Državljani napali radnike
1 min read
Želidrag Nikčević
Piše: Želidrag Nikčević
Zanimljiva vijest dolazi nam s juga gorde turističke velesile. Posle onih ljetošnjih Ukrajinaca, sad su naše momke u Bokokotorskom zalivu počeli da tuku i Albanci.
Ali pažnja! Utišajte emocije, ne žurite sa staromodnim zaključcima. Kako javljaju senzibilne „Vijesti“, riječ je u stvari o običnim državljanima i običnim radnicima: „Petnaestak državljana Albanije i Kosova fizički su napali jutros oko šest sati u Kamenarima nekolicinu radnika trajektne linije Morskog dobra”.
U komentarima, vidim, fanatično se plasira teza da prestupnici nemaju nacionalnost. Čovjek je čovjek, a nečovjek – nečovjek. Da razmislimo, ipak, da li je sve baš tako jednostavno.
Mnogi ljudi koje poznajem i uvažavam nacionalnost smatraju vještačkim pojmom, uopšte ne suštinskim, i zbog toga uporno tvrde da „zločinci nemaju nacionalnost“. Po toj školi mišljenja, čovjek se rađa bez nacionalnosti i stiče je tokom svog života u procesu vaspitanja, kao i govor. Nije to nešto urođeno, već stečeno. Tek razvijajući se kao ličnost, čovjek se izdiže iznad nacionalnosti kao načina identifikacije, i za to ima mnogo primjera. Recimo, Sokrat, Montenj i Šekspir nisu „Atinjanin, Francuz i Englez“, već filozof, pisac i dramaturg. Štaviše, upravo takvi ljudi formiraju nacionalni identitet, a ne on njih. Ukratko, nacionalnost je drugorazredna karakteristika ljudske ličnosti.
U redu, sve mi to zvuči prilično uvjerljivo i logično, ali – postoji jedno važno ali! Nacije i narodi ne sastoje se en masse od pojedinaca, kao što se pčelinji roj ne sastoji isključivo od matica. Svaki nastavnik/trener će vam reći da je prosječan nivo razreda/tima određen najgorim, a ne najboljim članovima. Što je čovjek prostiji, primitivniji, što je manje ličnost a što više pripadnik grupe, to je on prosto gluplji, to više odgovara stereotipima o svojoj naciji. Na najnižem nivou, to izgleda baš karikaturalno – (upečatljiv primjer je baš montenegrin, u čijoj ličnosti nije ostalo ništa originalno, on je hodajući skup klišea). Prostije rečeno, što je niži nivo razvoja ličnosti, to ona sadrži više kolektivnih nacionalnih osobina. Zločinac, kriminalac ili prestupnik – to je dno dna. Upravo zato zločinac uvijek ima nacionalnost.
Dakle, koliko god to nekome bilo teško da izgovori, ovih petnaestak siledžija imaju nacionalnost, i oni su po nacionalnosti Albanci. A ona trojica mladih Nikšićana na čijem automobilu je bila ispisana istina – oni su po nacionalnosti Srbi.
Da se malo posjetimo devedsetih godina prošlog vijeka. S početkom vjerskih ratova na teritoriji bivše SFRJ u zapadnim medijima se konstanto provlačila jedna neuoljiva propaganda o Srbima kao krivcima za sve i svašta. Kako je to izgledalo u novinskim naslovima, ako neko krivično djelo u Evropi toga doba uradi osoba koja je Srbin onda se objavi u novinama da je to uradio Srbin, ako je to isto ili slično nedjelo uradila osoba bilo koje druge nacionalnosti, onda ide u izvještaju da je to lice sa prostora bivše SFRJ. Kada se u toku genocidnog bombardovanja Republike Srpske 1995. godine od strane nato nacista desio teroristički napad na francusku željeznicu bilo je objavljeno da su napad izvršila nekolika Srbina zbog dejstva francuske vojske po Srbima, daljom istragam vrlo brzo su uhvaćeni teroristi, od kojih su dva bili Albanci. U izvještaju novinskih agencija je išla vijest da si lica porijeklo sa prostora bivše Jugoslavije, nacionalnost im se nije otkrivala. I sad poslije toliko godina i svega što su nam radili mi se čudimo zašto nam to isto rade. Kada Albanci dođu na naše granišne prelaze, dolaze u organizovanim kolonama, kada im naši službenici pregledaju dokumenta, auta, prtljag, po tridesetak a nekada i više njih se sjati napravi gužvu, snima mobilnim telefonima, gura naše službenike, i to rade uporno i drsko, kada prođu kontrole, onda se te kolone ne razdvajaju i ne daju nikome da ih obiđe, jure, ne obaziru se na ograničenje brzine, jedni uz druge voze na nevjerovatno malom odstojanju. Trpimo radi EU integracija i bolesne mržnje prema svom srpskom korijenu i porijeklu, takva nam država, kompromisna i nevidljiva!