Crvene Brigade

Priredio: Miomir Đurišić

Na današnji dan, 9. maja 1978. godine teroristička grupa „Crvene brigade“ saopštila je da je ubila bivšeg premijera Italije Alda Mora, otetog marta 1978. godine, a njegovo tijelo pronađeno je dva dana kasnije.

Crvene Brigade su komunistička oružana formacija, formirana 1970. godine u Italiji. Cilj ima je bio da stvore komunističko društvo putem oružane borbe, i odvoje Italiju od Zapadne alijanse.

Intenzivno djeluju u Italiji 1970-ih i 1980-ih godina, a smanjenim intenzitetom sve do danas, u početku kao oružano krilo šireg lijevog pokreta, a od sredine 1970-ih kao teroristička organizacija. Vršili su ubistva i otmice pripadnika italijanskih vlasti i bogatih industrijalaca, od kojih su najpoznatija: ubistvo italijanskog premijera Alda Mora 1978. godine, otmica generala SAD Džejmsa Dozijera 1981. godine, a preuzeli su odgovornost i za ubistvo Limona Hunta iz Sinajskih multinacionalnih snaga i posmatračke grupe.

Prva Crvena brigada je osnovana u Milanu 1970. godine slijedeći marksističko-lenjinističku ideologiju, a ubrzo dolazi do osnivanja grupe u Torinu i tako postaju Crvene brigade. Cilj im je bio da odvoje Italiju od zapadnih saveznika, i to oružanom borbom, poput sličnih oružanih lijevih grupa koje su tada djelovale, uključujući i Če Gevarinu gerilu u Južnoj Americi. Jedan od prvih vođa bio je Alberto Frančeskini koji je, poput većine članova, došao iz radničkih, lijevo orijentisanih porodica.

Na samom početku svog postojanja fokusirali su se na uništenje ekstremne desnice. Tada su izvedeni mnogi napadi na fašističke organizacije i njihove skupove. Kao podrška sindikalcima i uopšte radnicima u štrajku, brigade su preduzele niz akcija uništavanja vlasništva velikih kompanija kao i sabotaže proizvodnje. Djelovali su najviše na industrijski razvijenom sjeveru Italije. Mete su im uglavnom bile postrojenja auto-industrije. Prve su akcije bile uništavanje automobila šefova u fabrikama, a kasnije se krenulo sa kidnapovanjem.

Od kraja 1971. godine, iz masovnog nasilnog pokreta izdvaja se grupa koja pokreće bolje planirane i strateški osmišljenije akcije paravojnog karaktera. Takođe, od tada počinju da biraju određene pojedince za svoje mete. Crvene brigade su 1970-ih imale oko pet stotina aktivnih članova i veliki broj onih koji su ih podržavali.

Aktivni članovi su bili između 30-40 godina starosti i dobijali su platu od 400 američkih dolara, prikupljenih pljačkom banaka ili eksproprijacijom kapitala, kako su oni to zvali. Veliku podršku, iako ne javnu, imali su i od Komunističke partije Italije, naročito od starih, ratnih komunista. Crvene brigade su u ovom periodu bile oružano krilo velikog društvenog pokreta koji su činile lijeve partije, grupe i sindikati.

Prva značajnija akcija se dogodila 1974. godine, kada su kidnapovali Sosija, glavnog tužioca Đenove. Zamijenili su ga za dva uhvaćena člana Crvenih brigada, koji na kraju nijesu vraćeni, a tužilac koji je zaustavio njihovo puštanje je ubijen. Brigade ubrzo postaju poznate svakom Italijanu poslije otmice guvernera oblasti Rima, Đenove i Venecije.

Godine 1978. Crvene brigade izvode akciju kidnapovanja, a zatim i ubistva Alda Mora. Aldo Moro je bio premijer Italije iz redova Demohrišćanske partije, a brigade su ga otele kada je šetao prema Parlamentu, ubivši pet njegovih tjelohranitelja. U Parlamentu je trebalo da se usvoji “istorijski sporazum” između demohrišćana i Komunističke partije Italije, protiv čega su bili svi radikalni ljevičari. Moro je bio predsjednik Hrišćanske demokratske Partije, vladajuće stranke u Italiji, i jedan od glavnih zagovornika sporazuma. Komunisti su javno osudili otmicu i to predstavlja njihovo definitivno prekidanje bilo kakve podrške akcijama Crvenih brigada.

Crvene brigade su ponudile razmjenu premijera Alda Mora za Renata Ćurćija i trinaest ostalih članova, kojima je suđenje trebalo skoro da počne. Čak je i sam Moro pisao Andreotiju, koji ga je zamijenio kada je otet, da napravi razmjenu i da glavni cilj njihove politike treba da bude izbjegavanje još nepotrebnih žrtava, ali Andreoti je bio čvrst u odluci da ne pregovara sa teroristima, koju nije promijenio ni nakon više od mjesec dana molbi Morove porodice. Kritičari kažu da nije želio povratak premijera, jer se nalazio na njegovom upražnjenom mjestu. Crvene brigade su pogubile Alda Mora, 9. maja 1978. godine, nakon 55 dana zatočeništva, a njegovo beživotno tijelo su, veoma simbolično, ostavili na pola puta između sjedišta demohrišćana i KPI.

Poslije ubistva Alda Mora država je krenula u odlučan rat protiv terorizma, koristeći sva raspoloživa sredstva. Ubistvo popularnog političara izazvalo je udaljavanje mnogih intelektualaca i javnih ličnosti koji su imali simpatija za djelatnost Crvenih brigada. Javna podrška je opala. Crvene Brigade danas djeluju tek povremeno, a pretpostavlja se da ih nema više od pedesetak.

Izvor: Mitropolija