Kad NATO lobisti razotkrivaju „meku moć” Rusije

Među više od sto „prokremaljskih struktura u Srbiji”, nalaze se, između ostalog, SKOJ, sajt Gorana Davidovića Firera, Institut za noviju istoriju, „Obraz”, „Zavetnici”, „Sputnjik”…

Povodom spiska „srbomrzaca” koji je 2014. objavio SNP „Naši” reagovao je javni tužilac. Zbog izvještavanja „Politike” o tokovima američkog novca u srpskom nevladinom sektoru burno su reagovale nevladine organizacije. A zbog spiska Centra za evroatlantske studije (CEAS) sa 105 „prokremaljskih struktura” koje djeluju u Srbiji ni posle nepunog mjeseca nije reagovao – niko.

Ovako sociolog Slobodan Antonić komentariše listu pokreta, stranaka, nevladinih organizacija, fondacija i medija koje CEAS određuje kao proruske ili filijale svojih ruskih sjedišta.

Spisak je dio istraživanja CEAS-a o ruskoj „mekoj moći” u Srbiji koje će direktorka te organizacije Jelena Milić, kako je najavila za „Danas”, promovisati i u inostranstvu.

Na popisu su se zajedno našli čak i radikalno ljevičarska antikapitalistička organizacija kakva je SKOJ i sajt neonaciste Gorana Davidovića Firera, ali i Institut za noviju istoriju Srbije, pomenuti SNP „Naši”, „Obraz”, „Zavetnici”, mediji, „Sputnjik” i „Pravda”, kao i sijaset organizacija – od Centra za istraživanje pravoslavnog monarhizma do Društva „Grigorije Stepanovič Ščerbina”.

Inače, po pitanju pominjanja „meke moći“ Rusije, treba napomenuti da je Fondacija braće Rokfeler podržala studiju “Širom zatvorenih očiju – Jačanje ruske meke moći u Srbiji, ciljevi, instrumenti i efekti” koja je u organizaciji Centra za evroatlanske studije u Srbiji (CEAS), na čijem je čelu Jelena Milić. U toj studiji između ostalog na udaru Milićeve našao se i portal IN4S, o čemu smo već pisali.

Integralna verzija ove studije objavljena je 9. maja ove godine na dan obilježavanja pobjede nad fašizmom u Drugom svjetskom ratu. Portal IN4S se u toj studiji kategoriše kao “crnogorski medij”, a portal je od osnivanja do danas vidno srpski. Sastavljačima studije je očito bio na pameti geografski pojam na kojem se nalaze kancelarije In4sa, no to nas opet dovodi do jedne nedoumice, s obzirom na to da se u studiji navodi da portali In4s i Politikanjuz ne sadrže “nikakav trag o autorima, urednicima, vlasnicima i novinarima, ciljevima i drugom”. Na koji način su pisci studije ipak došli do podatka da se redakcija In4sa nalazi u Crnoj Gori, ako je In4s tako tajna organizacija? Napominjemo da je In4s registrovan kao nevladina organizacija po svim važećim standardima u Crnoj Gori.

Nadalje, In4s se u studiji opisuje kao “novoosnovani” medij, iako nas deveta godina postojanja može uvrstiti među najstarije srpske internet-portale.

Kategorišući portal In4s kao jedan od onih koji “šire propagandu, nerijetko i defamacije političkih protivnika, kontaminiraju javni prostor netačnostima raznih vrsta, a da za to ne snose nikakve posljedice”, studija bez ikakvih dokaza, koristeći sugestivne izraze, navodi javnost na donošenje pogrešnog suda.

Takođe, po pitanju Milićeve treba podsjetiti na jednu od njenih skandaloznih izjava, koju je dala u Podgorici kazavši „Rusija, nažalost, postoji“.