Lovćenski amanet

Piše: Boško I. Bojović

Po uzoru na naciste Sekule Drljević 12 jula 1941 ratnu zastavu (alaj barjak Crne Gore), proglašava za državnu zastavu, jer je ona u kraljevini Crnoj Gori bila ista kao u Srbiji. Nakazna okupatorska tvorevina već sutradan prouzrokuje opštenarodni trinaestojulski ustanak koji fašistički okupator brutalno guši u krvi, dok KPJ nastoji svim sredstvima da tu spontanu narodnu bunu upregne u boljševičku revoluciju. Biti u službi tuđinskih državnih interesa i ideologija bilo je zajedničko crnogorskim zeleno-crnim i crvenim otuđenicima, što ih je po prirodi stvari zbližilo i sve više udružilo protiv iskonske i istinske Crne Gore. Crnogoraca koji su platili najveću cenu kao žrtve građanskog rata i neprijateljske okupacije.

Paklena mržnja prema svemu crnogorskom i srpskom u crnogorskoj istoriji, kulturnom nasleđu i duhovnoj baštini izdvaja manjinske pristalice Drljevića i Štedimlije, proverenog kao prvorazrednog ideologa NDH-azije Ante Pavelića. Psiho-patologija koja se može uporediti sa razornim dejstvom kancera i njegovim metastazama u uslovima fašističke okupacije i komunističkog terora. Komunistička strahovlada je u istoriji žrtvovala sopstveni narod i stanovništvo jednopartijskim interesima i diktaturi jednog doživotnog tiranina, dok su nacisti i fašisti uništavali više tuđe zemlje i narode, ne mareći pritom za žrtve i posledice po sopstvene zemalje. Usmeravajući svoju patologiju ka srpstvu montenegrinski maligni agensi su dejstvovali svim ratnim i potom mirnodopskim sredstvima protiv najvećeg dela Crnogoraca.

Strahovlada u ratu i posle njega, masovni zločini protiv civilnog stanovništva i brutalno uništavanje svakog oblika otpora, stvaraju uslove za stvaranje novoproglašene nacije u AVNOJ-skoj Jugoslaviji.

Rušenje Njegoševe kapele na vrhu Lovćena, zaravnjivanje i srubljivanje tog vrha simbola Crne Gore i centralnog dela njenog državnog grba, svedoči o varvarskoj bahatosti i razuru najdubljih poriva u prvom redu crnogorskog identiteta, istorijske kulturne i duhovne baštine. Po uzoru na rušenje iste Njegoševe kapele i grobnog mesta na vrhu Lovćena kao kulminacije terora i poniženja Crne Gore i Crnogoraca od strane Austrougarske okupacije 1916-1918 godine. Austrougarski anticrnogorski projekat nametanja takozvane crvene Hrvatske na prostoru Crne Gore, čemu svedoči faraonski mauzolej koji funkcionalno i estetski, simbolično i ekološki unakažuje Lovćen kao znak raspoznavanja Crne Gore i odličje crnogorskog identiteta.

Protivljenje mađunarodne kulturne javnosti ovom varvarskom nasilju rušenja simbola i skrnavljenja groba po amanetu najvećeg crnogorskog, srpskog i jednog od najvećih svetskih pesnika, vladara i vladike crnogorskog Petra II Petrovića Njegoša, nije moglo zaustaviti bahatost doživotnog tirjanstva, Josipa Broza, Krleže i ostalih osvetnika povampirene Austrougarske. Među kojima i ustaškog ideologa Štedimlije, koji je doživeo ostvarenje jednog od njegovih najmalignijih projekata i opskurnih snoviđenja.

Njegošev amanet da bude sahranjen u skromnoj kapeli na vrhu Lovćena pogazila je tiranija jednog od najvećih zločinaca Drugog svetskog rata, dok svetopočivši Mitropolit Amfilohije ostavlja amanet da se obnovi Njegošev zavet na vrhu Lovćena. Jedinstvena prilika, obaveza i ispunjenje Amaneta dva svetila Crne Gore za današnji naraštaj Crnogoraca, Srba, večne i uspravne istinske Crne Gore, kao zalog bolje budućnosti koju njena mladost i svekolika ljuckovina svedoče i zaslužuju.

Pročitajte JOŠ:

Cetinjski list ,,Luča“ 1898: Pozdravljam te srpska zoro, majko moja Crna Goro, Srbu drago sveto blago