%BD%D0%B0%D1%81%D1%82%D0%B8%D1%80_%D0%92%D0%B8%D1%81%D0%BE%D0%BA%D0%B8_%D0%94%D0%B5%D1%87%D0%B0%D0%BD%D0%B8#%D0%A6%D1%80%D0%BA%D0%B2%D0%B0
Dakako, kao pošiptareni i islamizirani Srbi da su Dečane doživljavali kao svoj ponos,baš kako su i islamizirani nastavili da dolaze sv Vasiliju…ili da iznose krst na Rumiju. Ima li nade da se ovi vrate Srbstvu?
+++
Poturi u Bosni su bili dugo „Turci“, kada su shvatili da je to laž,bili su po narodnosti Muslimani za Tita,iako je to vjerska pripadnost,od 1993. su Bošnjaci,šta je sljedeće? Šta im odrede okupatori! Konstanta je samo da NISU SRBI a imena mijenjaju kao i na tlu Duklje, Zete, Cg…Što su Dukljani postali Zećani a potom velikosrbski Cgci a potom antisrbski Cgci…
I sada u CG kao da je vječna stvar da su NESRBSKI CGCI a to su postajali polako tek od 1945. I kako može biti govora o oslobađanju CG 1945? Pa upravo je tada porobljena, jer ako imamo VELIKOSRBSKE CGCE DO 1918. A DANAS NESRBSKE I ANTISRBSKE…da li su ih to rasrbili Aleksandar ili Tito? Dakako i jedan i drugi!
Dožić, Gavrilo (1908). Visoki Dečani pod tuđinom, str.33., 35., 56. Jagodina: Izdanje monaškog udruženja
Ma kakvi ustav, zakoni i okupaciona zona. Crna Gora je kapitulirala i okupirana 1916. A 1918. Crnogorci oduševljeno dočekaše oslobodioce i ujediše se u Jugoslaviju! A drugu pisaniju neka piše “Montenegrina” bez fusnota.
Maso,prvo da te po rimskom pozdravim :E Shipu racq!
A onda da ti cestitam nacionalni prazdnjik Montenegrije,21.maj- ili kinesku novu godinu,koja se širom Duklje proslavlja crveno- žutim kineskim zastavama,okačenim o stubove javne rasvjete,bandere,drvorede,plotove i kokošinjce.
Aj,zdravo,Maso.
Poštovani profesore Aleksiću odlična vam je elaboracija o integralističkoj ideji u CG, za ovu pisanu priliku! Napominjem vam da su Budva i Paštroviće dio Boke Kotorske u narodnosnom i političkom smislu, što vi sigurno znate?
Šta na ovu temu ima da kaže crveni prevarant Bečić i njegova družina.
O, četnici znaju i Photoshop. Pa znaju da koriste i komandu Transform, nekim su zastavama malo promijenili perspektivu. Jeste da je to osnovno znanje ali je i to za pohvalu, samo kad ne bi to znanje kao i u svakoj prilici koristili za falsifikate i podvale.
Vi ste eksperti za fotošop,posebno kada se treba falsifikovati posmrtovnica ŠĆEPANA MIJUŠKOVIĆA:
https://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%9D%D0%BE%D0%B2%D0%B0%D0%BA_%D0%90%D1%9F%D0%B8%D1%9B#%D0%A1%D1%82%D0%B0%D0%B2%D0%BE%D0%B2%D0%B8_%D0%B8_%D0%BA%D0%BE%D0%BD%D1%82%D1%80%D0%BE%D0%B2%D0%B5%D1%80%D0%B7%D0%B5
Publicistički rad je obilježen falsifikovanjem istorijskih činjenica koje usklađuje sa ideologijom nesrpskog crnogorstva. Tako je u svom autorskom tekstu falsifikovao posmrtovnicu Šćepana Mijuškovića na način da je obrisao znakove navoda kod glagola posrbljavaju, da ispadne da neko bukvalno posrbljava, navodno nesrpske Crnogorce, koji su i od ranije bili etnički Srbi.[5] Drugi autor na istom sajtu Montenegrina, Vlado Mićunović, u svom tekstu tu posmrtovnicu citira autentično, sa navodnicima, ne mijenjajući tako suštinu rečenoga. [6] Ista posmrtovnica se ne falsifikuje samo od strane nepoštenijih publicista u njihovim člancima, nego se u javnost plasira fotografija posmtrovnice, kojoj su u fotošopu obrisani znakovi navoda, kako se nalazi u Vikipedijinom članku o Šćepanu Mijuškoviću, na hrvatskom jeziku.
novak: http://www.montenegrina.net/pages/pages1/istorija/cg_izmedju_1_i_2_svj_rata/brigadir_scepan_mijuskovic.htm
mićunović: http://www.montenegrina.net/pages/pages1/istorija/bozicni_ustanak/krvava_misija_milana_kalabica_u_cg_v_micunovic.htm
hr viki:
https://hr.wikipedia.org/wiki/%C5%A0%C4%87epan_Miju%C5%A1kovi%C4%87#Ubojstvo
kada sam na fb stranici Šćepan Mijušković vidjeo crno bijelu posmrtovnicu a ovdje vidjeh sa plavim okvirom odmah sam ih uporedio,ustanovio da su u FOTOŠOPU izbrisali navodnike da ispadne da neko bukvalno posrbljuje navodno nesrbske Cgce.napisao o tome članak na viki na srb,koji su odmah obrisali,naravno…a hr laži su ostale!
Dakle, ovdje je javna stvar da su ove trobojke u CG fotošop kao aluzija na zabranjenu istoriju,i odbacivanje trobojke od samih izroda u CG,a vaša se lažna nacija brani FOTOŠOP FALSIFIKOVANIM POSRMTOVNICAMA. Ima li išta jadnije. Ja bi se ubio da se moja nacija brani i stvara takvim lažima. Rodbina Mijuškovića kojima sam ukazao na taj falsifikat je bila zapanjena,iako se deklarišu kao nesrbski Cgci,možda im to otvori oči!
Komlene bate, ne brigaj se, čitaj Montenegrinu i nazdravlje ti bilo!
Komlene, kako bi rimljani rekli: E Shipu racq,Komlene!
Zivjele Nezavisne Srpske drzave, Crna Gora, Srbija i Republika Srpska.
Puna podrška Aleksiću.