Marko Lopušina: Milo je izdao sopstveni narod

Sagovornik portala Tamo Daleko Marko Lopušina nije samo ekspert za srpsku dijasporu, živa enciklopedija našeg rasejanja, već i pisac koga je znatiželja vodila u mračne hodnike svjetskog i srpskog podzemlja, među špijune, tajne policije država i razno-razne organizacije, društva…

Strast prema novinarstvu ne napušta ga do današnjih dana pa je tako sada saradnik mnogih medija od Beograda preko Maribora, Beča, Detroita, Čikaga, Toronta do dalekih Sidneja i Melburna.

U izuzetno plodnoj novinarskoj i publicističkoj karijeri između ostalog bavili ste se i tajnim društvima, masonima, templarima, rotarijancima i zmajevcima. Sve je to za običnog čovjeka obavijeno velom misterije. Kako bi u najkraćem približili ljudima ove organizacije?

-Tajna društva nisu tajna već rade u punoj diskreciji. Sva ta društva su registrovana kao udruženja građana i imaju svoje sajtove, preko kojih mogu da se saznaju glavne informacije o masonima, templarima, rotarijancima, zmajevcima i drugima. Komunistička propaganda je od njih napravila misteriju, širila strah od njih, a naš prost narod, koji nije voljan da čita i saznaje nešto više vjeruje u tu mistiku i danas.

Da li je stvarno u njihovim rukama tolika moć i jesu li oni gospodari naših života i smrti?

-Masoni, tmplari, rotarijanci i zmajevci kao pojedinci pripadaju srpskoj eliti. Imaju društvenu moć i ugled i bave se širenjem svog uticaja na sve sfere javnog života. Jesu moćni, ali nisu gospodari života i smrti, već su kreatori moćnih društava i korporacija, koja vladaju svetom.

Gdje su masoni Srbije danas i kakav je njihov stvarni uticaj na tokove u našoj zemlji?

-Kakav je stvarni uticaj masona u Srbiji vidi se po tome da su slobodni zidari bili bivši premijer Jugoslavije, dvojica bivših ministara spoljnih poslova Srbije, dvojica generala, desetak velikana srpske književnosti, članovi SANU, članovi SPC i jedan sadašnji ministar u Vladi Srbije.

Napisali ste i knjigu o podmukloj britanskoj diplomatiji prema Srbiji. Stiče se utisak da je to diplomatija većine zapadnih zemalja na čelu sa SAD i Nemačkom. Zašto je to tako?

-Zato što je Srbija, kako je to jednom rekao Jovan Cvijić, zemlja na drumu, na raskrsnici tri kontinenta, kojim prolaze razne vojske i buše je i ruše je. Samo Beograd je devet puta osvajan i rušen. Velike sile su na Jalti loše podijelile svoje zone uticaja, one su se u međuvremenu promijenile i Srbija se sa Istoka u njihovim kartama prebacila na Zapad. U međuvremenu, Njemačka i njeni ratni sateltiti su rehabilitovani za zla iz Drugog svjetskog rata, pa je krivac za sve loše u Evropi u zapadnoj politici i medijima postala Srbija. Naša greška je u tome što nismo našli dobrog saveznika na zapadu da nas štiti. Nekada su to bili SAD i Nemačka, ali danas to nije niko iz EU i Severne Amerike.

Da li su razlozi za napade na nas u našem pravoslavlju i vezama sa Rusijom?

-Englezi govore da su Srbi „mali Rusi“, ali to je lažni alibi za njihovo rušenje Srbije. Britanija je jurišnik SAD u EU i njen je zadatak da destabilizuje Evropu. A to se čini tako što obe izvode političke sukobe i ratove na Balkanu, u Srbiji, Bosni, na Kosmetu i u Makedoniji. SAD ruše Njemačku, Francusku, stubove EU, uvođenjem sankcija Rusiji, čime je nemačka privreda oslabljena, i uvođenjem islamista na Stari kontinent, čime je Mediteran ugrožen. Mi smo zona tog „nevidljivog američkog rata“ i napadi na Srbe zbog pravoslavlja i Rusa je maska za medije i javnost. SAD i Velika Britanije ruše Srbije, jer će time i Evropa da oslabi i da postane potpuno zavisna od najače države na svijetu.

Ima li Srbija istinskih prijatelja u svijetu, da li je to recimo Rusija ili su u pitanju samo interesi?

-Iskrenih prijateljstava u svijetu nema, ima samo interesa. Imamo stare nesvrstane prijatelje iz doba SFRJ i nove prijatelje kao što su Rusija, Češka, Slovačka, Španija, Kanada, Kina. Trebalo bi da tamo gdje imamo mnogo naših ljudi na radu ili naših umjetnika, profesora i sportista, pa i rođaka, da razvijamo i jačamo prijateljstvo u SAD, Nemačkoj, Austriji, Švajcarskoj , Francuskoj , Australiji.

Da li se mijenja odnos snaga u svijetu i da li Srbija može da ima koristi, recimo da povrati Kosovo.

-Odnos velikih sila u svijetu se mijenja, jer Kina jača, Indija će početi da raste, ali SAD su i dalje politički i tehnološki vladar planete. Rusija im je bliska, a SAD ih se boje i napadaju. Mi sa Albancima ratujemo više od sto godine i ne možemo da očekujemo da ćemo problem otetog Kosmeta da riješimo brzo. Posebno ne sada kada SAD kosriste tzv. nezavisno Kosovo kao svoju 52 američku državu, kao bazu za urušavanje EU i Evrope u celini.

Potomak ste plemena Drobnjaka iz Crne Gore, koja prolazi kroz dramatična dešavanja. Narod je ustao protiv, po mnogima, bezbožničke i diktatorske vlasti Mila Đukanovića. Kako vi vidite te događaje i može li Milo da ode sa vlasti mirnim putem ili će srpski narod u Crnoj Gori ponovo platiti visoku cijenu.

-Kad je Crna Gora ušla u NATO krenula je u rat za rušenje EU izazivanjem nove krize na Balkanu preko napada na Srbe. Ja sam potomak Srba iz Šavnika i okoline i Crnu Goru doživljavam kao otadžbinu svojih predaka. Ne vezujem državu Crnu Goru za Mila Đukanovića, mada mi je jasno da je odabrao put izdaje sopstvenog naroda zarad tone vlasti. Tako je uradio i Slobodan Milošević sa svojim narodom u krajinama, pa je izgubio i narod i on.

Za svoj rad dobili ste brojna priznanja. Iskreno, koje vam je najdraže?

-Najdraži mi je Orden Vuka S. Karadžića, jer je to državno priznanja iz vremena kada smo bili zajedno sa Crnom Gorom i jer je Karadžić iz našeg plemena Drobnjaka.

Da li bi ste nešto mijenjali u karijeri da imate ovu pamet?

-Ne, ja sam kao đak dok sam živeo u Kraljevu početkom šezdesetih, maštao da postanem novinar i pisac i svoj san sam ostvario.

Šta sada spremate i kojom novom knjigom ćete nas obradovati?

-Radim na knjigama „Srbi u Berlin dva“ i „Stranci koji su voleli nas Srbe“ i koji nas i sada vole. Povod je neizmerna podrška koju dobijamo od nobelovca Petera Handkea. Želim javnost da podsjetim na sve strance koji su nas pre Handkea snažno podržavali kao narod, a i da otkrijem da imamo još mnogo Petera koji nas vole.

Biografija za film

Marko Lopušina rođen 1951. godine u Raškoj, Srbija, osnovnu školu i gimnaziju završio je u Brusu, a Fakultet političkih nauka u Beogradu. Potiče iz bratstva Jokanovića iz plemena Drobnjaka sa Trebjese. Prije više od šest i po decenija objavio je prvi tekst u „Ibarskim novinama“ i tada počinje njegova izuzetno plodna novinarska karijera, koja je 2004. godine krunisana od strane UNS zvanjem najboljeg novinara u Srbiji.

Gotovo da nema lista i medija u Srbiji i dijaspori za koje nije radio. Prvo u listu „Sekundarne sirovine“ 1976, gde je bio novinar, a potom i urednik. Godine 1978. počeo je da piše za „Zdravo“, onda u magazinu „Intervju“ od 1981. do 1997. kada je imenovan za glavnog i odgovornog urednika, 1999. je prešao u „Profil, a potom u „Nedeljni telegraf“ gde je ostao sve do 2008. Danas je reporter Večernjih novosti i Ilustorvane politike.

Saradnik je SANU i Matice srpske na Srpskoj enciklopediji, poglavlje o iseljenicima i dijaspori. Dobitnik je desetak novinarskih i literarnih nagrada. Lopušina je uvršćen u ediciju Kongresne biblioteke u Vašintgonu za 2008/09. godinu “Wh0 is who u USA i Canada“. Uvršćen u knjigu „Ko je ko u Srbiji“. Član je Kongresa srpskog ujedinjenja iz SAD i član asocijacije Srpska veza iz Beograda. Počasni je član Tesline naučne fondacije u Filadelfiji od 2012. godine. Saradnik je Srpskog instituta u Vašingtonu.

Nosilac je ordena Vuk Stefanović Karadžić za doprinos novinarstvu, srpskoj kulturi, informisanju i očuvanja identiteta Srba u dijaspori. Vlasnik je najnovije nagrade “Zlatno pero 2013.” Srpskog kulturnog društva “Štajerska skupnost” iz Maribora. Poslednja priznanja koja je dobio su Plaketa Narodne skupštine Srbije, Odbora za dijasporu, februar 2014. godine i prva nagrada za publicistiku “Dragiša Kašiković” za 2014. godinu.

Matica iseljenika Srbije mu je za Enciklopedija srpske dijaspore u aprilu 2017. dodelila Povelju “Rastko Petrović” za doprinos saradnje matice i Srba u rasijejanju. Svjetski novinar Miloje Popović Kavaja predložio ga je za akademika. A Univerzitet Slobomir iz Bijeljine imenovao ga je za počasnog doktora ovog Univerziteta.

Marko Lopušina živi u Zemunu, oženjen je i ima sina.

(tamodaleko.co)