Memorandum Jovana Plamenca Hitleru: Država Srbo-Crnogoraca!
1 min read
Jovan Simonov Plamenac, organizator i vođa Božićne pobune u Crnoj Gori 1919.godine, je u toku ratnog vrtloga 1941.godine uputio Memorandum silama Osovine, vladama Kraljevine Italije i njemačkog Rajha (1*), s molbom da se stvori Velika država Srbo-Crnogoraca, koja bi brojala osam ipo miliona stanovnika.
Plamenac je polazio od teze da bi takva marionetska država, u kojoj bi se našli svi Srbo-Crnogorci imajući stratešku dubinu i u Albaniji, spasila pravoslavni narod od velikih stradanja koja su se počela dešavati na Balkanu već u proljeće 1941. godine.
Ta država, po zamisli Plamenca, trebala je da se prostire od Jadranskog mora do Dunava, pa i preko njega gdje bi, zauzimajući Vojvodinu, izašla na granicu sa Mađarskom. U svom sastavu je pretpostvljala sjevernu Makedoniju, te se graničila s Bugarskom i Grčkom. Na drugoj strani, raširila bi se od Drine do Drima, te zauzimala dio Dalmacije, Bosnu i Hercegovinu kao i sjevernu Albaniju, sve se Skadrom.
Plamenac je tražio da se ta država nazove Kraljevina Crna Gora, te da ”Sile Osovine priznaju Njegovu Ekselenciju Jovana S. Plamenca kao šefa vlade i kao izvršioca regentske vlasti Kraljevine Crne Gore”.
Te teritorije su, po zamisli Plamenca, novoj Kraljevini Crnoj Gori trebale pripasti “na osnovu nacionalnog principa i na osnovu životnog prostora koji zauzima srpsko-crnogorski narod”, a podrobno objašnjenje njegovih teza će biti tema ovog teksta.
Drugi dio Memoranduma, gdje Plamenac razvija rasnu teoriju o Srbo-Crnogorcima, biće tema posebnog osvrta.
Vojvodina i Dalmacija dio Kraljevine Crne Gore
Plamenac je u pismu Hitleru i Musoliniju utvrdio da osnovu Kraljevine Crne Gore treba da čini- “cijela antička oblast Crne Gore, koja je pripadala Kraljevini sve do uoči svjetskog rata 1914. godine”.
Ujedno je tražio da joj se pripoji- “cijela južna Dalmacija sa Makarskom i sa poluostrvom Pelješac, sa ostrvima Korčulom i Mljetom, uključujući Boku Kotorsku”, smatrajući “da su navedene oblasti, u nacionalnom i političkom pogledu činile sastavni dio Crne Gore, izuzev u onom periodu kad su bile pod dominacijom Mletačke Republike.”
Neophodnost da srpska Vojvodina bude dio Kraljevine Crne Gore Plamenac je objasnio ovako:
“Kraljevina Crna Gora zahtijeva takođe teritoriju bivše srpske Vojvodine, na čelu sa Sremom, iz istih, nacionalnih, razloga. Te su oblasti još u srednjem vijeku pripadale srpsko-crnogorskoj državi iz vremena kralja Dragutina i kralja Milutina.
I sama Habsburška Monarhija 1848. godine obrazovala je od tih oblasti srpsku Vojvodinu. Ovđe se nalazi Novi Sad, kulturni centar srpsko-crnogorskog naroda. Ovđe je Fruška Gora, na kojoj se nalaze brojni srpsko-crnogorski manastiri sa grobnicama srpsko-crnogorskih vladara.”
Jovan Plamenac je u Memorandumu izrazio oštro protivljenje što je Bosna i Hercegovina pripojena Nezavisnoj Državi Hrvatskoj, rekavši sledeće:
“Nikada u istoriji Hrvati nijesu gospodarili Bosnom i Hercegovinom. U pogledu vjerskog izjašnjavanja u Bosni i u Hercegovini postoji oko 400.000 rimokatolika, oko 850.000 muhamedanaca i otprilike milion i sto hiljada pravoslavaca.”
Jovan Plamenac potom zaključuje: “Njegova Ekselencija Jovan S. Plamenac moli prosvijetljene sile Osovine da ne počine nepravdu i istorijsku grešku po pitanju Bosne i Hercegovine, na štetu prava Kraljevine Crne Gore.”
Plamenac: Cijeli srpsko-crnogorski narod polaže sveto pravo na BiH
Utvrđujući da NDH nema pravo na BiH, Plamenac navodi Hitleru i Musoliniju da u se sastavu Kraljevine Crne Gore treba naći “cijela Bosna i Hercegovina, budući da je Kraljevina Crna Gora, na osnovu navedenog principa, u istoriji vodila čak 14 ratova za oslobođenje svoje potlačene braće u tim regijama”.
Njegovo podrobno objašnjenje, u cjelosti izgleda ovako:
“Osim toga, te su srpsko-crnogorske teritorije u jedanaestom vijeku pripadale Crnoj Gori.
Nakon oslobodilačkog rata, koji je povela Crna Gora protiv Vizantije, za vrijeme kralja Vojislava Vojislavljevića, te regije su Crnoj Gori pripadale i za vrijeme vladavine kralja Mihaila Vojislavljevića kojega je 1077. godine u Skadru, tadašnjoj prijestonici krunisao papa.
Bosna i Hercegovina su pripadale Kraljevini Crnoj Gori i za vrijeme veličanstvene vladavine crnogorskog kralja Bodina (1071-1101.) koji prvenstveno bješe proglašen kraljem Bugara i Srba.
Jedino su se pod vođstvom Crne Gore Srbo-Crnogorci borili protiv Turske imperije i protiv svih ostalih za oslobođenje i prisajedinjenje tih oblasti matičnoj zemlji, Crnoj Gori.
I u devetnaestom vijeku, tačnije 1861. godine, Crna Gora je podigla ustanak u Bosni i Hercegovini, a godinu dana kasnije, 1862. sama stupila u rat protiv moćne Turske imperije za oslobođenje Bosne i Hercegovine…
Nije li Crna Gora i 1875. godine podigla ustanak u tim regijama? Nije li Crna Gora godinu dana kasnije objavila rat Turskoj zbog Bosne i Hercegovine? Nije li iste te godine Crna Gora nagovorila i Knjaževinu Srbiju da uđe u rat protiv Turske?… Turska bješe poražena.
Te teritorije su još tada morale pripasti Kraljevini Crnoj Gori. Ali ih je Berlinski kongres, ne poštujući prava Crne Gore i njene svete krvi vjekovima prolivane za slobodu tih krajeva, dodijelio Austrougarskoj monarhiji čime je posijao sjeme nesreće kako po Crnoj Gori i cijelom srpsko-crnogorskom narodu, tako i po čitavoj Evropi.
Sarajevski atentat 1914. godine, kao i svjetski rat koji se ubrzo potom razbuktao bio je posljedica te nepravde počinjene prema Crnoj Gori…
Sveta i nedodirljiva jesu prava koja cijeli srpsko- crnogorski narod polaže na Bosnu i na Hercegovinu.”
Plamenac: Anektiraću Srbiju na principu nacionalnog ujedinjenja
Odnos prema teritoriji Srbije kod Plamenca je bio nedvosmislen, te kaže: “Kraljevini Crnoj Gori treba da pripadne i cijela srpsko- crnogorska teritorija koja je pripadala Kraljevini Srbiji sve do uoči svjetskog rata 1914. godine.”
Kao model da te teritorije pripadnu Kraljevini Crnoj Gori on predlaže aneksiju Srbije, a kao motiv ankesije navodi princip nacionalnog ujedinjenja svih Srbo-Crnogoraca.
Taj predlog Plamenca, kao i navođenje istorijskih razloga za anektiranje Srbije, u orginalu izgleda ovako:
“Ta aneksija treba da bude izvršena na principu nacionalnog ujedinjenja svih Srbo-Crnogoraca, kao i na osnovu istorijskog prava, budući da je Gornja Mezija (Raška) sa sjevernom Makedonijom vjekovima pripadala Crnoj Gori dok su se na tronu srpsko- crnogorske države nalazile crnogorske dinastije Višeslavljevića, Vojisavljevića, Nemanjića i Grbljanovića.
Srpsko-crnogorski narod zahtijeva da te regije budu dodijeljene Kraljevini Crnoj Gori zato što su upravo Crnogorci zasnovali i ostvarili srpsku državu u devetnaestom vijeku.”
U jednom, prethodnom dijelu Memoranduma Jovan Plamenac je objasnio Hitleru i Musoliniju da su Crnogorci u osamnaestom vijeku naselili Beogradski pašaluk i dizali ustanke, rekavši sledeće:
“Primjera radi, kada su se Crnogorci u osamnastom vijeku nastanili u Beogradskom pašaluku (provincija pod Turcima) i to kao ratni saveznici pobjedničkih sila Venecije, Austrije i Rusije, uprkos tome što je taj oslobođeni pašaluk, pod pritiskom Francuske, trebalo ponovo da potpadne pod tursku vlast, oni onđe 1804. godine digoše ustanak za oslobođenje naroda i države pod vođstvom Karađorđa Petrovića, osnivača dinastije Karađorđevića.
Nakon što ta pobuna 1813. godine u Srbiji bi ugušena, jedan drugi Crnogorac, Miloš Obrenović, osnivač dinastije Obrenovića, podiže 1815. novi ustanak.”
Na ovaj segment pisma Plamenac se nadovezuje u produžetku Memoranduma, gdje daje dodatna objašnjenja na ovaj način:
“Kada je Crna Gora na strani Venecije, Austrije i Rusije u osamnaestom vijeku stupila u rat protiv Turske i kada su Turci išćerani iz Beogradskog pašaluka, Crnogorci, kao što ranije napomenusmo, naseliše današnju Srbiju, a kad su Turci od saveznika povratili spomenuti pašaluk (provinciju), Crnogorci pod vođstvom Crnogoraca, Karađorđa Petrovića i Miloša Obrenovića, 1804-1815. podigoše ustanak i stvoriše srpsku državu.“
Elem, na osnovu toga što su ustanke u Srbiji dizale „crnogorske dinastije Petrovići i Karađorđevići“, ali i dodatno „Crnogorci naselili Srbiju“, Jovan Plamenac je u Memorandumu zaključio da je sasvim prirodno da Kraljevina Crna Gora 1941. godine anektira teritoriju Srbije- „u ime narodnog jedinstva Srbo- Crnogoraca“.
Srpsko-crnogorski carevi Dušan i Lazar, i sveto Kosovo
U nastavku Memoranduma, Jovan Simonov Plamenac se osvrnuo i na Makedoniju, na ovaj način:
”Isto tako Crna Gora, iz istih istorijsko-nacionalnih razloga, zahtijeva da joj pripadne sjeverna Makedonija na čelu sa Skopljem. Te su regije još u jedanaestom vijeku od vizantijskog jarma oslobodili crnogorski knez Vojislav i kralj Mihailo Drugi.”
Potom ide osvrt na cara Dušana i „sveto Kosovo“, gdje kaže:
“Srpsko-crnogorski car Dušan bješe 1346. godine proglašen za cara svih Srbo-Crnogoraca, u periodu u kome je Balkan bio pod dominacijom srpsko- crnogorske države.
U tim oblastima se nalaze svi naši veličanstveni srednjovjekovni spomenici. Tu su naši manastiri, naše srednjovjekovne crkve, među kojima Sveti Dečani i Gračanica čijoj se arhitekturi divi cijeli svijet.
Tu je i Peć sa srednjovjekovnom srpskom patrijaršijom, tu je i sveto Kosovo, đe u bici 1389. godine, pogiboše srpsko- crnogorski car Lazar i turski sultan Murat.”
Objasnivši istorijsko pravo Kraljevine Crne Gore na Kosovo, Metohiju i sjevernu Makedoniju, Plamenac zaključuje sledeće:
”U suštini, nijedan se balkanski narod osim srpsko- crnogorskog na čelu sa dinastijama crnogorske krvi nije borio protiv turske invazije. U tim oblastima nalaze se naša najveća bojna poprišta na kojima se proliše rijeke srpsko-crnogorske krvi.
Te regije ne mogu pripasti nikom drugom do Kraljevini Crnoj Gori iz spomenutih istorijskih i nacionalnih razloga i zato što je spomenute oblasti, nakon što ih je u svojim borbama protiv Turske izgubila, Crna Gora sabljom opet povratila i jedan isti narod ujedinila.
Niko danas nema pravo da traži te regije zato što Crna Gora nije ostala bez njih svojevoljno niti ih je u ratu izgubila.”
Kraljevina Crna Gora polaže puno pravo na Skadar i sjever Albanije
Plamenac protežira istorijsko pravo Kraljevine Crne Gore na veći dio Albanije, objasnivši to ovako:
“Kraljevina Crna Gora polaže puno pravo i na Skadar i na sve sjeverne oblasti današnje Albanije, s obzirom na to da je tu bio centar srednjovjekovne crnogorske kraljevine.
Cijela sjeverna i centralna Albanija pripadala je spomenutoj crnogorskoj državi onda kada je zapadni Balkan od Valone, sjeverne Makedonije i rijeke Timoka, pripadao srpsko-crnogorskoj kraljevini. Prijestonica te države bio je Skadar.”
Potom se poziva na činjenicu da su te oblasti pripadale hrišćanima, navodeći:
“Te teritorije današnje Albanije pripadale su hrišćanskome svijetu sve dok ih Crnogorci svojom krvlju braniše.
Cijela današnja sjeverna Albanija, od izvorišta rijeke Drima na zapadu, duž njenog toka sve do stare Srbije pripadala je, u vjerskom pogledu, hrišćanstvu, a u nacionalnom srpsko-crnogorskom narodu. Međutim, Turci su je silom preobratili u islam nakon što je zbog njene odbrane Crna Gora ušla u rat protiv Turske.
U petnaestom vijeku crnogorski knez Balša Treći privremeno je, uz određenu nadoknadu, prepuštio Skadar Veneciji koja je bila njegova saveznica. Turci su osvojili taj grad 1482. god. žestoko se boreći protiv Crnogoraca i Venecijanaca. ”
Na kraju se Plamenac osvrće na osvajanje Skadra 1913. godine, iz čega se takođe crpi pravo na teritorije, te zaključuje:
”Međutim, 28. marta 1913. godine Crnogorci povratiše svoju staru prijestonicu, zarobivši tom prilikom 26.000 turskih vojnika. Evropa je, pod pritiskom Austrije, oduzela Skadar i sve ove oblasti Crnoj Gori.
Kraljevina Crna Gora polaže nepovredivo pravo na te oblasti sve do Drima. Crnogorski narod nikada neće odustati od njih i svaka drugačija odluka predstavljala bi apsolutnu nepravdu.”
Plamenac: Molim vas da ne razapinjete na krst srpsko-crnogorski narod
Jovan Plamenac se u Memorandumu zahvaljuje silama Osovine na velikodušnosti, i moli ih da ne razapinju na krst srpsko- crnogorski narod, forsirajući interese susjednih naroda, na ovaj način:
“Njegova Ekselencija Jovan S. Plamenac mora ovom prilikom da konstatuje jednu nepobitnu činjenicu, a to je da su oficiri i vojnici italijanske i njemačke vojske, od prvog dana vojne okupacije pokazali ogromnu velikodušnost prema Crnogorcima i uopšte prema srpsko-crnogorskom narodu. Takvo mišljenje dijeli cijeli narod.
Stoga, Njegova Ekselencija Jovan S. Plamenac apeluje na prosvijetljenje sile Osovine, da priznaju pravo Kraljevine Crne Gore i da ne razapinju na krst srpsko-crnogorski narod zbog imperijalističkih ciljeva susjednih država čiji narodi u Evropi predstavljaju nacionalne manjine u odnosu na srpsko- crnogorski narod.
Prosvijetljene sile Osovine, osim toga, vrlo dobro znaju da u narodnoj istoriji ništa nije vječno osim vitalne snage svakog pojedinačnog naroda, a srpsko- crnogorski narod je pružao dokaz njenog postojanja tokom cjelokupne istorije evropskih naroda.”
U Memorandumu Plamenca prisutna je oštra osuda “zvjerstava nad golorukim srpsko-crnogorskim narodom”, koja su “rasplakala i sama nebesa”, a koja u tom vremenu čine, kako kaže: “naoružani i divlji islamizirani Albanci”, “naša zla braća Hrvati” i “mađarske trupe u okupiranim regijama”.
Ova žestoku osudu zločina koju čine marionetske države Hrvata, Albanaca i Mađara, a koju je Plamenac preko Memoranduma uputio Hitleru i Musoliniju, baca posebno svjetlo na motive Plamenca da traži Veliku državu Srbo- Crnogoraca.
Ona se ogleda u Plamenčevoj želji da kroz kolaboracionizam, i stvaranje marionetske države, napravi protivtežu ostalim marionetskim državama i zaštiti od pogroma pravoslavno stanovništvo, što je nesumnjivo humana i pozitivna ideja nezavisno od njenog kolaboracioniostičkog toka.
Da bi privolio Hitlera i Musolinija da mu izađu u susret, Plamenac je predočio rasnu teoriju o Srbo-Crnogorcima, što će biti tema narednog teksta.
Plamenac u međuprostoru crnogorskih publicista
O Plamencu se do sada u crnogorskim medijima govorilo samo u jednoj dimenziji, u kontekstu Božićne pobune i vojevanja komita. Njegovom političkom djelovanju u tom periodu davala se izmišljena antisrpska konotacija- koju on nije imao, jer je uvijek bio i Crnogorac i Srbin.
Evo kako, recimo, opisuje Jovana Simonovog crnogorski istoričar Novak Adžić:
“Jovan Simonov Plamenac bio je organizator, vođa, politički ideolog, vrhovni vojni zapovjednik Božićnog ustanka Crnogoraca januara 1919. godine (po novom kalendaru) i apostol (prvi iza kralja Nikole Prvog Petrovića- Njegoša), crnogorskog zelenaškog državotvornog i nacionalno oslobodilačkog vojno-političkog pokreta, koji je počivao na načelu „Za pravo, čast i slobodu Crne Gore.” (2*)
Međutim, ono što Jovan Simonov Plamenac piše u pismu Aleksandru Karađorđeviću, ili u Memorandumu silama Osovine, predstavlja Plamenca u sasvim drugoj dimenziji, u kompletu, pri čemu mu se teško može pripisati politička nedoslednost.
To pokazuje i dio ovog Memoranduma iz 1941. godine, gdje Plamenac navodi da je upravo Kraljevina Crna Gora trebala 1918. godine “ujediniti cjelokupni srpsko-crnogorski narod u jednu državu”, ali da je “bila spriječena u tome”. Uostalom, evo u orginalu te izjave Plamenca:
“Na osnovu svega izloženog u ovom memorandumu, jasno je da pravda zahtijeva da se i Kraljevini Crnoj Gori omogući da ujedini cjelokupni srpsko- crnogorski narod u jednu državu, a to je ono u čemu je bila spriječena 1918. godine.
Crna Gora traži povraćaj svih pet spomenutih regija ne samo iz nacionalnih i istorijskih razloga, već i iz ekonomskih, budući da spomenute regije sačinjavaju jednu geopolitičku i ekonomsku cjelinu.”
Dakle, i ovaj Memorandum Plamenca potvrđuje tezu da se Božićni ustanak i komitsko vojevanje ne mogu smještati u nekakav izmišljeni međunacionalni sukob, kako to već per decenija žele predstaviti neki neodgovorni istoričari i publicisti u Crnoj Gori.
Upravo zbog želje za spinovanjem i zamjenom teza, djelovanje Jovana Plamenca poslije povratka u Kraljevinu SHS nije osvjetljavano od strane crnogorskih publicista. Jedino mu je davana ocjena da su zelenaši bili ogorčeni dolaskom Plamenca u Beograd, kada je Jovan Plamenac postao dio upravljačkog sistema Kraljevine SHS.
Plamenčeva ideja stvaranja Velike države Srbo- Crnogoraca 1941. godine, u uslovima haosa na Balkanu, sigurno je zasluživala veću pažnju, a nikako zaborav. Jer, da je Plamenac uspio u svojoj teško ostvarivoj namjeri, taj projekat bi sačuvao živote bar milion Srbo-Crnogoraca, kako taj narod naziva Plamenac.
Nema sumnje da bi pri takvom razvoju situacije cetinjska skupina na čelu sa Sekulom Drljevićem, kao i Milan Nedić u Beogradu, bili zaprosto zbrisani i na njihvo mjesto bi došao Plamenac, koji bi tu misiju u konačnici platio glavom, kako se to dežava po scenariju koji na kraju ratova pišu takozvani „borci protiv kolaboracionizma“.
Bez obzira na neuspijeh toga projekta, ipak se mora reći da Jovan Plamenac zaslužuje priznanje za pokušaj spašavanja naroda u tim teškom vremenu, a posebno za glas protiv zločina koje je činili NDH, Hortijeva Mađarska i Velika Albanija.
Tim glasom protiv zločina Jovan Simonov Plamenac se pokazuje kao sušta suprotnost Sekuli Drljeviću, koji je svoju poslednju misiju završio u zagrljaju Ante Pavelića, monstruoznog ustaškog zločinca i zločinačkog vođe paklene marionetske države NDH.
Reference:
(1*) (Memorandum- Jovan S. Plamenac, Matica crnogorska- proljeće/ ljeto 2010., prevod s italijanskog: Deja Piletić, str. 153./178.)
(2*) (Novak Adžić, Jovan Plamenac vrhovni vojni zapovjednik Bozicnog ustanka, portal Analitika, 28. 02. 2017.)
Teritorijanla proširenja na štetu Srba, potkrepljena dugim pamćenjem i ‘historijskim razlozima’, vlažni snovi svih crnogorskih dvonacionalnih šizofrenika.
Evo neću danas pitati Vośu ono oko vojne knjižice JNA i kako se nacionalno izjasnio slobodnom voljom , mada je to opšte poznato , zato što mi se tekst svidio !
Realno , ideja Plamenca je više istorijski utemeljena nego velja Srbija zasnovana na mitu i lažima .
Šteta što danas nije realna , te ideje velikih nacionalnih država su neostvarive , pa crnogorcima ne pada na pamet ništa sem nezavisne građanske države Crne Gore , članice NATO saveza i EU .
A ovo je lijepo podsjećanje na stara prosla vremena .
Bravo Vośa , najzad nešto kvalitetno .
Super si se ”izvukao” iz ovog panegirika Srpstvu od strane zelenaškog ideologa i vođe. Eto, toliko dobro, da nismo ni primjetili. I šta kažeš, najzad nešto kvalitetno? 🙂
A đe si Vośa kralju , što se rabota po Moskvi , srete li tvog Pivljanina Miška šiška .
Što bi za ono nacionalno izjašnjavanje u vojnu knjižicu JNA ?
Oli odgovarati jesi se svojevoljno izjasnio ka crnogorac ili su te pritisnuli iz KPJ ?
A u vezi ove ideologije srpstva , eto se ugasi svuđe kao na šteker , oj sirotno srpstvo ugašeno , što veli veliki vladika crnogorske autokefalne crkve Petar II Petrović Njegoš !
Nervoza?
Masjko budalice mala, vidim veseo si kao i inače. Ako sine ako, samo se ti zabavljaj. Šta bi mi bez tebe ođe. Kad porasteš i budeš pametniji, pa kad se sjetiš kakav si vragolan bio.
Xe , xe , xe , a što bi bez komendije , sve ovo je komendija jedna što se ovđe dešava .
Ja se ne slažem sa ovim ocjenama o Plamencu. Po meni je to ogavniji lik od njegovih kolega fašista Drljevića, Štedimlije i Krsta Popovića. I sramota je za našu Crkvu da njegov unuk nosi mantiju a da se nikad nije javno odrekao i pljunuo na đeda kao najvećeg izroda koji se okotio na ovom prostoru.
Sa Crnom Gortom kao drzavom je gotovo 2019 godine,smijem se kladiti sa svakim na ovom portalu u 10 000 evra!
Dodam ti još 10 000 na tvojih, da suma i izazov budi zanimljiviji.
ne bi bilo loše baviti se ŽIVOTOM
pogledati kroz prozor, izići napolje, okaniti se jalovih priča, …“zaklan na spavanju“
+blaženopočivši patrijarh Pavle, besedi
https://www.youtube.com/watch?v=VMs56dE0r1s
AKO danas niste SRBI, prekosutra ćete biti sve samo ne Crnogorci… ovo vredi samo za one koji OSEĆAJU DA JESU Svetog Save Rod, a nikog ne ubjeđivati, ko je otpao u osećanju, i trebalo je da otpadne, nek traži svoj put
ma, za dobronamernog i zdravog pleonazam je „srpsko-crnogorsko“
ona SRPSKA, „mnogo je mačku goveđa glava“, pa i crnogorskom mačku
„ne znam kako se ovo zove, ali sam siguran da su i za ovo, u međuvremenu, izmislili tablete“
Momo Kapor je govorio da „čak i da se rodio i u džambo džetu iznad Atlantika, bio bi Hercegovac…“, srpski jasno
In the end we are all fruit – MY BIG FAT GREEK WEDDING
https://www.youtube.com/watch?v=6BFnMUJFfYk
Koja je razlikujete u genetici izmedju srpskog I hrvatskog hercegovca?Mislim ,naravno osim sto su Srbi.Kad cete vise te ljude nazvati Slovenima ,pa da se izljubimo?Je li toliko tesko priznati istinu?
ne bi bilo loše baviti se ŽIVOTOM
pogledati kroz prozor, izići napolje, okaniti se jalovih priča, …“zaklan na spavanju“
+blaženopočivši patrijarh Pavle, besedi
https://www.youtube.com/watch?v=VMs56dE0r1s
AKO danas niste SRBI, prekosutra ćete biti sve samo ne Crnogorci… ovo vredi samo za one koji OSEĆAJU DA JESU Svetog Save Rod, a nikog ne ubjeđivati, ko je otpao u osećanju, i trebao je da otpadne, nek traži svoj put
ma, za dobronamernog i zdravog pleonazam je „srpsko-crnogorsko“
ona SRPSKA, „mnogo je mačku goveđa glava“, pa i crnogorskom mačku
„ne znam kako se ovo zove, ali sam siguran da su i za ovo, u međuvremenu, izmislili tablete“
In the end we are all fruit – MY BIG FAT GREEK WEDDING
https://www.youtube.com/watch?v=6BFnMUJFfYk
I današnji političari u Crnoj su slični Plamencu, prevrtljivi, pohlepni i nelojalni, moralni s… bez časti i ideologije.
Ne bi se reklo da je Milo sada neposlušan…
Upornost g. Grubača je odista zadivljujuća, svaki njegov tekst je dobro dokumentovan, seriozan!
Ozbiljan i bez nepriličnih improvizacija. Uzoran!
… Što se mene tiče, i ovdje je suštinski riječ o pravilnom i istinitom tumačenju političke platforme crnogorskih federalista i učesnika Božićne pobune, koje i čije političke reprezentativne stavove prepoznajemo i u narečenom memorandumu J. Plamenca!
Tako, kako se iz sveukupnog djelovanja federalista, pa i iz ove platforme nastale u pometnji Drugog rata, dokumentovano i nepristrasno može jedino zaključiti da “ zelenaši“ sebe doživljavaju isključivo kao nacionalne Srbe, prije svega, i političke Crnogorce, poslije svega!
Ovakav, jedini mogući, ispravan i na istorijskim činjenicama zasnovan zaključak, kamen je u grlu raspojasanoj historiografiji dukljanskih independista! … Nesuvisloj propandističkoj „historiskoj školi “ i silovateljima istorijske nauke, historicima- naivcima tipa Adžić-Ćosović!? Mada ima i znatnijih crnogorskih autora koji su se “ na parče “ predali strasti “ kreiranja nesrpske crnogorske historije “ od najranijih dana, snažno emotivno privrženi alhemiji prepravljanja prošlosti i povjesti srpskog naroda u Crnoj Gori!!! … Ne mali broj. Kojima su i njima federalisti “ dokazno sredstvo “ nakazne im logike osporavanja srpstva Crne Gore. Na svakom mjestu i u svakom trenutku!?
Zloupotrebljavajući pri tom jednu autentičnu političku ideju i djelovanje crnogorskih federalista, koje je imalo jasan istorijski kontekst i pozadinu!
Elem, i crnogorski federalisti, u svojim naizgled egzotičnim i ezoteričnim političkim programima i „narčetanijima „, i oni, dakle, djelovali su potpuno očuvane srpske nacionalne svijesti i osjećanja pripadnosti srpskom nacionalnom korpusu! Bez ikakve dvomislice kao nacionalni Srbi, a politički Crnogorci – što je trebalo da odrazi i osnaži istorijsku državotvornu posebnost Srba iz Crne Gore, Crnogoraca!!!
Ta logika “ državotvorne posebnosti “ Crnogoraca, bezizuzetno i bez presedana se iscrpljuje u ideji federalizacije dvije srpske kraljevine, u federalnom formatu zajedničke srpske države! Čime bi, po njihovom sudu, princip federalizacije dvije nezavisne srpske države, Srbije i Crne Gore, očuvao istorijsku samobitnost nezavisne srpske države Crne Gore!!! Po mogućnosti i očuvanje srpske crnogorske dinastije Petrovića! U skladu sa objektivnim mogućnostima, nijesu na tome posebno, bezuslovno insistirao i … Na stranu razno-raznih nerealnih političkih projekcija i fantazija, razuđene psiho-socijalne percepcije i svake druge sklonosti ovdašnjeg čovjeka da sebe vidi i doživljava kao „posebnog Srbina „, kome otud pripadaju i posebna prava između svih ostalih Srba!
Što je jednako posljedica složene nacionalne identitetske strukture Srbina iz Crne Gore, Crnogoraca, njegove istorije i tradicije : đe on sebe, valja ponoviti, doživljava kao nacionalnog Srbina, a istovrjemeno i kao državotvornog i političkog Crnogorca!
Ovako složen svijet i kompleksna ličnost Srbina iz srpske Crne Gore, Crnogorca, s jedne strane, i nepromenljiva programska i politička ideja i praksa Beograda, s druge strane, koji svesrpsku državotvornu konstituciju vidi, a shodno tome i permanentno djeluje u pravcu sveopšte srbijanizacije srpstva, dakle, djeluje na najpogrjesniji mogući način – najgrđi su fatum srpsko-crnogorsko-srpskih odnosa u posrednja dva vijeka!
Nezavisna srpska država Srba iz Crne Gore, uzgred, potpuno legitimna i sa punim istorijskim pokrićem, u potpunosti je neprijemčiva i nekompatabilna sa nesustalom a fatalnom idejom srbijanizovane Velike Srbije, kao finalnim i jedino mogućim državotvornim okvirom nikad dovršene svesrpske konstitucije srpskog nacionalnog korpusa!?
Treći koncept redefinisanja odnosa dvije srpske države, čiji smo savremenici, zasnovan na potpunom otuđenju Crne Gore od Srbije i srpskog korpusa, na posvemašnjem raskidu od srpske cjeline, nije još uvijek i u potpunosti okončan! Naime, taj i takav koncept, osim nezavisne crnogorske države, kao čisto formativne faze, suštinski podrazumijeva postepeno identitetsko preinačenje Srba iz Crne Gore! Kreiranje nove nacije nesrpskih Crnogoraca, koji usput, da bi uopšte stigli u NeSrbina, moraju u međuvrjemenu da dobiju i novu “ tisućljetnju “ nesrpsku istoriju novog Crnogorca!???
Domašaje tog eksperimentu, sve njegove posljedice, tog nepojamnog inžinjeringa i nasilnog pretapanja „najboljih Srba „, kako su u to, sa ili bez pokrića, vjerovali Srbi iz Crne Gore, u nesrpske Crnogorce – niko ne zna, niti u ovom trenutku može znati!
Ono što pouzdano znamo, je samo ono što se već dogodilo.
… Znamo eto, između ostalog i to, da su crnogorski federalisti listom, osim izuzetaka koji potvrđuju pravilo, bili nacionalni Srbi!!!
Što nam naravno nimalo neće pomoći da razumijemo budućnost Srba iz srpske Crne Gore, Crnogoraca!!!
Kako su tom Srbinu najveći neprijatelji među samim Srbima, i vamo, i onamo, onamo!
Kako je taj Srbin samom sebi najveći neprijatelj!
… Samo se prisjetite što ste sve samo na ovom, još i srpskom portalu, pročitali! … A što niste, ako nešto i niste, čitaćete!
koja „velika srbija“, to je false flag, što bi u najnovijoj terminologiji rekli Tvorci te sintagme, a naši Dušmani… evo Lompara, opet, svira K kad nema ko da čuje
nema dovoljno male Srbije koja bi zadovoljila da ne bude „velika srbija“
„….Ne postoji „izgubljeno“ vreme, kao što ne postoji „dobijeno“ vreme – postoje samo bezuspešni pokušaji da se iziđe iz istorije i da se zaveti predaka prepuste pijanstvu trenutnih zaborava. Tako je i većina Srba pomislila da ako utone u samozaborav da će i svi drugi zaboraviti na njih pa će ih konačno „pustiti da žive u miru“. Avaj, u istoriji, zato što je ona kontinuitet, ako neka nacija i pokuša da zaboravi svoj identitet, druge nacije će je kad-tad podsetiti. Zbog toga je sasvim pogrešno optuživati Jugoslaviju za samozaborav – ona je bila samo jedan pravni okvir kao i Osmanlijska ili Austro-ugarska imperija. Upravo suprotno – da nije bilo potiskivanja zavetne svesti ona bi bila izuzetna prilika da se istorijsko iskustvo upotpuni. Srpska nacija, koja je nekada živela prostorno rasuta po raznim državama i u tri izdišuće civilizacije, a sada već istovremeno i u četvrtoj (modernoj) koja je bila u nastanku, dobila je Jugoslavijom priliku da se spremi za izazove kobnog dvadesetog veka. Samo je trebalo shvatiti da je proklamovana Jugoslavija zapravo bila sinonim i priprema za jednu jedinu opasnost – revoluciju kao antiistorijski čin i rušenje kontinuiteta nacije kao duhovne zajednice. Prilika je propuštena, ali je neumitnost istorije priredila milionima Srba život ljudi 25. časa…“
……“ Ono što bi se u istorijskoj rezultanti moglo opisati podrazumeva težnju da se sve što je srpsko svede na srbijansko, da bi sve što nije srbijansko – kao Njegoš, Petar Lubarda, Andrić, Selimović – vremenom prestalo da bude srpsko…..“, iz besede Mira Lompara.
+“Sloboda je teška a ropstvo lako“, Milo Lompar, citira reči Nikolaja Berđajeva na tragu analize Dostojevskog
+Milo Lompar: O slobodi, politici i srpskom stanovištu!
https://www.youtube.com/watch?v=b3dmNBPVZrs
Dobar si ti … Dobar.
Naravno da je u pitanju “ lažna zastava „, nažalost lažna!
Inače nije, kako se to pogrješno interpretira, nije problem u tzv. Velikoj Srbiji, nego u pogrješnom konceptu i još grđoj praksi srbijanske politike! One bezmalo dvovjekovne politike koja nije uspela da izbegne ama ni jednu zamku međunarodnog intervecionizma, kome je jedini i strateški strateški cilj da spriječi svesrpsku konstituciju! ( U tom svjetlu treba razumjeti i nezavisnu Crnu Goru, koja kopni u procesu potpunog odrođenja i otuđenja od Srbije i srpskog naroda!??)
Velika Srbija je inače efemizam skovan u kancelarijama crno-žutoe Monarhije, najobičniji propagandistički balon otrovnih laži na račun Srba, kome je cilj, kao što rekoh, da sprječi ono “ prvo pravo “ svakog naroda da izvrši, obavi, dovrši državotvornu konstituciju u granicama svog istorijskog, biološkog i kulturnog prostora! Svaki, samo ne srpski …
Dakle, imamo sa jedne strane, bezočno fabrikovanje laži o Velikoj Srbiji vječitih srpskih anglo-germanskih neprijatelja, podmetanja svake vrste koha sugerišu tzv. Veliku Srbiju kao nesto neprirodno i protivno međunarodnom pravu i praksi (!?) ; Koji je taj kukavni srpski narod valjda jedini na planeti kome je priprečeno pravo da se državotvorno konstituiše na onoj teritoriji na kojoj većinski živi bas taj srpski narod!? … Sa druge strane imamo bezumnu politiku Beograda koji je čak odbio da participira ponudu i mogućnosti Londonskog ugovora, kojom prilikom je fatalno trampio tu vjekovima sanjanu Srbiju svih Srba za nakaznu Kraljevinu SHS!???
Da stvar bude još gora, skoro da mi nije poznata ni jedna uticajnija ličnost javnog i političkog života Srbije, nijedan politički pokret i program, bezmalo od Mihajla pa do današnjih dana, koji su ozbiljno radili na ideji svesrpskog povezivanja i stvaranja jedinstvene srpske države!
Srpska konstitucija nikad nije valjano ni započeta a kamoli okončana, kako su Srbi i jedini evropski narod koji taj proces nije okončao!???
Između ostalog i zato što Beograd pogrješno percipira i vidi svesrpsku državu kao samo fizički proširenu Srbiju, Srbiju srbijanizovanih Srba kojekude … I danas jednako tako!
Moglo bi o ovome do sutra … I da se niko nije usudio da mi u prepoznatljivo glupom i neukom kontekstu replicira i pomene Garašanina i Memorandum SANU!!!
Kakva je razlika izmedju kolaboracije sa ustasama {Sekula Drljevic)ili kolaboracije sa Hitlerom (Jovan Plamenac)?
Po meni,obadvojica su izdajnici!
Kad će te već jednom da shvatite da od ovog Srbo-Crno-neznam kakve države nema ništa. To je gotovo. GOTOVO!!! Tu se ništa više ne može uraditi. Prije će se na ovim prostorima obnoviti nekakvo osmansko carstvo nego nekakva država koja spaja nespojivo. Tu se završava svaka priča. Ne mogu da shvatim što bi još trebalo da se dogodi da bi vi to uviđeli. Okrenite se oko sebe. Vidite li koje države dominiraju sa svim i svačim oko vas. Jeste li svjesni njihove snage. Ne mogu da shvatim da neko traži prijatelje i tačku oslonca u državi (koja je meni kulturološki i religiozno veoma bliska i draga) od koje nas dijeli nekoliko hiljada kilometara i nekoliko njoj neprijateljskih država. Kakvu pomoć bi od nje mogli dobiti u slučaju nekakvog problema koje bi smo mogli imati sa susjedima. Svaka pomoć bi bila onemogućena iz čisto geografskih razloga. Uz to mi smo ionako veoma mali da bi velika Rusija (koja je velika upravo zbog toga što je istorijski gledala isključivo svoje interese) ušla u neki veliki konflikt globalnih razmjera zbog nas. Neisplativo je to za nju. To morate shvatiti. Uz to pogledajte države koje su i po 20 puta veće do nas kako su prošle kada su otišle uz nos moćnim zapadnim državama. Došllo je vrijeme kad moramo malo razmisliti o svom potomstvu, kakvu im državu ostavljamo i koliko su moćni neprijatelji koje smo im stvorili.
Sve se mijenja pa i države.Ništa naravno nije gotovo,čak i činovnici stejt dipartmenta kažu da će se granice na Balkanu još mijenjati.Amerika neće moći još dugo da bude svjetski policajac,i sve manje će da bude zainteresovana za ovo podneblje,a EU tom zadatku nije dorasla,niti će.Rusija se probudila, i izuzetno je zainteresovana za Balkan.Isto kao što je zahvaljujući njoj i njenoj pomoći(da ne spominjem i kad su ginuli za nas i koliko su nam oružja ,hrane i novca poslali) na Berlinskom kongresu i priznata CG,tako može i da nestane.Jer je Rusiju „zvanična“ Crna Gora IZDALA !
Moj prađed je život dao za Crnu Goru da bi bila u ovim granicama.Bio je nosilac OBILIĆA medalje.Nije sigurno krvario da bi Crna Gora bila ni antisrpska, još manje antiruska,kao što je sad.
I kad se malo bolje pogleda,ovo nije ni blizu onoj slavnoj Crnoj Gori,za koju vrijedi ginuti,ovo je ustašoidni Montenegro.Kad ćete vi Dukljani konačno shvatiti da ste u stvari manjina, jer ste ovom politikom oćerali pravoslavni živalj koji je Crnu Goru iskreno doživljavao svojom.
Sad imate podršku Šiptara i Bošnjaka i ono malo Hrvata da bi nas,vašu najbližu braću (priznavali to ili ne ,ali tako je ) preglasavali.To ne može da traje dovijeka,jer naše strpljenje se bliži kraju.A i vaši „koalicioni“ partneri će uskoro da ispostave fakturu za svu svoju podršku.Koliko vidimo,apetiti rastu.I one zastave i majice na Rumiji su upravo to,odnosno crtanje novih mapa.
Mi pravoslavci iz CG smo dovedeni da treba da biramo između nekakvog crveno- hrvatskog i srpskog identiteta.Ja naravno biram srpski.I odavde nikud ne mislim da idem.Sigurno ne u Srbiju,što bi Dukljane silno obradovalo,ali šipak 🙂
I ne pada mi na pamet da u nekom eventualnom budućem sukobu,sa nekim od komšija,ginem za Montenegro.A takvih kao ja je po popisu najmanje 30 % ,a po jeziku koji govori,i 42 % !
Za takvog matematičara kao što si ti nema zime.
Ko je ginuo za nas?To razmisljanje samo jos u mentalno zaostalim glavama postoji. samo interesi ,moj sine..
Pa Rusi su ginuli za nas,na poziv Petra Prvog,hiljadama km daleko od svoje zemlje.Za Boku prilikom napada Napoleona i Francuza u čije pr*no upravo hrlite.Vjerovatno su ti isti Rusi dobrovoljno ginuli da bi im potomci tih istih danas zabijali nož u leđa ?!Jel se to zvalo interes,ili možda slovensko bratstvo i pomoć ?!
E svaka ti čast, brate! Sve ti igralo i pjevalo! Gospod te milosni čuvao!
Upravo se i radi o potomstvu, oćeš da nam naraštaji budu novi Hrvati, novi Albanci, mudžahedini ili kosmopoliti bez imena i prezimena.
U moj masja ( u prolazu) što mi se nasekira čim se pomene srpsko crnogorsko ujedinjenje.Ne boj se đavole ,neće te niko dirati jer si muhamedanac.Mi poštujemo svačije vjersko oredeljenje.Pa vidi minaret kod nas U Pljevljima .Najveći u bivšoj državi.Maksuz selam moj komšija masja.
Jesi li odio put Jabuke pljevljak ?
Ti ga ne zažimlješ no sanjaš turke janjičare kako te gone jataganima , a ti znojav bježiš , dok odjednom ne iskoče crnogorci i odbrane te i oslobode Pljevlja , eee traume tvoje …
Evo kako su pravi Crnogorcim govorilim o Crnoj Gori, MARKO ĐUKANOVIĆ, PREDSJEDNIK NARODNE SKUPŠTINE.
http://www.dlib.me/sken_prikaz_1_f.php?id_jedinice=4123&skrd=1# STR 2. CRNA GORA KRALJEVINA
„Srpsko- crnogorski carevi Dušan i Lazar, i sveto Kosovo“ (sic!) – ovaj podnaslov izvucen iz teksta je fascinantan!
Evo koliko te osobe znaju o bilocemu!
Lijepo analitican i komponovan osvrt, precizan. Plamenac je bio srpski rodoljub i pravi Crnogorac. Rastoder, ucitelj Adzica, ce dobiti nervni napad.
Svaka čast Vojinu, dosledan, temeljit, jasan ne dvosmislen. Kao po običaju. Može da služi kao primjer mnogim istoričarima. Još jedna stavka koja je skrivena ispod tepiha. E sad čekamo crvenog meštra Adžića da skalabudži kakav šatro odgovor. Jedan kilometarski tekst praznine i besmislice, ko po običaju, ne mislim da će iznevjerit očekivanja. Čudo jedno kako pojedini ljudi oguglaju na stid i sram.
Smiješni ovi Plamenci. Ilija Plamenac bio ranije za Tursku protiv Cg,ovaj za naciste i spominje Cg kad je nema i nekakve Srbi cgce,postoje samo cg Srbi.a treći neki Plamenac za Bušatlija ubio Šćepana Malog. Dakle Plamenci nema kome služili nisu.samo ovaj pop je ok Svetosavac…
ARSENIJE PLAMENAC,MITR.sestrić vladike Save,uplašio se da slavu ne poberu Radonjići i Petr,pa šalje novo izaslanstvo u Beč,šalje jeftiniju ponudu za predaju CG i Crnogoraca Austriji..andrija luburić,knjiga o petrovićima,.str102