Bečki kongres

Na današnji dan, 9. juna 1815. godine završen je Bečki kongres, najmasovniji i po trajanju najduži skup državnika i diplomata toga vremena. Zasjedao je od septembra 1814. godine kada su ga sazvale velike sile da bi otklonile posledice Francuske revolucije i Napoleonovih ratova u evropskim zemljama. Na kongresu je došlo do prekrajanja karte evropskih država.

Crna Gora nije ni pomenuta kao učesnik u ratu na strani velikih sila, a posredno je bilo odlučeno da bokeljska provincija bude ustupljena na upravljanje Austriji.

Bečki kongres je bio skup ambasadora velikih sila kojim je predsjedavao austrijski državnik Klemens Meternih. Svrha kongresa je iscrtavanje političke mape Evrope nakon Napoleonovog poraza. Skup je bio nastavljen iako se tokom rada kongresa Napoleon vratio na vlast u Francuskoj u martu 1815. godine. Tehnički govoreći kongres nikad nije održavao plenarne sesije, nego se većina diskusija dešavala kroz neformalne sastanke velikih sila.

Većinu rada na kongresu uradile su 4 velike sile (Velika Britanija, Rusija, Pruska, Austrija) i Francuska. Predstavnici 4 velike sile pobjednice nastojali su da isključe Francusku iz ozbiljnih pregovora. Bili su i neodlučni kako da sprovodu pregovore, a da ne izazovu zajednički protest manjih sila. Zbog toga su na preliminarnu konferenciju o protokolu pozvali francuskog i španskog predstavnika.

Glavni rezultati kongresa:

Potvrda da Francuska gubi sve teritorije osvojene od 1795. do 1810. godine.

Uvećanje Rusije, koja je dobila većinu Varšavskog vojvodstva.

Uvećanje Pruske, koja je dobila Vestfaliju i sjevernu Rajnsku oblast.

Konsolidacija Njemačke konfederacije od 39 država, kojom je bilo mnogo lakše upravljati nego sa prethodnih 300 država. Njemačkom konfederacijom su upravljale Austrija i Pruska.

Norveška, koja je dotad bila dio Danske ulazi u personalnu uniju sa Švedskom. Austrija je dobila Lombardiju-Veneciju u sjevernoj Italiji, dok je većina sjeverne središnje Italije pripala Habzburškoj dinastiji (Veliko vojvodstvo Toskana, vojvodstvo Modena i vojvodstvo Parma).

Papa je ponovo uspostavio Papsku državu. Kraljevina Pijemont-Sardinija je povratila svoje kopnene posjede, a dobilo je i kontrolu nad Đenovom. Stvorena je velika Ujedinjena Kraljevina Nizozemska. Velika Britanija je dobila protektorat nad Jonskim ostrvima i nad Sejšelima.

Kongres u Beču je često kritikovan u 19. vijeku jer je zanemario nacionalne i slobodarske težnje. Smatralo se da je integralni dio konzervativnog reda, u kome se primat stavlja na mir i stabilnost na račun sloboda i građanskih prava, koji asociraju na američku i francusku revoluciju. U 20. vijeku mnogi istoričari su se počeli diviti državnicima Bečkog kongresa, koji su za oko 100 godina (1815—1914. godine) ,,spriječili jedan opšti evropski rat“.

Izvor: Miomir Đurišić / Mitropolija