Još 1,9 milijardi evra duga iz SFRJ
Ilustracija (Foto: pixabay.com)
Srbija, zaključno sa poslednjim danom 2019. duguje još 1,9 milijardi evra, a najveće obaveze su prema Svjetskoj banci i Pariskom klubu povjerilaca, pišu današnje „Večernje novosti“.
U pitanju su zajmovi koje je SFRJ uzimala tokom sedamdesetih i početkom osamdesetih godina, zaključno sa 1983. kada su prvi put reprogramirani, a nakon otpisa dijela potraživanja Pariskog i Londonskog kluba, Srbiji je ostalo da otplati 6,4 milijarde dolara.
Rate nekim od kreditora, među kojima su i Kuvajt i Slovačka Republika, Srbija će plaćati do 2041. godine, a tokom ove godine će po osnovu glavnice i kamate za te zajmove platiti 241,64 miliona evra.
Danas ubjedljivo najviše još dugujemo Pariskom klubu, čitavu milijardu evra, Svjetskoj banci 652,74 miliona, Kuvajtu 251,41 milion i Slovačkoj – 6,43 miliona evra, piše list, naglašavajući da će dug Slovačkoj biti otplaćen tokom 2020. godine.
Dug prema tim povjeriocima Republika Srbija otplaćivaće zaključno sa 2041. godinom, i to Svjetskoj banci do 2031, Pariskom klubu povjerilaca do 2041, Slovačkoj u 2020. godini i Kuvajtu do 2034. godine, piše list.
Sredstva dobijena od tih povjerilaca korišćena su za infrastrukturne projekte, kao i za potrebe privrede – izgradnju industrijskih kapaciteta, poljoprivredu, elektroprivredu, vodoprivredu, šumarstvo, saobraćaj, objasnili su u Narodnoj banci Srbije (NBS).
Srbija je svoje obaveze iz perioda bivše SFRJ reprogramirala počev od 2002. godine, i od tada blagovremeno servisira te obaveze prema redovnim planovima otplate. Deceniju prije toga, od 1992. godine do 2002. ti dugovi se nisu otplaćivali,
Pročitajte još:
Veliki kredit za obnovu i proširenje „Železare Smederevo“ . Nekadašnje Srbsko Akcionarsko Rudarsko Topioničko Industrijsko Društvo (SARTID), osnovano 1913 g. Kao mešovito akcionarsko društvo. Srbija je sama morala da finansira obnovu i proširenje železare od 1971-1979 g. Federacija nije dala ni dinar ,za obnovu jer su se Slovenija i Hrvatska bunile, radi konkurencije. Vuk Drašković je složio onu priču, o gvožđu i grožđu, a nju su smislili udbaši iz Hrvatske i Slovenije. Tobože kada je Tito prolazio pored Smedereva i pitao : Čega ovde ima najviše? Oni mu rekli grožđa, a on razumeo gvožđa i naredio izgradnju železare. Ista stvar je bila i sa prugom Beograd- Bar. Hrvati su to smatali konkurencijom luci Rijeka. Čak je bila zabranjena i pesma o pruzi, koju su pevala braća Bajić:
…To je čedo sestre dvije,
Crne Gore i Srbije …! Danas se vidi da priče iz hrvatske kuhinje, „Hrvatska radi Beograd se gradi“ padaju u vodu.
Nije pesma zabranjena toliko zbog konkurencije, nego zbog spominjanja da su Crna Gora i Srbija rod. Zato je i Tito rekao da Njegoševa kapela na Lovćenu mora biti srušena, jer je njome Aleksandar „venčao Crnu Goru sa Srbijom“.