Crkva u Dubrovskom pripada narodu koji je sagradio
1 min read
Manastir u Dubrovskom
Uprava Parohije Šavničke kojoj pripada crkva Svetog velikomučenika Georgija u Dubrovskom, a koji je prije par sedmica bio napadnut od pristalica raspopa Miraša Dedejića, naglasila je da taj manastir pripada svim dobronamjernim ljudima. Oni ističu da je Eparhija Budimljansko-nikšićka narodna, pa je i crkva narodna, toga naroda kome je sagrađena i svake dobronamjerne duše.
Njihovo saopštenje objavljeno na njihovoj Fejsbuk stranici prenosimo u cjelini
Malo pojašnjenja u vezi upisa crkve Sv.vmč. Georgija u Dubrovsku
Povodom zlonamjernog uzbunjivanja i obmanjivanja javnosti i žitelja sela Dubrovsko, svojih sugrađana, želimo da pojasnimo kako je došlo do upisa gore pomenute crkve na Eparhiju budimljansko-nikšićku. Da li je pomenuta crkva oteta i da li ima elemenata krivične odgovornosti nadležnih lica za ovaj upis vi sami prosudite.
U starom popisnom katastru iz 1954. godine crkva nije bila ni upisana kao „Dobro sela“, odnosno u katastru je nema, već samo zemljište, odnosno seosko groblje. Takav isti slučaj je i sa seoskom školom.
Prilikom upisa na Eparhiju budimljansko-nikšićku, crkva je izdvojena kao posebna cjelina, te je sa zemljištem do 2 m okolo iste i sa prilazom od glavnog puta tako upisana. Po novom zakonu o grobljima, isto je sada sa „Dobro sela“ prepisano na Državu Crnu Goru, odnosno Opštinu Šavnik i Komunalno preduzeće sa pravom upravljanja.
Isti slučaj je i sa seoskom školom. Škola u starom popisnom katastru nije uvedena, kao da nije ni postojala. Uvedeno je samo zemljište. Škola je sada izdvojena i upisana na Ministarstvo prosvjete.
Današnji, savremeni katastar ne poznaje kvalifikaciju „dobro sela“, „dobro crkve“ isl. Prilikom upisa nije se pojavio niko kao predstavnik „dobro sela“, niti je ko priložio prigovor ili drugačiji pisani dokaz da bi se razmišljalo o upisu crkve na drugačiji način. Eparhija budimljansko-nikšićka je Hristova Crkva. Crkvu čini: Episkop, sveštenik i narod. Crkva je sagrađena radi naroda, da bi se u njoj molio Bogu, slušao riječ Božiju, ispovijedao, pričešćivao, jeo Hljeb Nebesni, i tako vježbao i putovao ka spasenju. Toga radi, Eparhija je narodna, pa je i crkva narodna, toga naroda kome je sagrađena i svake dobronamjerne duše.
Nažalost, postoje ljudi, koji ovu Eparhiju ne smatraju kao svoju, pa bi crkvu da prepišu sebi, i tako da je dijele među sobom kako kome odgovara. Slično kao šatore za sahranu, polugodišnjicu isl. Malo Mirašu – malo Joanikiju. Kada je crkva na „dobro sela“ onda je vrlo lako moguće da bude svačija. Pošto je sada na Eparhiji, onda to zaista nije moguće.
Ranije smo rekli, pa ćemo i sada. Crkva na Dubrovsku, otvorena je za svakog dobronamjernog čovjeka, pa i za braću koja su nas Sudu tužila i pljuvala nedavno na Dubrovsku – samo ne za Miraševo lažno sveštenstvo.
Pozivamo njih, da ne nasijedaju na laži i klevete pojedinaca, već da sa svojom braćom složno, kao braća previšani iz Drobnjaka obnavljaju svoj hram. Hram koji trba da bude mjesto sabiranja, radosti i pokajanja, slika i dika sela.
Sikter prokletom raspopu Mirašu i njegovoj bandi!
A novinarima savjet da savladaju razliku između crkve i manastira,