Crna Gora i Srpstvo

Piše: Jerej Ognjen Femić

Kada govorimo o srpstvu prvo što nam pada na pamet je Crna Gora. Pojam srpstvo je nerazdvojan od pojma Crna Gora. Šta više, srpstvo je endogena pojava vezana samo za Crnu Goru i crnogorstvo. Srpstvo je prvi put ideološki uobličeno i formalizivano u Crnoj Gori. Crna Gora ga je prepoznala i nazvala ga srpstvo. Kao što je Bog davao svemu stvorenome ime, a time i suštinu i sadržaj, tako i Crna Gora srpstvu je dala ime koje odražava njegovu suštinu i sadržaj. Ona time postaje naslednica drevne srpske državnosti od Sv Jovana Vladimira preko Vojisavljevića, Nemanjića, Crnojevića i Petrovića do današnjega dana. Crna Gora je egzarh srpstva i hiljadugodišnje srpske državnosti. Mi treba time da se ponosimo i njegujemo kao naš crnogorski identitet. Što se ne šće u lance vezati to se i zbježalo u ove planine da bi sačuvalo Nemanjinu državu i Savinu crkvu. Kada je srpskoj kapi svud ime izginulo, to ime se slobodno izgovaralo u Crnoj Gori.

Crna Gora i crnogorstvo je bilo naslijeđeno srpsko srednjevekovno duhovno i državničko bogastvo. Nažalost sadašnja Crna Gora se toga odriče, i kao takva osiromašena pokušava da živi od sumnjive duhovne i materijalne zarade zadnjih tridesetak godina. Mi smo mnogo bogatiji od toga. Mi nismo antisrbija, naš put nije Ukrajina. Kada su pitali Kučmu šta je to Ukrajina, on je odgovorio, mi nismo Rusija! To nije put Crne Gore, mi nismo antisrbija! Jer i u Srbiji su se učili srpstvu od Crne Gore, kao što negdje i kaže Sv vladika Nikolaj Velimirović. Grča, Turska i Rusija se otimaju oko vizantijskog nasleđa, zapadne zemlje se otimaju oko rimskog nasleđa. Svaka od njih hoće da se oslanja na vjekovnu kulturu i državnost, iako su i jezički i etnički udaljeni od tih pojmova. Srpstvo kao kulturni, duhovni i državni pojam i sadržaj koji je nastao na granici Vizantije i Rima, obogaćen i jednim i drugim treba da bude nešto oko čega se otimaju i Crna Gora i Srbija, a i druge države Balkana.

Mi kao jedini legitimni naslednici srpstva ne bi smjeli da ga se tako lako odričemo i dajemo drugima. Srpstvo je ekskluziva Crne Gore i crnogorstva. Druge države imaju isto pravo da se kaleme na srpstvu, ali ono kao takvo jedino je neprekidno raslo u Crnoj Gori. Srpstvo kao državnost, kao formiranost i zrelost i prepoznatljivost jednog naroda i kulturno i duhovno, srpstvo kao hiljadugodišnje trajanje i naslijeđe, iza koje stoje kraljevstvo Nemanjića i Vojislavljevića, Savina crkva samostalna jednako kao Jerusalimska i Carigradska, kao duhovno nasleđe izraženo u bezbroj srpskih svetitelja, srpstvo utvrđeno Lazarevim savezom sa Bogom, srpstvo zbog kojeg su Petrovići otpjevali sve što su pjevali i pisali, koje je bilo njihova Ilijada i Odiseja, njihova Sparta, srpstvo ko je bilo sve što su Petrovići imali treba da ostane nešto čega se Crna Gora ljubomorno drži i čuva. Sve to smo mi sačuvali i zato srpstvo postoji. Srpstvo kao ideologija postoji jer postoji crnogorstvo. Srpstvo kao državnost postoji jer postoji državnost crnogorska.  Srpstvo postoji jer postoji Crna Gora! Crna Gora je vječna ne zbog zadnjih tridesetak godina, već je vječna zbog srpstva!