Kuda idu „Vijesti“ i „Pobjeda“: Braća po antisrpstvu

Piše: Ivan Milošević

Da se nešto loše sprema Srbima u Crnoj Gori jasno mi je nakon nekoliko zadnjih brojeva „Vijesti“ i „Pobjede“. Ovi prvi  imaju dobre beze sa bezbjedonosnim službama crnogorskog režima, a ovi  drugi dežuraju u kabinetu aktuelnog premijera, pa su njihove informacije iz tih izvora prilično pouzdane i malo pažljivijim čitaocima dosta govore.

Te dvije novine formalno imaju različite uređivačke politike,ali kada je u pitanju antisrpstvo onda se nalaze na istoj strani. Po Srbima „pucaju“ zajednički i  obraćaju se istoj grupi čitalaca. Istina, „Vijesti“ su više okrenute obrazovanijim čitaocima sa fakultetskim diplomama, dok je „Pobjeda“ namijenjena osnovcima i srednjoškolcima. Želja im je ista, odnosno da čitaoce koji većinom dolaze iz armije birača DPS-a i nacionalnih manjina zadrže na okupu, hegemonizuju ih do tačke ključanja i pripreme za odbranu budućih antisrpskih odluka režima.

„Vijesti“ ro rade na prvi pogled otmenije. Za to je najviše zaslužan urednik njihove kulturne rubrike koji svake subote odapinje skrivene antisrpske poruke. One se većinom nalaze između redova, sažete su u par riječi, ali se ipak otvoreno nude na tacni obrazovanijem čitaocu.Pošto je njihov autor izuzetno pismen i obrazovan, to mu nije teško da izvede i da stvori privid tobožnje objektivne, ali u suštini, antisrpske analize.

U njegovim tekstovima najčešće suština dolazi na kraju i nalazi se u jednoj riječi. U zadnjoj kolumni povodom dolaska Bećkovića u Budvu ta riječ je „izanđali“, a odnosi se na bigrafiju i poetsku ličnost srpskog pjesnika. Pošto je i sam autor pisac njemu su dobro poznate umjetničke vrijednosti Bećkovića, pa on ne stupa u otvoreni rat sa njime i ne optužuje ga za udare na temelje države, ali za njega kaže da je „izanđao“. Onima koji prate njegove tekstove to je dovoljno da nikad više u životu ne pročitaju ni slovo koje je napisao Bećković, a pošto Bećković širom srpstva važi kao jedan od najdubljih i najvećih živih pjesnika našega naroda, koga izuzetno poštuju skoro svi srpski pisci, ono „izanđali“ važi i za njih. Tako je kolumnista „Vijesti“, kao da neće i kao da mu nije bila namjera, svoje čitaoce umotao u izanđale jastuke antisrpskog crnogorskog literarnog sna. Zbog toga će oni listom i u svom privatnom životu prihvatiti njegove kolumnističke aksiome kao svoje i većinom će ih slijediti.

Na drugoj strani se nalazi „Pobjeda“. To normalan Srbin i normalan čitalac ne može da pročita, a da mu se stomak ne pokrene. U današnjem broju na udarnoj stranici je primitivna anitisrpska kolumna glavnog urednika, koji za razliku od brata po antisrpstvu u „Vijestima“, skoro svaku riječ koristi i tako je oboji da čitaoca poziva na odbranu Crne Gore od velikosrpstva, srbijanskih ministara, pisaca, biznismena… To je toliko neukusno, pa i za ukuse osnovaca, ali on za to ne mari.

I to nije sve. Kako prevrćete listove ne znate koji je tekst gori od kojeg. Ipak, zajednički im je da su okrenuti protiv mrskog neprijatelja, odnosno Srbije i Srba u Crnoj Gori. Kao argumenti se navode komiti iz Rovaca, odnosno dio pristalica kralja Nikole nakon Prvog svjetskog rata, koji nije prihvatio ujedinjenje sa Srbijom, a nakon tog teksta slijedi feljton o Podgoričkoj skupštini i njenim tobožnjim velikosrpskim aspiracijama i zločinima. Da sve bude kompletno antsrpski tu je i četnik kao iz Bulajevićevih filmova!

I u ostalim tekstovima slična je atmosfera. Kada u „Pobjedi“ čitate i neki tekst o izlivanju fekalija u jednom od podgoričkih naselja dolazite do zaključka da je i za to kriv beogradski, a ne podgorički Vodovod. Sve je to toliko neukusno i sirovo da ne bi zasluživalo ni komentar da nije onog stava sa početka ovog teksta.

Najžalosnije u svemu ovome je što Srbi u Crnoj Gori nemaju medijski odgovor na ovu antisrpsku hajku pomenutih novina. Nasuprot dobro finansijski potkovanim „Vijestima“ i velikodušno podržanom  od državnih para „Pobjedom“, medijski ne stoji niko. Kako je krenulo od predstojećih medijskih i režimskih napada nećemo imati čime da se odbranimo, mislim na štampu, što je još jedna odtežavajuća okolnost i za onako težak i ponižavajući položaj Srba u Crnoj Gori.