Istočni ekonomski forum u Vladivostoku oborio rekorde

Prije 10-ak dana završen je 4. po redu Istočni ekonomski forum u Vladivostoku. Kao glavno dostignuće trodnevnih maratonskih sesija na forumu, istaknuto je brisanje nepovjerenja koje decenijama vlada između Rusije i država Dalekog Istoka. Kvanitativno, pobijeni su svi rekordi i sklopljeno je poslova za približno 3 triliona rublji, oko 45 milijardi dolara.

Učesnici foruma upoznali su se sa potencijalima regiona Dalekog Istoka, koji danas predstavlja oblast najintezivnijeg razvoja unutar Ruske Federacije. Juri Trutnjev, zamjenik premijera, opunomoćeni predstavnik predsjednika Ruske Federacije u Dalekoistočnom federalnom okrugu i odnovorno lice za organizovanje Istočnog ekonomskog foruma istakao je da je potpisano ukupno „175 sporazuma“ i da „uprkos tome što nismo jurili kvantitativne indikatore o krajnjim rezultati foruma možemo govoriti sa ponosom.“

Takvi događaji, kao što je Istočni ekonomski forum, doprinose ogromnim izmjenama u svim sferama života regiona u kojima se organizuju i konkretno ovaj forum je Daleki Istok Rusije pozicionirao u centar svjetskih zbivanja.

Treći dan foruma mnogi su označili kao „najopušteniji“, jer je organizovano svega 6 događaja, za razliku od prva dva dana kada ih je bilo približno 200. Ono što se dogodilo na forumu sada daje osnovu za razradu i konkretnu primjenu Nacionalnog programa razvoja Dalekog Istoka – dokumenta koji bu trebao da bude definisan po instrukcijama predsjednika Ruske Federacije.

Očekuje se sa punom primjenom ovog programa sa krene od 2025. godine.

Kako to konkretno izgleda na primjeru regiona Dalekog Istoka izgleda ilustruju sledeći pokazatelji. Ukupno četvrtina inostranih investicija u Rusijiusmjerena je na ovaj region, a tamošnja industrija i poljoprivreda ostvaruju najveće stope rasta.

Po mišljenju ruskog predsjednika ovo je tek polazna osnova za razvoj ozbiljnih projekata, imajući u vidu da geografska pozcicija ovog regiona pruža odlične preduslove za valorizaciju logističkih potencijala, što bi po takođe Putinovim riječima: „Morala da prati rekonstrukcija Transibirske željeznice i i ubrzan razvoj koridora Sjeverni morski put“. Da bi se ovi ambiciozni planovi ostvarili, neophodno je u određenoj mjeri regulisati uslove rada i podići nivo komunalnih usluga, što bi konkreto značilo da i loklalno stanovništvo na Dalekom Istoku uskoro može očekivati neke benefite od državne strategije razvoja.

„Smatram da je potreban Nacionalni program razvoja Dalekog Istoka Rusije, na period od 2025. sa perspektivom realizacije do 2035. godine. Vladi će biti naloženo da takav dokument pripremi“, izjavio je Vladimir Putin tokom svog boravka na Dalekom Istoku. Po njegovom mišljenju državne korporacije dužne su da podrže ova nastojanja, a prvi korak na tom planu bio bi da se u okviru Dalekoistočnog univerziteta osnuju naučne laboratorije i istraživački centri. Naredne godine će pokazati izvodljivost ovih planova, da se na Dalekom istoku razvije tzv. ruska „Silikonska dolina“, centri robotike, besplotnog transporta, bio i nano tehnologije.

U regionu Dalekog Istoka Rusije pripremaju se i jedinstveni uslovi za invetstiranje, što je detaljnije obrazložioMaksim Oreškim, ruski ministar ekonomskog razvoja.

„Mi smo aktivno radili da razvijemo takav koorporativni režim, da kompanija koja bi u Rusiju došla iz nekog spoljnjeg pravnog sistema u ruski pravni sistem, poreski stope za tu kompaniju ostale bi neizmijenjene“, izjavio je Oreškin tokom trajanja foruma.

Očekivani inveticioni bum na Dalekom Istoku planirano je da prati i adekvatan razvoj nauke i tehnologije o čemu je govorio Sergej Katarin, predsjednik Ruske Trgovo-promiljene palate.

„Kod nas postoji dovoljno naučnih centara, ali sa stručnjacima je pitanje znatno složenije. Potrebno je zaustaviti iseljavljanje, zadržati one koje su i dalje tu, u prvom redu omladinu koja sada završava obrazovanje i koliko je to moguće ovdje privući i kadar iz Centralne Rusije“, mišljenja je Katarin.

Za realizaciju ambiciozne razvojne projekte u regionu Dalekog Istoka potrebna je tijesna saradnja sa inostranim partnerima. Jedan od prvih državnika koji se uključio u rad Istočnog ekonomskog foruma bio je kineski predsjednik Si Đinpin.

Upravo prvog dana foruma kineski i ruski partneri dogovorili su formiranje zajedničkog investicionog fonda. Gotovo istovjetan rusko-japanski fond postoji već nekoliko godina. Formiran je takođe tokom prvog Istočnog ekonomskog foruma i preko njega je realizovano preko 100 investicionih projekata, uključujući i fabriku automobilskih motora koju su dan uoči početka foruma obišli predsjednik Putin i japanski premijer Abe. Tom prilikom Vladimir Putin je Japan okarakterisao kao „važnog partnera za Rusiju“, sa kojim je njegova zemlja spremna da „razvija saradnju na principima dobrosusjedstva, uzajamnog poštovanja i obostranog interesa“.

Južna Koreja, po obimu investicija i robne razmjene treći ruski partner među državama Dalekog Istoka, pokazala je interes za investcije u ruske luke i logistički potencijal ruskih željeznica.

Upravo je važnost željezničke infrasturkture bila tema izlaganja Li Nak Juna:

„Ovaj put na Vladivostok došao sam avionom, ali sledeći put iskreno bih želio da to bude vozom. Stoga molio bih lidere svih pristunih država da zajedničkim snagama podržimo realizaciju ove moje mašte“.

Važno je istaći da se iz Južne Koreje u Rusiju vozom može doći samo preko teritorije Sjeverne Koreje i stoga riječi južnokorejskog premijera u sebi nosi dublju simboličnu poruku. Uprkos najavama sjevernokorejski lider Kim Džong Il nije se pojavio u Vladivostoku, ali je njegova zemlja ipak bila predstavljena visokom delegacijom.

Značajno mjesto na Istočnom ekonomskom forumu pripalo je i Mongoliji, istaknut je njen tranzitni značaj, kojim bi mogli da prođu putevi transporta roba iz Istočne Azije u Rusiju i obratno. S obzirom da Mongolija nema izlaz na more, a predstavnici ove zemlje pokazali su priličnu zainteresovanost za koršćenje ruskih dalekoistočnih luka.

Pojednini ruski ekomomski analitičari skloni su da tvrde da je Istočni ekonomski forum već prevavizišao svoju prvobitnu misiju instrumenta za privlačenje stranih investicija i polako postaje format na kome se rešava sudbina Azijsko-Tihookenaskog regiona.