Ljepojević: Zapad vodi hibridni rat protiv svih Srba – Srpska brzo da izgradi svoju institucionalnu odbranu

Piše: Siniša Ljepojević

Sada je već potpuno jasno da je cijeli srpski nacionalni korpus izložen agresivnom hibridnom ratu Zapada predvođenog Amerikom. I tu ne bi trebalo imati bilo kakvih iluzija.

Osnovni cilj tog rata je uspostavljanje kolonijalnog statusa i odvajanje srpskih zemalja od istorijskih veza sa Rusijom a uskoro i sa Kinom.

Glavni prostori tog rata su Republika Srpska i Kosovo i Metohija a krajnji cilj je slamanje Srbije kao nosioca srpskog naroda i njegovih istorijskih interesa. A Republika Srpska i Kosovo i Metohija su simboli borbe srpskog naroda za samostalnost i slobodu.

Zapadna nevolja je u tome što Kolektivni zapad nema više moć koju je imao a i promjene u svijetu su otvorile nove mogućnosti srpskim zemljama. Uz to, prednost srpskog nacionalnog korpusa je u osnovnoj činjenici da se on bori za sopstveni opstanak i svoje mjesto u novom svijetu koji nastaje. Tako je i Republika Srpska u prednosti.

Kolektivni Zapad i Amerika ipak nemaju mnogo mogućnosti u svom hibridnom ratu i preostale su mu samo ekonomske i lične sankcije, neformalne i formalne.

Sankcije jesu oružje hibridnog rata ali su i znak nemoći. Uprkos nemoći i promjenama u svijetu Kolektivni zapad, međutim, neće odustati i odlučnost srpskog naroda i spremnost da se plati cijena slobode su prostor zapadnog poraza.

Prema zapadnoj tehnologiji hibridnog rata sankcije su prva faza ratovanja. I one su samo uvod u nastavak ratnih planova pa se ipak otkriva da je Kolektivni zapad, predvođen Amerikom, krenuo u konačni obračun sa Republikom Srpskom. Sankcije su dio hibridnog rata iako su u velikoj meri postale besmislene, ali ne bi ih trebalo potcjenjivati.

U realnosti, personalne sankcije Amerike i Britanije nemaju neki veći efekat ali jesu neprijatne i znak neprijateljstva prema izabranim predstavnicima naroda. U osnovi, one su i protiv građana Republike Srpske koji su ih izabrali za svoje predstavnike.

Postoje, međutim, i neformalne sankcije koje su daleko ozbiljnije i direktno su uperene protiv gražana Republike Srpske. U ovoj fazi te neformalne sankcije su naređenje zapadnim bankama, koje su u većini u Republici Srpskoj, da ne rade i ne prate poslove i obaveze vlade Republike Srpske a počele su i ucjene poslovnih ljudi. Banke sada odbijaju da prate poslove onih za koje se sumnja da su bliski vlastima i koji bi mogli da budu dio buduće koruptivne mreže.

Već viđen metod.

To je i apsurd i opomena. Vlada Srpske svoje depozite drži u tim bankama i one sa tim novcem ostvaruju svoje zarade a sada vlasniku tog novca bez ikakve zakonske osnove zabranjuje da sa njim raspolaže i ispunjava svoje obaveze prema svojim građanima.

To nameće promenu dosadašnjeg pogrešnog društvenog modela koji je nametnut Republici Srpskoj ali i cijeloj Bosni i Hercegovini.

Ekonomski, međutim, Republika Srpska sada mnogo bolje stoji nego ikada ranije. Minulih godinu dana, na primjer, otvoreno je 8.000 novih radnih mjesta i praktično da i nema nezaposlenosti.

Zato bi dio odbrane Republike Srpske trebalo da bude i promjena nametnutog modela društva. I prvi korak bi trebalo da bude preuzimanje kontrole nad finansijskim tržištem i stvaranje sopstvene državne banke.

U ovo vrijeme ekonomske krize u Evropi privreda Republike Srpske takođe ima direktne štete pa je tako njen izvoz u Evropsku uniju opao za oko 20 odsto. I zato je neophodna hitna preorijentacija na druga tržišta kao i unutrašnja organizacija. Što kaže narod „ima pasa i pored šarova“.

To je neophodno ne samo zbog sankcija nego i zbog ekonomskog zaostajanja zemalja Evropske unije pa je tako i izvoz privrede Republike Srpske orjentisane na evropsko tržište već opao za skoro 20 odsto,

Jedan od ciljeva sankcija je i da zaplaše druge posebno one u vrhu vlasti i u njenom okruženju. To je stari model Zapada da zaplaši i onda ucjenjuje kako bi ostvario svoje političke ciljeve.

Vrlo često to Zapadu i uspjeva, samo mu je potrebno vrijeme da stvori mrežu korupcije onih koji su dio vlasti. Zato, Republika Srpska treba i mora brže da reaguje i izgradi svoju institucionalnu odbranu jer svako odugolačenje ili pregovaranje daju prostor koruptivnoj mreži Zapada.

Ali, sankcije Republici Srpskoj mogu za Zapad da budu i kontraproduktivne jer bi prije svega mogle da ojačaju odlučnost za odbranu i da razbiju sve iluzije o zapadnim pričama i samom Zapadu. I to se već desilo.

Pošto je teško vidjeti da dosadašnje mjere, kao i sankcije, mogu donijeti željene rezultate, onda se nameće pitanje da li će Amerika i Zapad možda krenuti u novi pokušaj takozvanih obojenih revolucija ilim čak i u posredničke, proksi ratne operacije preko muslimana i čak Albanaca protiv Srba.

Dosadašnji pokušaji obojenih revolucija su se u Republici Srpskoj pokazali neuspješnim, ali nisu isključeni i novi, a istovremeno se nameće i dilema da li mogla da bude i direktna vojna intervencija Zapada ne samo u Republici Srpskoj nego i u svim srpskim zemljama.

U životu je naravno sve moguće ali vojna intervencija je malo vjerovatna. Mogući su, međutim, povremeni teroristički napadi i diverzije. Zato bi Republika Srpska trebalo da razvije sistem unutrašnje zaštite, ono što se zove civilna zaštita.

Republika Srpska može da zatraži i vojno prisustvo neke druge zemlje, na primjer Rusije, jer se sporazumima na osnovu Dejtonskog sporazuma dozvoljava mogućnost prisustva i drugih zemalja izvan misije Eufora a u interesu očuvanja mira.

Ni tumogućnost ne bi trebalo isključiti.

Naravno, daleko je važnije ekonomsko i političko prisustvi nezapadnih zemalja kao što su Rusija i Kina, koja je sve prisutnija u Republici Srpskoj.

Evropska unija zvanično se nije pridružila američkim i britanskim sankcijama ali je neformalno, preko banaka, ipak na njihovom talasu. Tako da ipak nije realno govoriti o desolidarisanju sa politikom Amerike.

Tu je evro koji je vezan za dolar. Brisel nikada neće doći sebi i zato ne treba imati iluzija.

Zapad i Amerika će ići do kraja, tu ne treba imati iuzija i zato bi se trebalo organizovati u takvom ambijentu. Zapad je u osnovi nemoćan ali neće odustati. Čitav projekat hibridnog rata vodi tim nižih birokratskih operativaca a ne vlade zapadnih zemalja. Ni jedna zapadna vlada nije o svemu tome raspravljala, samo je Bijela kuća bez rasprave odobrila ideje nižeg ešalona o hibridnom ratu protiv Srba a pod izgovorom antiruske politike.

Republika Srpska je prekinula kontakte sa ambasadama Amerike i Velike Britanije i to za te ambasade predstavlja veliki problem. Mreža njihovih saradnika nije dovoljna za njihove ciljeve jer ljudi iz te mreže nemaju nikakav uticaj.

Pošto je riječ o ratnom pohodu na cijeli srpski korpus i srpske zemlje zato je i jedinstvena odbrana neophodna.

Ali, da li je ona u ovom vremenu u cijelom srpskom korpusu i realna?

Još uvijek su različiti interesi srpskih zemalja a ne bi trebalo zanemariti u tim interesima i zbližavanja sa onima koji vode taj rat i sprovode antisrpsku politiku. Tu je ključni problem takozvani „evropski put“ i još uvijek zvanična opredijeljenja, Srbije i Crne Gore, za članstvo u Evropskoj uniji.

Evropska unija je izvršilac antisrpske politike. U tome je problem.

Treba, međutim, imati na umu da ti različiti interesi imaju i svoje limite jer nije samo Republika Srpska na udaru nego cijeli srpski korpus i to na kraju eliminiše sadašnje različite interese srpskih zemalja.

Sankcije su samo upozorenje da ne bi trebalo gubiti vrijeme.

(Tribina je održana 5. oktobra u Pres-centru UNS, uz podršku Predstavništva Republike Srpske u Srbiji)