Kako smo zaboravili srpsku revoluciju
Piše: Boško Kozarski
Na današnji dan, na veliki jubilej 170. godišnjice od Majske skupštine, od formalizovanja ideje slobode srpskog naroda na teritoriji današnje Vojvodine, retko ko u Srbiji ume da imenuje velike revolucionare našeg roda.
Pamtimo li Đorđa Stratimirovića i Aleksandra Kostića? Dobro režirana polemika mitropolita Josifa Rajačića, protosinđela Sergija Kaćanskog i Nikanora Grujića sa druge strane, mogla bi se nazvati onovremenim državotvornim unutrašnjim dijalogom.
Na Majskoj skupštini održanoj na današnji dan pre tačno 170 godina srpski narod je proglašen za „politično slobodan i nezavisan pod Domom austrijskim i obštom krunom ugarskom”, graničarski pukovnik ogulinske regimente, Stevan Šupljikac je proglašen za vojvodu Srpske Vojvodine. Karlovačka mitropolija je uzdignuta na rang patrijaršije, a mitropolit karlovački Josif Rajačić je proglašen za srpskog patrijarha. Kakav vaskrs srpskog naroda! Niste čuli za ove događaje?
Izguglate, saznajte, utemeljite svoje ideje! A tek kad saznate za rezultate revolucije! Pobunjeni i ujedinjeni narod je zbacio sa vlasti knezove, pandure, beležnike, činovnike i u romantičarskom zanosu počeo da stvara Srpsko Vojvodstvo na čijim temeljima bi izgrađena današnja autonomna pokrajna Vojvodina – proizvod državotvornosti i slobodoljublja Srba.
Odluke Majske skupštine su, i pored kasnijeg gušenja revolucije, bile osnova nastupajućim generacijama u njihovoj borbi za ujedinjenjem, koja se završila ulaskom Vojvodine u sastav Srbije posle Prvog svetskog rata. Danas kao da kopni taj slobodarski duh, jer evo zaboravismo na veliki jubilej, zaboravismo na velikane revolucije, zaboravismo da se sloboda ne čeka, da se za nju bori zajedništvom.
Srećan ti rođendan, Vojvodino! Iako te u medijima danas nema, mi pamtimo!
Dje se djede Baranja, jer se i ona PISAJEDINILA SA SREMOM, BANATOM I BACKOM.
Poklonio je Đilas ustašama!