Galijašević: Teheran ne prašta

Pisma iz Tamnog vilajeta

Piše: Dževad Galijašević

Nacionalni junak Kasem Sulejmani, komandant formacije „Kuds“, nije bio „drugi čovjek Irana“ kako ponegdje piše. Bio je on omiljeni general sa posebnim ugledom kod vrhovnog vjerskog vođe Ajatolaha Ali Hamneja, koji mu je dodijelio najviše odlikovanje Irana i primjenjujući Šerijat, lično, vjenčao njegovu kćerku.

Sulejmani je bio i strateg i vojnik gotovo tri decenije. Njegovom ubistvu prethodili su blokada američke ambasade u Bagdadu od strane Kataib Hezbolaha (šiitska milicija pod uticajem Teherana) i ubistvo jednog Amerikanca (ne vojnika) zbog čega je usledila odmazda i ubistvo 25 Iračana, a zatim, bez konsultacija sa Kongresom i zapadnim NATO saveznicima, ubistvo komandanta legalne vojne formacije druge države, na teritoriji treće države, i to na civilnom aerodromu.

Čin državnog terorizma

Američki atentat na Sulejmanija čin je državnog terorizma koji je svijet doveo na ivicu novog, po svjetski mir, vrlo opasnog rata. Da li su SAD potcijenile Iran, velesilu koja je jačala zahvaljujući upravo greškama i zločinima američke politike u islamskom svijetu? Kada su Amerikanci srušili talibane u Avganistanu, na vlast su došle Iranu naklonjene plemenske vođe.

Drugo, rušenje Sadama Huseina, koji je u Iraku vladao uz pomoć sunitske manjine, Iranu je bio poklon: u Bagdadu je dobio lojalne šiitske političare. Libija se, setimo se, pretvorila u poprište krvavog unutrašnjeg sukoba, a u jeku rata u Siriju je ušla Iranska revolucionarna garda i, zajedno sa Asadom, i Rusima – slomila kičmu ISIL-u i drugim terorističkim organizacijama a zapadnim saveznicima. Preko Libana, u čijoj vladi godinama dominiraju proiranski političari, Iranci su izašli i na Mediteran.

„Na rubu smo još jednog rata na Bliskom istoku“, rekla je američka liberalna senatorka Elizabet Voren. „Ovdje smo jer su nas ovamo gurali nepromišljeni predsjednik i administracija.“

SAD imaju dugu istoriju političkih ubistava, ali ubistvo komandanta formacije „Kuds“ Kasema Sulejmanija je jedinstveno po neskrivenoj terorističkoj formi, po brutalnosti egzekucije, uz potpuno javno zanemarivanje međunarodnog prava i mogućih političkih posljedica.

U objašnjenju Pentagona zašto je Sulejmani ubijen ističu njegovo ranije delovanje i dodaju da je „aktivno razrađivao planove da napadne američke diplomate i osoblje ambasada u Iraku i širom regiona“. Ovo besmisleno i drsko objašnjenje doziva u sećanje reči iračkog predsjednika Sadama Huseina, izgovorene u američkom zatvoru u Iraku neposredno pre nego što će mu lažno suditi i objesiti ga: „Amerikanci su hrpa neukih huligana koji ne shvataju Iračane i došli su u Irak s namjerom da ga unište.“

Ipak, Iran nije ni Avganistan, ni Irak, ni Libija…

Snaga garde

Procjenjuje se da se iranska vojska sastoji od 523.000 aktivnih vojnika. U ovu brojku uključeno je 350.000 regularnih vojnika i najmanje 150.000 pripadnika Revolucionarne garde koji štite islamski sistem u zemlji, identifikuju i sankcionišu devijantno ponašanje, te sprečavaju strano mješanje, uticaj ili napad stranih vojski. Garda ima pomorske, vazdušne i kopnene snage, te šerijatsku miliciju Basidž, sa gotovo 100.000 aktivnih pripadnika. Oko 20.000 pripadnika služi pomorskim snagama u operativnoj kontroli Persijskog zaliva. Ova grupa ima naoružane patrolne brodove u Ormuskom zalivu. Na čelu Revolucionarne garde je Muhamed Ali Džaferi.

Oficiri elitne jedinice „Kuds“, po naredbi vjerskog i državnog vrha, sprovode najosjetljivije obavještajne zadatke, ofanzivne akcije i napade, te vrše planiranje, pripremanje i pružaju obavještajnu logistiku. Ime „Kuds“ na arapskom jeziku znači Jerusalim, i šalje poruku da je krajnji cilj formacije povratak tog grada u muslimanske ruke pa i uništenje države Izrael. Zaduženi su za operacije na Bliskom istoku, u Srednjoj Aziji, Africi i na Balkanu. Broje oko 15.000 pripadnika.

Jedinica je prisutna u Siriji i obučava vojnike lojalne sirijskom predsedniku Bašaru el Asadu. U Iraku ova jedinica podržava snage koje su pobijedile Islamsku državu i druge terorističke organizacije.

Mreža operativaca

Osim toga Iran ima široku mrežu operativaca i elitnih jedinica u cjeloj regiji i može ih vrlo brzo aktivirati za ubijanje američkih vojnika, diplomata i državljana Amerike bilo gdje na Bliskom istoku. Američke snage u regiji su trenutno male i nisu dobro zaštićene, zbog čega su laka meta. Uz to, više hiljada Amerikanaca u Iraku radi u zonama gdje je jaka iranska milicija.

Teheran se ne može nositi s američkom vojnom silom, ali može prošiti haos na cjeli Bliski istok, pa i svijet.

U slici definisanih politika i prepoznatljivog vođstva nalazi se velika prednost Irana, pa se može očekivati da će njegov odgovor biti nastavak operacija nagrizanja američkog uticaja, na više lokacija.

Pravi udarac na političkom planu Iran je već zadao preko iračkog parlamenta rezolucijom kojom se zahtijeva odlazak američke vojske iz Iraka. To je već sada pravi poraz SAD. Ako odu, ostaju bez uporišta na zapadnoj strani Zaliva, koja bi cijela pala pod kontrolu Irana, čime bi došlo do promjene strateške ravnoteže na Srednjem istoku i stvaranja novog okvira za rasplet sukoba i ratova u Avganistanu i Siriji.

A da se ogluše o rezoluciju iračkog parlamenta i ostanu? Plašim se da bi time samo njihov poraz u krajnjem rezultatu bio veći.

Izvor: pecat.co.rs

Pročitajte još:

https://www.in4s.net/citanka-za-3-i-4-razred-osnovnih-skola-iz-1898-mi-govorimo-srpskijem-jezikom-to-je-jezik-koji-smo-od-nasih-majki-ucili/