Feljton: Njegoš i Lovćen (XV dio)
1 min read
Prenos Njegoševih kostiju sa Cetinja na Lovćen po naređenju kneza Danila
Ali kad nastupe nepogodne vremenske prilike koje se menjaju nekoliko puta na dan, onda je to apsolutno neizvodljivo.
Bio je još jedan težak problem koji je zabrinjavao glavare i rođake Petra Petrovića Njegoša, a to je, što su oni strahovali da Turci iz osvete ne raskopaju njegov grob i poseku i odnesu njegovu glavu. To bi bila katastrofa za celu Crnu Goru. Ona bi mogla da dovede Crnogorce do iskušenja i borbe protivu Turaka, čije razmere ne bi niko mogao predvideti.
Bio je još jedan razlog: predviđala se krađa tela Petra Petrovića Njegoša iz grobnice i pljačkanje njegove grobnice, pošto se Lovćen nalazio blizu granice.
Našlo se rešenje da je nemoguće izvršiti testament i želju Petra Petrovića Njegoša, bar za prvo vreme. Rešeno je da se privremeno sahrani u crkvi na Cetinju, dok se ne bude našao pogodan momenat da se u potpunosti izvrši njegov testament i njegova poslednja želja.
Smatralo se da je to jedno pravilno rešenje koje je ostajalo njegovim rođacima i glavarima, koji su i sami bili nesrećni, što ne mogu da poštuju njegov zavet iskazan u testamentu. Telo Petra Petrovića Njegoša ostalo je 4 godine na Cetinju. Meseca septembra 1855 godine, njegov naslednik knez Danilo rešio je da izvrši u potpunosti testament. On je bio hrabar i odlučan vladar, koji se inače svuda hrabro suprotstavljao turskim namerama da pokore Crnu Goru. Knez Danilo davao je jači otpor, nego što su bile mogućnosti tadašnje Crne Gore.
Bio je to odlučan čovek do krajnjih svojih granica. Njegove odluke bile su brzo donošene, i odavale su čoveka koji je zrelo i pametno sudio o svojim odlukama. Ta njegova snažna priroda i njegov veliki zamah, omogućili su mu da izvojuje sjajnu Grahovsku bitku, na Spasovdan 1858. godine. Ova njegova pobeda bila je prva velika srpska pobeda nad Turcima.
Ona je donela veliki udarac turskoj carevini, i otvorila oči celoj Evropi da je turska država jedna trula tvorevina, koja ne može dugo pod ovakvim prilikama da opstane. Ime kneza Danila uzdignuto je u svetskoj štampi kao vladara i junaka. Sada da se vratimo na prenos Njegoševih kostiju na Lovćen koji je knez Danilo u potpunosti obavio. Bio je srećan i zadovoljan da mu se pružila prilika da to može da izvrši.
Kapela na Lovćenu nije bila sazidana od nekog jakog materijala, da bi mogla da izdrži stalne prirodne nepogode koje se odigravaju na Lovćenu kao na jednoj velikoj planini. Atmosferske prilike i zub vremena činile su svoje iako je ona bila u ono vreme dobro sagrađena, moralo se uvek misliti na opravku. Jedna ozbiljnija opravka izvršena je nakon dobivanja samostalnosti Crne Gore, posle Berlinskog kongresa. Na Kapeli je bio postavljen i gromobran, koji je štitio samu Kapelu od gromova koji su vrlo česti na Lovćenu kao visokom planinskom vrhu.
Vest o Njegoševom grobu na vrhu Lovćena bila je odmah raširena, kod svih kulturnih naroda Evrope. Svi putnici koji su dolazili sa raznih strana da posete Cetinje i Crnu Goru, mogli su sa Cetinja da svojim očima vide Kapelu na vrhu Lovćena u kojoj se nalazio grob velikog pesnika. Sve je to budilo veliku radoznalost. I početkom 20 veka stranci sve više i više dolaze na Cetinje i žele da odu na vrh Lovćena kako bi videli Kapelu i grob Petra Petrovića Njegoša.
To je bilo razumljivo, naročito kod stranih turista koji uvek žele da vide stvari koje izazivaju njihovu radoznalost. To još više iz razloga, što se pri kraju 19 veka Crna Gora i njena borba prikazivale sa velikim poštovanjem, kao zemlja junaka koji su u ratu sa Turcima izvojevali velike pobede kao što je bio slučaj sa slavnom bitkom na Vučjem Dolu i drugim mestima.
Ime Crne Gore postaje simbol junaštva, kao što je to bilo u njenoj prošlosti, samo prilike nisu dozvoljavale de se o tome i dozna. Crna Gora bila je besputna, i svetu nepristupačna. Tako isto i Srbi iz svih pokrajina i drugi slovenski narodi počinju u masama da posećuju grob Njegošev na Lovćenu i da tamo nose svoje vence, kako bi ih stavili na njegov grob kao znak pažnje i poštovanja besmrtnome geniju, piscu značajnih dela, koja su ga naročito kod slovenskih naroda uzdigla do najveće skale ljudske popularnosti. Prvi venac od Srba van Crne Gore bio je položen 1901 godine od strane univerzitetskog profesora Pavla Popovića, inače pisca poznate i znalački napisane studije o Gorskom vijencu.
Ta i takva Kapela, kao što smo rekli, sa malim povremenim opravkama, ostala je do avgusta meseca 1916. godine. U to vreme Crna Gora bila je pod okupacijom Austro-Ugarske. Austrijske vojne snage posele su sve značajnije tačke Crne Gore. Na čelu uprave bio je civilni upravnik, odnosno komesar.
Da covek pomisli da je ovaj Trn, koji besomucno ponavlja svoju dosadnu pricu, prosto neki maloumnik.
CrniTrne,. prestani da trtljaš, jer da nije bilo Petrovića, ne bi bilo ni Crne Gore koja se za njihove vladavine najvećom slavom proslavila. A ako je, kao što bulazniš, Sima Milutinović vaspitao Njegoša u srpstvu, ko je onda u srpstvu vaspitao ostale, prije i poslije Njegoša?
Treba podsjetiti ovu benu od Trna da postoji Njegoševo djelo, ustvari zbirka narodnih pjesama sa prostora Crne Gore i Hercegovine koje je on obradio i na svijet izdao, zvano OGLEDALO SRPSKO, a ne crnogorsko.
Marko, ova bena od Trna hoće i tebe da podsjeti da je Učitelj P.P.Njegoša bio tada jedini Srbin u Crnoj Gori Sima Milutinović Sarajlija koji je došao specijalno da mladog Rada vaspita u srpstvu. To je ostavilo jakog traga tako da je kasije Njegoš postao tvorac kosovskog srpskog mita. Mogu da zaključim da su Petrovići sa svojim srbovanjem nanijeli mnogo štete koju vi danas svakodnevno eksploatišete u dokazivanju da nit ima Crne Gore nit Crnogoraca.
Kako je u predhodnoj epizodi feljtona donet drugi dio video zapisa sa promocije knjige Komnena Bećirovića BORBA ZA LOVĆEN NJEGOŠEV 2003 u Podgorici, evo sada prvi dio, sama Komnenova besjeda izrečena tom prilikom:
http://www.youtube.com/watch?v=2c4a1sTI7PU
Velizare, Velizare,
Prvo provjeri pa piši! Bar danas u eri interneta to je veoma i lako i brzo. Odmah sam potražio Zakonik knjaza Danila na internetu i tamo vidio da se stalno pominju Crnogorci i Brđani a od Srba ni traga!? Prema tome ako ti je to rekao dr Ivan Radović nemoj mu ubuduće bez rezerve i provjere ništa vjerovat.Još jednom ponavljam:U bici na Grahovcu nije bilo Srba do isključivo Crnogorci a ti provjeri.
Poštovani gospodine Trn, ako ste već proverili zašto niste stavili link da mogu svi da vide. Evo, ja umesto Vas to radim: http://www.njegos.org/petrovics/danzak.htm. Svako može da proveri da li se u tački 92 kaže sledeće: „I ako u ovoj zemlji nema nikakve druge narodnosti do jedine srbske i nikakve druge vjere do jedine pravoslavne istočne, to opet svaki inoplemenik i inovjerac može slobodno živiti i onu slobodu i onu našu domaću pravicu uživati kako i svaki Crnogorac i Brđanin što uživa“.
Poštovani gospodine dr Radoviću,
Nijesam stavio link jer je taj zakonik lako dobiti i na obično traženje. Moram priznat da sam ga preletio pogledomn i uopšte nijesam primijetio taj za vas strahovito bitan 92. član. Od 95 članova ovog zakona samo na ovom jednom mjestu rečeno je nešto što potpuno odudara od svega ostaloga. Ni u jednom od ostalih 94 člana ovo o srpskom narodu i pravoslavnoj vjeri ništa nije rečeno!?
Ja bih zamolio nekog neostrašćenog stručnjaka da uđe u diskusiju i objasni ovu veoma čudnu anomaliju. Svuda se pominju Crnogorci i Brđani samo i jedino ovđe Srbi?
Priznajem meni ođe nešto nije jasno. Znam da će ova moja rečenica pružit priliku mnogima da me slatko i sa zadovoljstvom diskvalifikuju ali i ja imam pravo da se pitam zašto se na 99%zakona niđe ne pominje ništa srpsko do u ovaj 1%? Ako je vama važno to 1% e nama je važno onih 99%!
Meni se čini da Vi ne razlikujete pripadnost naciji od geografske pripadnosti. Termini Crnogorac i Brđanin odnose se na geografsku pripadnost. U članu 92 pominje se pripadnost naciji i tu se jasno kaže da u Crnoj Gori žive jedino Srbi. Ako bi se termini Crnogorac i Brđanin odnosili na pripadnost naciji, onda bi barem nekom u ličnoj karti (ili pasošu) u rubrici „nacionalnost“ stajalo Brđanin. Takvih, koliko ja znam, nema. Do 1946 godine svima je stajalo Srbin. Od te godine pojavljuje se (veštački stvorena) nacionalnost Crnogorac. Naravno, svako ima pravo da odabere nacionalnost za sebe. Ali, treba znati i istoriju. Komunisti u Crnoj Gori i Srbiji mislili su da istorija od njih počinje i da će izmišljanjem crnogorske nacije svi u Crnoj Gori postati Crnogorci. Zaboravili su da čak i njihov glavni ideolog Marks kaže: „Samo za primitivca istorija počinje onog trenutka kada se on rodio“.
Samo što su se, zlosrećni Trne, ti Crnogorci, kao i oni na Krusima gdje Sveti Petar uznosi njihovu srpsku svijest, sebe smatrali Srbima. Zar u Zakoniku knjaza Danila, pobjednika na Grahovu, ne piše da u Crnoj Gori nema druge narodnosti osim srpske, kako na to podsjeti, prije neki dan, navođenjem istorijskih dokumenata, dr Ivan Radović…?
Ostaće knjige i zapisi, svjedočanstva, da lažnu istoriju ne mogu da pišu za prilično visoke mjesečne zarade, honorare, kredite, stanove i kuće, lažni istoričari.
Ovaj feljton je dragocjeno svjedočanstvo!
Ivane, ovaj feljton je svjedočanstvo uporne srpske borbe za posrbljavanje Crne Gore!Pogledaj ovo: Bitka na Grahovu je prva srpska pobjeda nad Turcima!? U toj bici su učestvovali isključivo Crnogorci, od Srba nije bilo ni pomena! To je neosporno samo i isključivo crnogorska bitka i crnogorska pobjeda! Komnene, imaj makar kakvu bilo mjeru u preuzimanju tuđeg! Mnogo je ovo!
Ovaj feljton je izazvao veliku buru. Hvala Komnene što si dokazao kukavičlik jednog malog naroda koji jako teško podnosi istorijsku istinu i obožava tuđe ordenje na grudima!