Da li je Sinđelić glavni Bebin igrač? (VIDEO)

List „Blic“ objavio je (14. 10. 2014. godine) ekskluzivni snimak pobune u niškom zatvoru iz 2006. godine, koju je organizovao tadašnji zatvorenik Aleksandar Sinđelić, dok je zaustavljanjem pobune, na mjestu šefa Žandarmerije Srbije, komandovao Bratislav Dikić, što baca novo svjetlo na odnose Dikića i Sinđelića koji su umiješani u aferu hapšenja srpskih državljana uoči naedavno održanih izbora u CG, a posebno na ulogu koju je u tim dešavanjima imao Sinđelić.

Interesantno je da je epilog pobune, koja je akcijom Žandarmerije zaustavljena, bila presuda da se zatvorenicima isplati odšteta od strane niškog tužilaštva i suda.

Naime, na početku akcije Žandarmerije, Dikić pregovara sa Sinđelićem o uslovima predaje garantujući da niko od pobunjenika neće biti pretučen, ali je prebijanja ipak došlo, te je 38 zatvorenika je u akciji povrijeđeno. Naknadno je zbog nesprovođenja istrage o prebijanju zatvorenika odlučeno da niško tužilaštvo i sud moraju da plate oštetu prebijenima od 134.500 evra.

(Snimak pobune u niškom zatvoru koji je objavio „Blic“; razgovor Dikića i Sinđelića od dvadeset trećeg minuta)

Srbijanski mediji spekulisali su tada o dobro smišljenom scenariju Sinđelića, koji je, da se vratimo na slučaj hapšenja srpskih državljana u Crnoj Gori, prozvan u zvaničnom saopštenju crnogorskog tužilaštva kao organizator državnog udara, ali za njim ipak nije raspisana potjernica.

Podsjećamo da je u saopštenju SDT CG navedeno da je Sinđelić, uz Dikića, organizator planiranog državnog udara u Crnoj Gori na dan izbora, te da je njihova kriminalna organizacija to namjeravala kako bi uticali na crnogorsku političku, zakonodavnu i izvršnu vlast. Objašnjava se kako je Sinđelić okupio ekipu i planirao napade: “…I angažovanja drugih lica, koja će u Crnoj Gori, u vrijeme proglašenja rezultata parlamentarnih izbora, uz upotrebu oružja, napasti okupljene građane ispred Skupštine Crne Gore i službenike Uprave policije, te potom zauzeti prostorije Skupštine, proglasiti izbornu pobjedu određenih političkih partija i uhapsiti premijera Mila Đukanovića.”

Sinđelić se, međutim, 18. oktobra, dva dana nakon izbora u CG, javio iz Beograda, rekavši da on nije u bjekstvu i da srpska policija zna njegovu adresu. On je tada kazao da Bratislava Dikića poznaje, ali da nisu prijatelji, kao i to da u Crnu Goru nije dolazio od 2002. godine.

„Ja gospodina poznajem, ali nemamo prijateljske odnose. Takođe, ne znam ni ljude koji su uhapšeni zajedno sa njim. Znam samo da su to ljudi koji su otišli dole da podrže našu braću i da nisu otišli dole da prave probleme“, navodi Sinđelić i dodaje da on nije imao sredstva da organizuje ljude kako bi otišli u Crnu Goru.

Na pitanje zašto ga onda tužilaštvo Crne Gore sumnjiči da je bio jedan od organizatora pokušaja terorističkog napada, Sinđelić objašnjava:

„Ja sam te 2002. godine bio u obezbeđenju nekih ljudi u Crnoj Gori, a neki od tih osoba su bili i Milovi ljudi. Kada sam shvatio da se oni bave kriminalnim radnjama, prestao da radim za njih iako su oni insistirali da nastavim. Moguće da su nešto uklapali i da su me umešali u to zbog moje prošlosti, jer sam tamo nepoželjan (…) Da sam u bekstvu i sve ostale informacije koje se plasiraju o meni video sam na internetu, i nasmejao se na sve to. Nisam u bekstvu, nalazim se ovde u Srbiji u Beogradu, gde se bavim poslovima obezbeđenja i štampanjem majica (…) Ja sam poslednji put u Crnoj Gori bio 2002. godine. Sve to je njihova propaganda“, rekao je Sinđelić.

Interesantno je da u saopštenju tužilaštva piše i da se Sinđelić više puta sastajao sa nepoznatim osobama, prenosio im uputstva, davao novac i obezbjeđivao oružje, kako bi oni angažovali druge da ostvare zacrtane planove.

Da li je Aleksandar Sinđelić, vođa pobune u niškom zatvoru, jedini „u bjekstvu“ među svim akterima „državnog udara“ u CG – upravo „glavni glumac“ crnogorske drame, onaj koji je komunicirao sa ostalim uhapšenima, navodeći ih na navodno izvršenje kriminalnog djela, o čemu govore i sada već famozni transkripti razgovora, plasirani u javnost putem određenih medija – ostaje da se vidi.