Blaženopošivši mitropolit Amfilohije: „Majka Tereza sabira oko svog imena, sve zemaljske narode“

Piše: mr Aleksandar Vujović

Majka Tereza, jedna od najvećih misionarki i dobrotvorki Rimokatoličke crkve. Rođena je 1910. godine u Skoplju a umrla je 4. septembra 1997. godine. Preko 45 godina je pomagala bolesnim, sirpčadima i umirućima. U Kalkuti u Indiji, osnovala je monašku zajednicu Misionarke ljubavi, koja od početne male zajednice s vremenom prerasla u zajednicu koja ima peko 600 misija, škola i skloništa u preko 120 država svijeta. Od 1970. godine, mešunarodno je prepoznata kao humanitarka i pomoćnica siromašnih i nemoćnih. Zbog svoje požrtvovanosti i ljubavi bila je dobitnica mnogih međunarodnih nagrada, među kojima i Nobelovu nagradu za mir 1979. godine.

Papa Jovan Pavle II, proglasio je Majku Terezu, blaženom 19. oktobra 2003. godine, a 4. septembra 2016. godine, Papa Francisko je proglašava svetom, u toku mise na Trgu ispred bazilike Svetog Petra u Rimu.

Prvi spomenik kip Majki Terezi, koji je u svijetu bio postavljen odmah posle njene smrti, koji je posebno značajan, osvešatn je i otkriven u porti rimokatoličke crkve Svetog Antuna u Tuzima, 18. oktobra 1997. godine.

Ovom događaju pored brojnih zvanica, prisustvovao je tada i blaženopočivši Mitropolit crnogorsko-primorski Amfilohije, koji se tom prilikom obratio sabranima, govoreći o poznatoj rimokatoličkoj misionarki i dobrotvorki, istakavši njenu vaseljenskost da ona sabira sve zemaljske narode. Tom prilikom blaženopočivši Mitropolit Amfilohije je kazao: „Vaša ekselenca, preuzvišeni gospodine nadbiskupe, uzvišena gospodo biskupi, gospodine ministre, gospodine predsjedniče, časna porodico dobrotvora i priložnika ovog divnog spomenika Majci Terezi, draga braćo i sestre. Zahvaljujem preuzvišenom gospodo nadbiskupu što je van programa, s obzirom na opravdane razloge, dozvolio mi, da kažem sada nekoliko riječi u čast Majke Tereze Kalkutske.

U Jevanđelju stoji zapisana riječ Gospodnja „da nema veće ljubavi od one da neko život svoj žrtvuje za bližnje svoje“. Tom ljubavlju, Hristovom ljubavlju, bilo je ispunjeno i obasjano srce ove časne i čestite skopljanke, koja je tom ljubavlju postala univerzana sestra, i vaseljenska majka!
Veliki hrvatski pjesnik Tin Ujević, zapisao je jedan divan stih, koji glasi „srce je Majke, srce Bogomajke“. Takvo srce je imala Majka Tereza. Materinsko srce. Ali, njeno materinstvo nije se ispoljilo u biološkom rađanju djece, jer i to je blagosloveno materinstvo. Njeno materinstvo je zaista bilo materinstvo vaseljensko. Hiljade, stotine hiljada djece i braće i setara, ona je rodila, duhovno tješila i o njima brinula.

Jedan drevni pustinjak, na pitanje, šta bi čovjek trebalo da radi a da se spase, rekao je: „Kad bih mogao da uzmem tijelo gubavoga čovjeka, pa da mu dam moje tijelo, tek bi onda, moja ljubav bila slična Hristovoj ljubavi“. Nešto od te ljubavi je imala i Majka Tereza. I zato, ja se radujem što mogu danas ovdje pred vama, da to kažem kao mitropolit crnogorsko-primorski.

Godinama pratim njen život i njen rad, i uvijek sam bio zapanjen ogromnom snagom, ljubavi i dobrote, koje je zračila iz toga krhkoga, malenoga ženskoga tijela.
Naš srpski pravoslavni narod ima tri žene koje naziva majkama. Prva je Majka Jugovića, sa devet sinova, poznata iz pjesme „Smrt majke Jugovića“. Druga je Majka Jevrosima, koja je govorila sinu Marku:

„sine Marko, jedini u majke,
nemoj sine, govoriti krivo:
ni po babu ni po stričevima,
već po pravdi Boga Istinoga;
bolje ti je izgubiti glavu
nego svoju ogriješiti dušu“.

Zaista veliko srce, velike majke. Treća majka koju srpski narod naziva majkom, jeste jedna šiptarka, Majka Angelina Krušedolka, s kraja XV i s početka XVI vijeka, iz plemenite porodice Arijanita, koja se udala u tegobnim vremenima turske najezde, za slijepoga Grgura Brankovića. I tog slijepca, ona je njegovala do njegove smrti. Rodila mu je i dva sina, Maksima i Jovana, rodila dva svetitelja, i sama postala svetiteljka. Eno njene svete ruke u manastiru Krušedolu.

Imam utisak da je ona, prva, da je preteča Majke Tereze. Jer biti majka svoje porodice, to nije tako teško, biti majka i u svom narodu, i to jeste teško, ali, ipak nije toliko teško, kao biti majka jednog drugog naroda. A takva je majka Angelina, koja svojom ljubavlju i svojom žrtvom spaja dva naroda, i postavlja zdrave kamene temeljce njihovog zajedništva i njihove budućnosti.

I evo sada, nova majka, Majka Tereza, koja ne objedinjuje samo dva naroda, nego evo sabira oko svog imena, rekao bih, sve zemaljske narode. Ovo je veliki trenutak a i dan. I hvala Gospodu, što je podario takvo srce, kakvo je srce Majke Tereze, ovom našem dvadesetom vijeku! Hvala vam lijepo.“