Đura Daničić – saborac Vuka Karadžića u reformi pravopisa

Srpski filolog Đura Daničić /1825-1882/, saradnik Vuka Stefanovića Karadžića u borbi za reformu srpskog jezika i pravopisa, umro  je na današnji dan, 5. novembra 1882. godine.

Poslije studija u Požunu /Bratislava/, Pešti i Beču radio je kao bibliotekar Narodne biblioteke u Beogradu, sekretar Društva srpske slovesnosti i profesor Liceja i Velike škole.

U prvom svom radu „Rat za srpski jezik i pravopis“ /1847/, kojim je doprinio brzoj pobjedi Vukovih ideja, potpisao se prezimenom Daničić, umjesto porodičnim Popović.

Vukove i sopstvene poglede na jezik dosljedno je sproveo u prevodima sa latinskog „Psaltira Davidovog“ i „Starog zavjeta“.

Objavio je više djela iz stare srpske književnosti među kojim su: „Žitije Svetog Save“ /Teodosije/, „Život Svetoga Simeuna i Svetoga Save“ /Domentijan/, „Životi kraljeva i arhiepiskopa srpskih“ /Danilo i njegovi učenici/, te „Nikoljsko jevanđelje“.

Izdao je „Rječnik iz književnih starina srpskih“ i započeo veliki istorijski „Rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika“.

Pomogao je Vuku da prevede „Novi zavjet“. Ostala Daničićeva djela su: „Mala srpska gramatika“, „Srpska sintaksa“, „Oblici srpskoga jezika“, „Istorija oblika“, „Osnove srpskoga ili hrvatskoga jezika“, „Korijeni“, te „Srpski akcenti“.