Hello

Piše: Nikola Malović

Moja je generacija učila da su pjesnici prije svih vidjeli kako Veliki rat nadolazi iza okuke njihovih dana.

Na početku knjige nevelike obimom „Rat i Biblija“, Nikolaj Velimirović kaže da su svi ratovi, koji su mogli dati nadahnuća barem jednom dobrom pjesniku – idila prema ratu koji predstoji.

On je to govorio ne pred Veliki rat, nego je u zaglušujućoj buci koja je pompezno slavila mir upravo po okončanju Prvog rata – vidio jasno da dolazi Drugi.

Ako se cijeli Zapadni svijet polio benzinom, pa je neko dijete (kao ono u Sarajevu, 1914) bacilo upaljenu šibicu, da li je krivo onda dijete, ili su krivi oni koji su sve ispolivali benzinom?

Ekonomski skup u Davosu donio je po prvi put veliku zabrinutost među učesnike. Opazili su da ima političara koji bi i da daju ponešto narodu, umjesto da slijepo u parlamentima sprovode befel i izglasavaju zakone po kome bogati treba da budu bogatiji, a siromašni siromašniji.

Na drugoj strani Kina dokazuje da je civilizacija dostojna divljenja, jer bi svijet da gradi drukčije. U Partiju ne ulazi kum ili brat, nego onaj ko je uspješan, ko umije i zna. Od milijarde i četirsto miliona stanovnika – čak šeststo miliona Kineza danas uživa u statusu srednje klase. Zemlja se vodi domaćinski. Pozlaćuje se školstvo, zdravstvo i sudstvo, stubovi društva, stimuliše se ekonomija, a spoljna se politika vodi samostalno. Umnu i radnu Kinu, svjetskog investitora, ne može da pobijedi zapadnjački koncept beskonačne gramzivosti nalik zmiji koja sama sebi grize rep.

Mnoga svoja znanja anglosaksonski su Zapadi – jedan sa ove a drugi sa one strane Atlantika – uložili u milione malih tuđih smrti, zarad svojih very own blagostanja i strasti, pa finansiraju ratove u oblicima koji su zamislivi, i sasvim nezamislivi, generisanjem bolesti koje pogađaju samo određenu rasu, ili grupu. Oni dakle bombarduju, korumpiraju, truju vazduh, prodaju otrov na kome piše Hrana, i prodaju otrov na kome piše Piće, simbolično vezuju bijelog muškarca, titraju jaja ženi, bolesti ubrizgavaju u djecu, seksualizuju ih od vrtića, krivo uče, kradu, drogiraju, podvode, prodaju im organe, polažu ih na satanske oltare i ritualno žrtvuju. Je li to pakao?

Bog ne stanuje u Kini, dakako, ali đavo sigurno kaže Zdravo! na engleskom.

Izlazak Velike Britanije iz Evropske unije valja tumačiti tako što se potpuno razvaljena i dehristijanizovana Evropa vidi kao novi veliki plijen. S mozgom u Vindzoru i s američkim političkim, monetarnim i vojnim mišićima – Evropa će da bude (o)pljačkana. Stari kontinent to neće moći da spriječi.

Otud objašnjenje zašto se Velika Britanija, koja je napustila Uniju, zalaže da Srbija i Crna Gora – uđu u Evropsku uniju. Na prvi pogled to „zalaganje“ je alogično, ili licemjerno, ili i jedno i drugo, ali se lideri stare demokratije, još starije monarhije, samo zalažu za što veće polje berbe, berbe ljudi, roba i kapitala.

Dok nije pošla nizbrdo, Evropa je imala misiju da živi hrišćanski, da bude svjetlo svijetu, i pomaže braći, kao i Amerika, ali su na glavu navukle crne kukuljice ubijeđene da stavljaju oreole.

Do te su mjere postale kontra svijeta. Zaratile su sa svima.

Ako se hrišćanski narodi ne pokaju i ne povrate Hristu, piše u „Ratu i Bibliji“, pobjeda će biti dodijeljena narodima azijskim, nehrišćanskim.

Ko umije da prosije more svakodnevnih informaciija kroz sitno oko, čini mi se da jasno vidi ovaj proces.

(Izvor: Pečat)