Meteoropatija

Piše: Batrić Babović

Još od vremena antike i prehrišćanske ere meteoropatija je bila predmet interesovanja medicinske nauke i njenih pratećih grana. Hipokrat je bez postojanja rentgena, ultrazvuka, skenera, širih i užih specijalizacija postavio postulat da prelazi iz jednog u drugo godišnje doba, mogu ostaviti najstrašnije posledice na kvalitet zdravlja jednog organizma.

Umor, razdražljivost, nervoza, anksioznost, napetost i slični simptomi koje je Hipokrat zapazio, žive i ne gube na snazi čak ni danas. Aktuelni su mučnina, povraćanje, gađenje i opšta rasprostanjenost bola kao fizički fenomeni koji prate psihogene komponente vremenskih mijena sa uticajem na organizam. Da je danas živ, Hipokrat bi u Crnoj Gori bio glavni junak u filmovima Živka Nikolića. Prednjačeći filmovi bi nosili naslove “ U ime naroda“ i „Čudo neviđeno“.

Da sve bude jasnije i filigranski precizno, meteoropatija u tim filmovima odnosila bi se na prilagodljivosti crnogorskog građanina dnevnopolitičkim interesima. Promjene partija, odsustva ideologija i morala, nepostojanja principa, podređenosti dubine uma debelocrevnoj prizmi i gubitak duše zbog analnog zadovoljavanja, ovog antičkog ljekara učinili bi svjedokom montenegrinskog mnogoboštva u doba tri monoteističke religije. Fizički i psihički žigovi koje je ideolog medicine opisao kod svojih pacijenata meteoropata, postali bi njegovi prateći znaci i simptomi. Hipokrat bi imao malaksalost, umor, nesanicu, anksioznost, mučninu, gađenje i povraćanje kad bi gledao crnogorsku današnjicu oličenu u svim društvenim slojevima.

Doba opšte jagme o značke i prnje proizvelo je „političke meteoropate“ za koje ne postoje jedinstvena dijagnoza sa klasifikacijom opšte društvene bolesti. Jagmaši i prnjaši nemaju muku od bilo čega. Ona je uzrok gađenja i povraćanja prema (ne) pisanim pravilima medicinske struke. Kad se korijen iskorijeni nestaje simptomatologija, znaci umiru, neometeropatija ostaje a klinička slika neometeoropata izostaje.

Hipokratu bi se moglo staviti na dušu i tijelo ono što je u antičko doba opisao kod svojih vremenskim promjenama kreiranim pacijentima. On bi u Crnoj Gori danas gledajući jagmaprnjaški stampedo umirao od mučnine uzrokovane izostankom uspravnog ljudskog stava. Pust i nejasan ostaje pogled na svemoći domaćih ovalnih kabineta i jaku proizvodnju kolenopreklonih položaja sa izostajanjem duha pokajanja i slojeva religioznosti. Kao zaključak se izvodi filmska scena da bi Hipokrat skončao u Dobroti, a filmovi Živka Nikolića u predvorjima nesnimljenih scena mislenih tokova Hane Arent i Tomasa Mana.

Hipokrat bi na rodnoravnopravnom jeziku u doba neravnopravnosti progovorio jezikom jedne reklame, dok bi Živko Nikolić- ozrinićki genijalac i mučenik besudne zemlje ušao u sferu Andreja Tarkovskog na strašnosudni način. A ta reklama glasi da izbor između pušenja i zdravlja (ni) je lak. Dim i vatra uvijek idu zajedno. Hipokrat neće izgoreti! Ko ne (po)puši i ne bude ispušena muštikla pričaće kad dođe vrijeme za to! Kad-tad!!!