Freskopis kao vjersko slikarstvo međunarodnom konvencijom i Ustavom zajamčen način vjerske propovijedi

Freskopis na zidu Hrama-Crkve Ružice u Rožajama, gdje su zidovi freskopisani motivima koji predstavljaju stradanje pravoslavnog stanovništva u ovom kraju prilikom nespornih istorijskih događaja ne smiju laički da se tumače, navodi Dalibor Kavarić, advokat, za portal IN4S.

Za razumijevanje ove situacije, navodi on, neophodno je razumjeti da freskopis ili ikonopis predstavlja vjersko slikarstvo i neraskidivo je vezano sa crkvenom misijom i sa vjerskom propovijedi. Kao takav oblik vjerskog djelovanja i ispovijedanja vjere; freskopis predstavlja pravo na slobodu misli savjesti i vjerospovijesti, koja je zajemčena Evropskom konvenijom za zaštitu ljudskih prava i sovnovnih sloboda (EKLJPS) i Ustavom Crne Gore.

„Crkvenim slikarstvom se određeni vjersko-istorijski događaji, koji prethodno moraju biti nesumljivo istorijski potvrđeni i dokazani, predstavljaju u duhu vjerske propovijedi sa ciljem da se iz tih događaja dobiju duhovne pouke sa glavnim ciljem: ukazivanje na grijeh kao glavni neprijatelj vjere kao i da se podstakne istrajnost čovjeka kao primjer u stradanju i kao način odbrane ili svjedočenja vjere. Kada govorimo o grijehu, govorimu o grijehu kao ontološkom pojmu i fenomenu imanentnom paloj ljudskoj prirodi čovjeka uopšte i kao fenomen vezan za čovjeka kao božije biće a nikako se ne fokusira na čovjeka kao nacionalno biće ili člana određene vjerske, nacionalne ili etničke grupe ili zajednice. Dakle, cilj izobraženja likova ili događaja na freski ili ikoni; jeste da ukaže vjernicima na grijeh, da osudi grijeh i da prikaže postojanost i snagu vjere, ljubavi i trpljenja kao odgovora na grijeh, i to bez obzira od koga grijeh ili od koga odbrana vjere potiče.“ navodi Kavarić.

Crkva i druge vjerske zajednice su u svojim pravima i slobodama odvojene i autonomne u odnosu na državu, radi čega u ovoj oblasti civilni društveni organi i nevladine organizacije, prekoračuju svoje nadležnosti i ustavne okvire, kada ulaze u laičko tumačenje vjerske propovijedi, jer ne samo vjerski već i državni i međunarodni propisi garantuju pravo građanina i vjernika na vjersku slobodu i pravo da se iz vjerskog ugla tumače biblijske, talmudske, kuranske ili vjerskoistorijske priče i motive koji se Hrišćanskoj Crkvi oslikavaja u hramovima dok se u judaizmu i islamu ne praktikuje izobražavanje bilo kakvih likova na zidovima Sinagoga i Džamija, za razliku od pravila u hrišćanskoj religiji, zaključuje Kavarić.

Podsjetimo, novi napad na SPC i njeno sveštenstvo krenuo je iz Rožaja. Stiglo je dotle da je pravoslavnom stanovništvu poručeno da bi bilo najbolje da prekreči freske „mržnje“ u crkvi Ružici, a parohu rožajskom, ocu Slobodanu Radojeviću da se iseli iz Rožaja…