Gnusni pokušaji prekrajanja istorije: Minimiziranje uloge Rusije u Drugom svjetskom ratu

U posljednje vrijeme sve su vidljiviji otvoreni pokušaji prekrajanja istorije. Najveći njihov dio se odnosi na preispitivanje «istorijskog tkiva» Drugog svjetskog rata, preduslova i posljedica ovog geopolitičkog zemljotresa prošlog vijeka. Posljednji u nizu takvih pokušaja se tiče čuvene Kurske bitke, koja je prelomila razvoj ratnih događaja i postala polazna tačka u pobjedničkom maršu Sovjetske i savezniče vojske prema fašistima.

Njemački novinar Sven Feliks Kelerhof ne želi da vjeruje da su nacisti poraženi u bici kod Kurska, tvrdeći da je bitka kod Prohorovke, koja se smatra za prelomni momenat operacije, tobože, precijenjena. Kao odgovor na ovaj pokušaj falsifikovanja istorije, u Rusiji su zatrašili stvaranje Instituta pamćenja, analogno onome, što postoji u Poljskoj.

Novinar njemačkog izdanja Die Welt, Sven Feliks Kelerhof, je isprovocirao skandal, predloživši da se sruši zvonara, koja je podignuta na Prohorovskom polju, u znak sjećanja na grandioznu tenkovsku bitku u julu 1943. godine.

Preispitivanje istorije na njemački način

Memorijal nije potreban, kako tvrdi novinar, jer kod Prohorovke, tobože, nije bilo nikakve velike bitke. On se poziva na istraživanja njemačkog istoričara, Karla – Hajnca Frizera i britanskog istraživača, Ben Vitlija. Posljednji je našao u američkim arhivima avionski snimak polja bitke, koji su napravili njemački piloti.

Prema proračunima Vitlija, 168 njemačkih tenkova suprotstavilo se 672 sovjetskih. Toga istog dana njemački gubici su, tobože, iznosili pet jedinca tehnike, a SSSR – 235. Po mišljenju Kelerhofa, akcije sovjetske armije moguće je nazvati „napadima kamikaza“, jer su se tenkovi Crvene armije našli u prolazu „grlo boce“ u vidu uskog mosta, postvši laka meta za SS.

Prema opšteprihvaćenoj verziji, najveća tenkovska bitka u Drugom svjetskom ratu odigrala se u toku bitke za Kursk, 12.jula 1943. godine. U njoj je, sa obje strane, učestvovalo oko 1200 jedinica vojne tehnike. Crvena armija je uspjela da razbije grupaciju Vermahta, nakon čega su Njemci prešli u odbranu. Gubici na obje strane procjenjuju se od nekoliko desetina do nekoliko stotina tenkova. Godine 1995. otkriven je memorijalni kompleks „Prohorovsko polje“, a 2010.godine „Treće ratno polje Rusije“.

Predlozi za preispitivanje rezultata bitke kod Prohorovke, koja se smatra prelomnim trenutkom bitke za Kursk, pokretani su više puta. Posebno je istoričar Valerij Zamulin smatrao da je njemačka komanda unaprijed planirala bitku, a da sovjetsko rukovodstvo nije bilo u stanju da izvrši postavljene zadatke. Međutim, on, ipak, smatra da je ova bitka kulminacioni momenat otpora.

Službene vlasti Savezne Republike Njemačke nijesu željele da komentarišu situaciju. „Procjenu takvih događaja treba da utvrde istoričari“,. objasnili su u njemačkoj vladi agenciji TASS.

Reakcija Rusije

Razlog je za čuđenje da njemčki novinar zbog nečega poziva da se sruši memorijalni spomenik, koji se nalazi na teritoriji Rusije. Sa ovim se slaže sagovornik iz Carigrada – istoričar, Mihail Smoljin. On smatra da slične radnje predstavljaju grubo miješanje njemačkog građanina u unutrašnje stvari Rusije.

„Miješanje takve vrste u unutrašnje poslove Ruske Federacije i bilo kakvo podizanje memorijalnih spomenika na njenoj teritoriji, je neumjesno postupanje nekakvog revanšiste, Njemca, koji smatra da se tamo dešavao nekakav manji oružani sukob“, objasnio je on.

Istoričar ne dovodi u sumnju značaj bitke kod Prohorovke. To je uistinu, bila bitka velikih razmjera, u okvirima još krupnijih i masovnijih ratnih dejstava na južnoj strani Kurske duge. Dva njemačka tenkovska korpusa imala su zadatak da uspostave kontrolu Prohorovke, međutim, sovjetski kontraudar je poremetio sve planove. Što se tiče procjene snaga i gubitaka, oni su stvar za razmatranje.

Predsjednik Komiteta za međunarodne poslove Savjeta Federacije, Konstantin Kosačov, je otvoreno izjavio da Savezna Republika Njemačka u posljednje vrijeme sve češće govori o Drugom svjetskom ratu, bez osjećaja krivice. U predvečerje 75-godišnjice Velikog Otadžbinskog rata ovo predstavlja za Moskvu važan signal o aktivizaciji napada.

„Pred našim očima se proširuje redovna epizoda „prepisivanje“ istorije“, prenosi njegove riječi „Ruska gazeta“.

Šta treba raditi?

Armen Gasparjan, publicista, izjavio je Carigradu da je ovaj pokušaj njemačke strane da prepisuje istoriji Prohorovske bitke, već davnašnji. Naročito je bila objavljena velika količina sjećanja učesnika bitke sa njemačke strane, koji su tvrdili, da su oni, tobože, odnijeli pobjedu. Kao rezultat toga, ovo gledište se ukorijenilo u glavama određenog dijela njemačkog društva.

Niko ne spori da tokom rata njemački vojnici nijesu izvojevali impresivne pobjede. Ali na drugom tasu vage su mnogobrojni zločini režima Adolfa Hitlera. Što se tiče procjene gubitaka, njih su mogli da preuveličavaju, kako u Njemačkoj, tako i u Sovjetskom Savezu. Zato ovdje treba da preduzme aktivnost Ministarstvo odbrane Rusije, i da učini javnim dokumenta o Kurskoj bici.

„Pojavila se generacija, koja ne pamti rat, ni u kakom pogledu. Čak ni u uspomenama njihovih roditelja. Njihove predstave su o tome originalne, što oni demonstriraju sa zavidnom postojanošću. Jednostavno, ovo je rijedak predmet pažnje ruskih novinara, kao i danas, ali u suštini je ovo prilično redovna pojava. Protiv ovoga se treba boriti, objavljivati dokumenta i redovno o tome govoriti. Na različitim terenima“, objasnio je Gasparjan.

Mihail Smoljin je takođe saopštio svoju varijantu borbe protiv falsifikovanja: Rusija mora da formira svoj Institut pamćenja, kako je to uradila Poljska, koji bi reagovao na ispade ovakve vrste iz drugih zemalja i istovremeno pripremao bi neke argumentovane odgovore.

„Oni bi čak više bili namijenjeni za unutrašnje korisnike, kako bi naše stanovništvo shvatalo suštinu onoga što se dešava, suštinu onih revanšističkih tendencija i istovremeno naš službeni stav u vezi sa ovim, ili onim pitanjem“, objasnio je on.

Da li se sjećate Nirnberškog suda

Ministar inostranih poslova Rusije, Sergej Lavrov, smatra da sada oponenti Moskve na sve načine pokušavaju da minimiziraju ulogu SSSR u Drugom svjetskom ratu, nazivajući Moskvu glavnim krivcem za konflikt, poredeći je sa nacističkom Njemačkom. Međutim, Nirnberški sud je jasno odredio i razdvojio dobro i zlo u tom procesu.

Za pobjedu antihitlerovske koalicije Sovjetski Savez je žrtvovao milione života. Na Zapadu se, međutim, minimizira podvig sovjetskog naroda i preuveličava značaj iskrcavanja u Normandiju. Razlog za nemir su i pokušaji vlasti SAD i Evropske Unije da daju podršku svojima.

Ipak Rusi ne žele rat i reprizu užasa i stradanja. Istorijska misija našeg naroda je – stajati na straži mira.

„Zauzet je kurs na podrivanju postojećeg međunarodno-pravnog sistema, njegove zamjene za neko „uređenje, zasnovno na pravilima“.Taj poredak žele da grade na principu „ko je jači, taj je u pravu“, po „zakonu džungle“, objasnio je on.

Vladimir Putin, predsjednik Rusije, takođe je izrazio svoju zabrinutost ovakvom situacijom. Rušenje spomenika, pripisivanje heroizma nacistima i slični bezobrazluci ruskom rukovodstvu nimalo se ne dopadaju.

„Prekrajanje rezultata Drugog svjetskog rata, heroizacija nacizma u zemljama Istočne Evrope, rušenje spomenika je skandal, to je odvratno“, – pokazao je svoj stav predsjednik.