„Amerika prenosi ukrajinski scenario na Crnu Goru“: Ruska ambasada u CG odgovorila američkoj ambasadorki Rajnke

Saopštenje Ambasade Rusije u Crnoj Gori povodom izjave ambasadorke SAD u Crnoj Gori DŽ. Rajzing Rajnke prenosimo integralno

Pažljivo smo se upoznali sa rusofobskim opusom ambasadorke SAD u Crnoj Gori, DŽ. Rajzing – Rajnke u crnogorskim novima, koji predstavlja otvorenu klevetu protiv Rusije. Primorani smo da odgovorimo, bukvalno prevodeći sa američkog na jezik pravde.

Zanimljivo je čuti da je „diplomatija iznad rata“ od predstavnika zemlje koja je odavno izgubila diplomatske navike i koja je šampion u započinjanju ratnih konflikata – kao minimum njih 25 poslije 1945.godine, samo u 21.vijeku skoro desetak. Rukovodeći se predstavama o svojoj izuzetnosti, često uz izmišljen razlog, Amerikanci više puta krše suverenitet i teritorijalni integritet država, ostavljajući iza sebe razaranja, haos, hiljade ubijenih i milione osakaćenih sudbina. Samo tokom direktnih ratnih dejstava, koja su 2001.godine SAD vodile na teritoriji Avganistana, Pakistana, Iraka, Libije, Jemena, Somalije i Sirije, poginuo je skoro 1 milion ljudi (uključujući civilno stanovništvo), a više od 38 miliona su postali izbjeglice. Okrivljujući bez ikakvog osnova Rusiju za kršenje dogovora o kontroli naoružanja, SAD su tražile i formulisale izgovore za izlazak iz sporazuma o razoružanju, koji su im smetali, čime su praktično srušili uspostavljenu arhitekturu bezbjednosti. Danas malo ko gaji iluzije u vezi sa tobožnjim „odbrambenim“ obilježjima bloka NATO.

Teško je povjerovati da je Alijansa bombardovala Jugoslaviju 1999. godine iz odbrambenih razloga i da je razmještala naoružanje na teritoriji Poljske, tobože radi zaštite od Irana. Protivzakonita agresija na Jugoslaviju 1999. godine, vjerovatno je bila prva pretenzija NATO na ulogu svjetskog žandarma. Sudeći po našim kontaktima u crnogorskom društvu, ovdje su dobro upamtili ona NATO bombardovanja i njihove žrtve, među kojima i stradanje djece u Murinu.

U ono što Amerikanci nazivaju „protestima“ Ukrajinaca za svoju demokratsku budućnost u 2014. godini stejt department SAD je uložio 5 milijardi dolara sa ciljem da smijeni rukovodstvo ove zemlje, uz to pod parolom zbližavanja sa Evropskom Unijom. Koliko se mi sjećamo iz ne suviše prefinjene i sigurno ne diplomatske formulacije tadašnje zamjenice državnog sekretara SAD V. Nuland, mišljenje Evropske Unije o sastavu „demokratske“ ukrajinske vlade Amerikance, blago govoreći, nije interesovalo. Državni udar, izvršen 2014.godine u Ukrajini je doveo do nezapamćenog širenja nacionalizma, kojem su otpor pružili stanovnici Donbasa. Od ovakve sudbine su sebe izuzeli stanovnici Krima, koji su na demokratskom referendumu izglasali ponovno ujedinjenje sa Rusijom. Ukoliko američke kolege nijesu pročitale Minske mirovne sporazume, iako se pozivaju na njih, podsjećamo ih: Rusija nije strana ovih sporazuma, i u njihovom tekstu Rusija nema nikakvih obaveza. Dok s druge strane Ukrajina tamo ima mnogo obaveza, čiji je redosled jasno definisan. Međutim Kijev ih već godinama ne izvršava, uz podršku NATO-a, sada već ne samo političku, nego i vojnu.

Neće biti suvišno da napomenemo da taj NATO sistematski tokom nekoliko decenija širi svoju vojnu infrastrukturu prema ruskim granicama, a ne u suprotnom pravcu. Ovo ozbiljno podriva bezbjednost naše zemlje. Od širenja Alijanse svijet nije postao ni bezbjedniji, ni stabilniji. Sada žele da u NATO uvuku i Ukrajinu. Ovo će, kako je istakao ministar inostranih poslova Rusije S.V. Lavrov 30. januara o.g. realno poljuljati odnose Zapada sa našom zemljom, jer će postati najgrublje kršenje zvaničnih političkih obaveza, koje su na sebe preuzeli predsjednik SAD i lideri drugih zemalja – članica Alijanse. Obaveze da se jačanje sopstvene bezbjednosti, ne može sprovoditi na račun bezbjednosti drugih, utvrđene su Stambulskom deklaracijom 1999. godine i deklaracijom iz Astane iz 2010. godine. Naši predlozi SAD i NATO o davanju dugoročnih pravnih garancija za bezbjednost Rusije imaju za cilj da se dogovorimo o opšteprihvatljivim principima za bezbjednost u Evropi.

Pri svemu tome Vašington nastavlja sa destruktivnim ponašanjem i još većim pogoršanjem položaja otpočevši histeriju u vezi sa izmišljenim upadom Rusije u Ukrajinu. Primjećujemo da već i sam Kijev moli svoje prekookeanske sponzore da spuste retoriku. Stvara se osjećaj da poslije sramnog bjekstva iz Avganistana SAD imaju neophodnost da se rehabilituju u očima međunarodne zajednice, da stvore privid „diplomatske pobjede“ SAD i Zapada, koji su tobože primorali Rusiju prijetnjom sankcijama da odustane od planova napada na Ukrajinu. Planova, koje Rusija nije ni imala.

Uzgred o tome, da mi imamo posla sa režiranom kampanjom pritiska, svjedoči poražavajuća, skoro doslovna sličnost „autorskog teksta“ g-đe Rajzing- Rajnke sa komentarom „ambasadora“ SAD u Prištini DŽ. Hovenijera od 1.februara ove godine. Ipak, pokušaji razgovora sa Rusijom jezikom ucjena sasvim sigurno neće približiti Amerkance ostvarivanju željenih ciljeva. Pri tome bi Podgorica, koju Amerikanci tako uporno pozivaju na borbu protiv izmišljene ruske agresije, morala da ima u vidu, da mnogi scenariji, koje su SAD isprobale na ukrajinskom poligonu, već se prenose na Balkan, a samim tim i u Crnu Goru.