Đurđević-Stamenkovski: Milova religija je novac, a NATO pakt božanstvo

Srbija ne smije pasivno da posmatra napade na srpski narod u Crnoj Gori i imovinu Srpske pravoslavne crkve, kazala je Milica Đurđević-Stamenkovski, član Predsjedništva srpskog pokreta Zavetnici.

Ona je, u intervjuu za portal IN4S, istakla da je mora stati na put antisrpskoj histeriji u Crnoj Gori.

-Odmah bih uvela sve državne mjere za Milogorce kojima je mnogo lijepo da dolaze u Srbiju, šalju djecu na studije, prave poslovne kombinacije, sele svoje kriminalne strukture u Beograd, a u Crnoj Gori “piju krv“ na slamčicu srpskom narodu. Veliki Milogorci kojima je mrska Srbija, ali bi rado da po njoj poziraju, neka sve svoje dalje aktivnosti nastave da obavljaju u Zagrebu i Tirani, kazala je Đurđević-Stamenkovski.

Ona smatra neprihvatljivim stav vlasti u Beogradu da se neće miješati u unutrašnje prilike Crne Gore.

-Nije to Zanzibar gdje petoro Srba odmara pod palmom. U Crnoj Gori zvanično živi 30 odsto Srba pod torturom i diskriminacijom kakvu ne možemo ni da zamislimo. Mi se nećemo miješati, ali će oni da usvajaju antisrpske deklaracije, otimaju manastire i crkve, priznaju tzv. Kosovo, slave „Oluju“, optužuju Srbe za lažni državni udar…Nije ovdje riječ o nekakvim komunalnim pitanjima, pa da Srbija ostane suzdržana. Ovo je pitanje opstanka srpskog naroda u Crnoj Gori i SPC, istakla je ona.

Najavili ste da će „Zavetnici“ prerasti u političku partiju. Šta vas je motivisalo da se odlučite na taj korak?

-Sazrele su prilike i na političkoj sceni Srbije, ali i unutar samih Zavetnika da osnujemo stranku i istupimo na političku arenu. Dva ključna razloga opredijelila su nas da napravimo takav korak, prvi se ogleda u sve većem broju izazova sa kojima se Srbija i Srbi suočavaju, kao i stepen njihove vanrednosti, a drugi se tiče velikog rasta interesovanja za naš rad, što zahtijeva širenje naših organizacionih kapaciteta i podizanje infrastrukture i logistike na ozbiljniji nivo. Naravno, podstaklo nas je i ono čuveno pitanje u Srbiji “Za koga da glasam kada su svi isti?!“. Željeli smo da ponudimo izbor narodu i mislim da smo pravo osveženje, jer ne pridamo ni bivšim, ni sadašnjim, već budućim. Na nama je, da se uz povjerenje građana, izborimo da ta budućnost bude što bliža.

Osnivanje stranke za Zavetnike predstavlja ulazak u novu deonicu našeg političko- nacionalnog puta. U organizacionom i tehničkom smislu unaprijedićemo dosta toga, promijenićemo ono što je bilo loše i osavremeniti metode javnog delovanja, ali ono što nećemo mijenjati su – naši principi.

Programski ciljevi, oko kojih smo okupljeni, ostaju isti, smatramo ih svojim nacionalnim zavjetima koji nadilaze stavke partijskih programa. U poslednje dvije decenije većina stranaka i pokreta nije mijenjala samo sporedna, već i svoja osnovna politička načela. Mi nijesmo i nećemo. I to nas čini drugačijom i autentičnom opcijom, koju će Srbi umjeti da prepoznaju kao doslednu i pouzdanu političku ponudu. Na političku scenu donosimo suverenizam i nacionalnu odgovornu politiku u čijem se središtu nalazi isključivo srpski interes, kao jedini aršin kojim ćemo se rukovoditi. Takav politički pravac Srbiji odavno nedostaje.

Dio javnosti vidi “Zavetnike” kao rješenje za nagomilane probleme sa kojima je Srbija suočena, dok, s druge strane, neki najavu da preraste u političku partiju doživljava kao novu filijalu vladajućeg SNS. Gdje je istina? Takođe, Šta će biti okosnica političkog programa buduće stranke i koji su njeni ciljevi?

– Istina se nalazi u činjenici da su leđa Srbije „natovarena“ raznovrsnim problemima ali ne samo socijalno-ekonomskim, kako se to može čuti u proizvoljnim ocjenama.

Poseban teret predstavlja „osjećaj krivice“ koji se Srbiji stavlja na leđa po svaku cijenu i u svakoj situaciji, sa ciljem da se kičma naše zemlje trajno iskrivi i savije. Mi želimo da povratimo srpsko dostojanstvo i podignemo kičmu srpskog naroda. Zemlja koja kleči ne može videti dalje od svoje senke. Kada uspravimo Srbiju stvorićemo bolju perspektivu posmatranja svih izazova koji su pred nama, ali i rješenja za probleme sa kojima se suočavamo. To nas dovodi i do drugog dijela pitanja.

Druga strana koju pominjete, takozvana “druga Srbija“, insistira na evro-fatalističkom i ultra-građanskom karakteru opozicije, dok mediji koji su njima naklonjeni po svaku cijenu žele da na opozicionom polju marginalizuju prisustvo nacionalnih i suverenističkih elemenata, čak i u retorici. Dakle, svako ko nije pro-NATO opozicija ili ne sarađuje sa tim strukturama, ne savjetuje se u američkoj ambasadi i ne vitla plavom zastavom sa žutim zvezdicama – za njih je sporan i treba ga sasjeći u korenu. I onda, kada se u opoziciji pojavi upečatljiva opcija suverenističkih, nacionalnih snaga, oni pokušavaju da je uguše etiketama koje ste pomenuli: “filijala SNS-a“, “druga strana iste medalje“, “destruktivne snage, agresivni desničari, ultradesničari“… itd. Biću objektivna, to ne prolazi bez uspjeha i dešava se da kod jednog broja ljudi unesu crv sumnje i kolebanja, ali ako misle da ćemo mi skrštenih ruku posmatrati kako vode propagandni rat protiv nas, klevetaju i podmeću neistine– varaju se. Borićemo se istinom, a vrijeme će svakako pokazati našu ispravnost i principijelnost.

Kritikovala sam rad i vlasti i opozicije, ali na svakom mjestu ponavljam da nećemo biti opozicija Srbiji. Naši konkurenti to koriste kao dokaz da nećemo biti opozicija vladajućoj koaliciji. Time upadaju u sopstvenu zamku, jer na taj način oni izjednačavaju vlast i Srbiju. To je školski primjer autogola.

Vlasti u Prištini zabranile su vam ulazak na teritoriju Kosova i Metohije. Čime ste zaslužili taj „status“ i na koji način, po vašem mišljenju, treba riješiti pitanje Kosmeta.

– Bliži se još jedan Vidovdan koji neću provesti u Gračanici, na Gazimestanu, na našem Kosovu i Metohiju. Podijeljenih sam osjećanja kada je ta zabrana u pitanju, sa jedne strane, teško mi pada što ne mogu da kročim na tle svoje zemlje, naše zemlje, zemlje za koju su živeli i umirali naši pradjedovi. Često neki pomisle da sam rodom sa KiM, ali ja mislim da je duhovno poreklo svih Srba sa Kosova i to nas obavezuje da istrajemo. Opet, ne mogu da ne kažem da mi zabrana Prištine ne predstavlja određeno priznanje za sav rad. Ne daj Bože da me teroristi i separatisti hvale i tapšu po ramenu. Zabranili su prelazak administivne linije, jer kažu “da podrivam njihov ustavni poredak“. Suština je zapravo da štitim srpski. Koristim priliku da podsjetim da su Zavetnici napisali Platformu za obnovu suvereniteta na KiM i u Beogradu ugostili predstavnike evropskih država koji su u svojim zemljama pokrenuli peticiju za povlačenje priznanja tzv. Kosova. Mi vodimo našu diplomatsku ofanzivu koja za sada daje odlične rezultate, pa me ne čudi što sam na crnoj listi Prištine.

Kako ocjenjujete položaj Srba u Crnoj Gori i da li zvanični Beograd dovoljno radi na zaštiti svojih sunarodnika u Crnoj Gori?

– Prilike u Crnoj Gori pratim gotovo podjednako kao one u Srbiji. Ako je Kosovo kolevka Srbije, Crna Gora je kolevka srpstva. Srbima u Crnoj Gori je najteže „da budu Srbi“. Oni su decenijama izloženi permanentnim udarima sa svih pozicija: falsifikovanje istorije, politički pritisci, sudski procesi, propagandna stigmatizacija, i različita sredstva koriste se sa ciljem potpune izmijene identitetskog koda Srba i Crne Gore. To je duga i zlokobna kampanja.

No, koliko politika crnogorskih vlasti izaziva bijes i prezir svih srpskih rodoljuba širom Srbije i Srpske, toliko žilavi otpor Srba u Crnoj Gori izaziva divljenje i inspiraciju svima nama. Srbija ne smije biti pasivna, ne samo u odnosu na položaj Srba u Crnoj Gori, već u odnosu na ponašanje mnogih portparola Đukanovićevog režima u Srbiji, koji uživaju sve privilegije i mogućnosti koje život u Srbiji nudi, a po dolasku u Crnu Goru priključuju se anti-srpskoj histeriji. Tome se mora stati na put. Ujutru bih uvela sve državne mere za Milogorce kojima je mnogo lijepo da dolaze u Srbiju, šalju djecu na studije, prave poslovne kombinacije, sele svoje kriminalne strukture u Beograd, a u Crnoj Gori “piju krv“ na slamčicu srpskom narodu. Veliki Milogorci kojima je mrska Srbija, ali bi rado da po njoj poziraju, neka sve svoje dalje aktivnosti nastave da obavljaju u Zagrebu i Tirani.

Vlada Crne Gore najavila je otimanje imovine Srpske pravoslavne crkve. Koliko jedan takav potez, ukoliko se realizuje, može imati negativne posledice?

-Ne prihvatam stav vlasti u Beogradu da se neće miješati u unutrašnje prilike Crne Gore, naročito ne po ovom pitanju. Nije to Zanzibar gdje petoro Srba odmara pod palmom. U Crnoj Gori zvanično živi 30 odsto Srba pod torturom i diskriminacijom kakvu ne možemo ni da zamislimo. Crna Gora je deo srpske istorijske vertikale i identiteta. Mi se nećemo miješati, ali će oni da usvajaju antisrpske deklaracije, otimaju manastire i crkve, priznaju tzv. Kosovo, slave „Oluju“, optužuju Srbe za lažni državni udar…Nije ovdje riječ o nekakvim komunalnim pitanjima, pa da Srbija ostane suzdržana. Ovo je pitanje opstanka srpskog naroda u Crnoj Gori i Srpske pravoslavne crkve kao jedinog preostalog stuba koji nijesu srušili. Podgorica je na dan Sabora bila centar svetosavlja i zajedništva srpskog naroda koji je poslao jasnu poruku montenegrinskom režimu. Zar treba da se oglušimo o njihov poziv da ne bismo uvrijedili nekog Mila Đukanovića, koji nam je hiljadu puta pljunuo u lice?!

Otimanje svetinja i crkvene imovine predstavljalo bi, da citiram vladiku Amfilohija, potkopavanje samih temelja Crne Gore. To je otvorena prijetnja čitavom pravoslavlju. Nažalost, sve podsjeća na metode preuzete iz NDH, ali kulminacija i ishod ne smiju biti isti. Naprosto, moramo učiniti sve da to spriječimo. Đukanovićev udar na Srpsku pravoslavnu crkvu je odraz panike, teških kompleksa, krize identiteta i duboke frustracije čoveka koji želi da satre sve što je izvor Crne Gore. Njegova religija je novac, a NATO pakt božanstvo. U tom slepilu on ne želi da vidi vjekovnu istinu – da je Crkva vječna vrijednost koja je opstala i u vrijeme najtežeg ropstva i okupacije. Suštinski, nema razlike između martovskog pogroma na KiM i otimanja naših crkava i manastira u Crnoj Gori, jer je u oba slučaja prisutan isti motiv – izbrisati svaki srpski beleg istorijskog trajanja i kontinuiteta.

Podsjećam da je krsna slava Zavetnika, Sveti Jovan Vladimir, tako da mi veoma dobro znamo dokle seže duhovna vertikala srpskog naroda. Mi, kao stranka, ali prije svega kao ljudi i Srbi, bićemo tu, da zajedno sa našim narodom, branimo i odbranimo naše svetinje.

Pročitajte još:

EKSKLUZIVNO: Deripaska i Roćen oko KAP-a: Pregovori oko ”tričavih” 3 miliona dolara (VIDEO)