I muslimani su, na zapovijest majora Gavrilovića, krenuli „naprijed u slavu“

Kada je major Dragutin Gavrilović pred bitku za Beograd 1915. godine u svom čuvenom govoru rekao srpskim vojnicima da su im imena izbrisana iz brojnog stanja, njegove riječi su bile upućene i 4. bataljonu 10. puka Srpske vojske.

Njega su činili regruti muslimanske vjeroispovesti iz Raške oblasti, koji su takođe, po zapovijesti majora, krenuli „naprijed u slavu“ i položili živote za „obraz Beograda, naše prestonice“.

Prema podacima iz vojnog arhiva, vojvoda Radomir Putnik je iznio pred ministarski savjet Kraljevine Srbije preporuku Vrhovne komande od 25. decembra 1914. da se u vojsku pozovu tri godišta Muslimana sa teritorija pripojenih Srbiji nakon Balkanskih ratova. Riječ je o 5.956 mladića iz Raške koji su regrutovani i okupljeni u dva muslimanska bataljona.

Jedan od njih bio je 4. bataljon čiji je 10. kadrovski puk zajedno sa 7. pukom bio kičma odbrane Beograda. Prema tim podacima, Muhamedanski bataljon pod komandom kaplara Šemsa Midovića iz Sjenice, činio je 15 odsto pripadnika srpske vojske u odbrani Beograda prije 104 godine i bio je sastavljen isključivo od srpskih državljana muhamedanske vjeroispovijesti. Borci raškog Muhamedanskog bataljona su držali jednu od posljednjih barikada u odbrani Beorgrada, koja se nalazila na potezu između današnjeg Narodnog muzeja i Narodnog pozorišta, i svi su izginuli hrabro za otadžbinu braneći Beograd.

U to vrijeme je bilo potpuno normalno da se pripadnici vjerskih i nacionalnih manjina masovno odazivaju pozivu na mobilizaciju. Ne samo Muslimani, već i Jevreji i drugi su bez dvoumljenja aktivno i hrabro učestvovali u svim bitkama srpske vojske, povlačenju preko Albanije i proboju Solunskog fronta.

O tome recimo svjedoči i spomenik Jevrejima poginulim za oslobođenje Srbije u Prvom svjetskom ratu na Jevrejskom groblju u Beogradu.

Izvor: Srpska istorija