,,Glas Crnogorca“ 1891. povodom smrti komandira Milisava Mišnjića: Žao nam je srpski bane, što još malo ne postoja u srpskome divnom kolu
Radoje Roganović Crnogorac
Žao nam je, komandiru, žao nam je srpski bane, kad si slavni junak bio i dobio svud megdane – što još malo ne postoja u srpskome divnom kolu, no ostavi Crnu Goru i viteškog Knjaz Nikolu, stihovi su objavljeni u cetinjskom ,,Glasu Crnogorca“ 12. januara 1891. godine, a napisao ih je veliki srpski pjesnik i rodoljub iz Cuca, Radoje Roganović Crnogorac.
Radoje Crnogorac rodio se godine 1851. u Lješanskoj Nahiji, u selu Progonoviće. Starinom je iz Trnjina, u Cucama, gdje su se još za vrijeme vladike Danila održale dvije znamenite bitke, i to god. 1706. i 1716. oko kule kneza Rogana, kojeg je veliki srpski besmrtni pjesnik vladika Petar Drugi Petrović Njegoš ovjekovječio u Gorskom Vijencu, a čiji je Radoje potomak.
Na glas smrti komandira Milisava Mišnjića
Sto puta si grad Kolašin
Napravio bio robom,
Sto puta su Moračani
Dobijala megdan s tobom.
A sada nam ti nestade
Kraj slobodnog toga grada
Sa kojijem “Vođ Gorštaka”
Slavno, srećno, sada vlada.
Žao nam je, komandiru,
Žao nam je srpski bane,
Kad si slavni junak bio
I dobio svud megdane.
Što još malo ne postoja
U srpskome divnom kolu,
No ostavi Crnu Goru
I viteškog Knjaz Nikolu.
Istina je – star si bio
I bio si uvenuo,
Al’ te opet svako žali,
Što si sada preminuo.
Jer u tebe gledali smo
Pravu srpsku junačinu,
Koji no si muke dava
Negda gordom Kolašinu.
Pročitajte još:
