Mitropolit Amfilohije: Mauzolej na Lovćenu faraonski zindan
Mitropolit crnogorsko primorski Amfilohije osveštao je danas zvonik na Crkvi Svetog Petra Cetinjskog na Prčanju i zlatni krst koji je poklonio ruski bračni par, Andrej i Svetlana koji imaju kuću u neposrednoj blizini ove crkve.
Kotorski paroh, protojerej stavrofor Momčilo Krivokapić izgradnju crkve Svetog Petra Cetinjskog na Prčanju započeo je 1972. godine neposredno po rušenju Njegoševe kapele na Lovćenu. Crkva na Prčanju je prva koja je izgrađena po uzoru na Lovćensku kapelu.
Sveta arhijerejska liturgija okupila je veliki broj vjernih Bokelja uprkos smeću ostavljenom na putu ispred obližnjeg katoličkog ekumenskog centra „Don Branko Zbutega“.
Mitropolit Amfilohije je u svojoj besjedi istakao da su Njegošev grob i zavjetna kapela više puta tokom istorije bili raspeti i podsjetio da su prvi put oskrnavljene 1916.godine.
„Mošti velikomučenika Njegoša su vraćene i sahranjene 1925. godine, da bi ponovo bile nasilno, tiranski i bezbožno kao i njegovo zavještanje iznijete iz te svetinje i utamničene u zindan faraonski zvani lovćenski mauzolej. Lovćenski mauzej je nadahnut tirjanskim duhom mesopotamskih satrapa i egipatskih faraona. Takvi spomenici su se dizali njima.Sveti Petar Drugi pobjegao iz blatne zemlje na Lovćen, prema nebesima. Da bi u slobodi njegove mošti gledale na istok i zapad, sjever i jug.
Šest puta se njegove kosti pretresaju i vraćaju. Vladika koji je u životu bio veliki svjedok Kosovskog zavjeta, kosovske Golgote srpskog naroda raspet je i on i njegov hram“, rekao je mitropolit Amfilohije dodajući da hram Svetog Petra Cetinjskog na Prčanju koji je prvi hram koji je građen po uzoru na Njegoševu kapelu na Lovćenu svjedoči da je„sve što se gradi na vjeri i istini Božijoj neuništivo“.
„Srušen hram na Lovćenu i evo sletio u Prčanj. I ne samo što je sletio u Prčanj, gdje podigosmo danas zlatni krst na zvonaru ovog svetog hrama nego se ovo deseti hram Svetog Petra Cetinjskog gradi u Kruševcu Cara Lazara. Sve do Romanije, manastira Kosijerovo, Pive gdje je tokom Drugog svjetskog rata poklano 600 žena i djece, pa do Tavorskog ključa na 2.000 metara visine gdje je crkvu tvrđu od one na Lovćenu podigao naš otac Jojil“, istakao je mitropolit Amfilohije u svojoj besjedi.
U čin protoprezvitera mitropolit Amfilohije juče je na svetoj arhijerejskoj liturgiji proizveo nadležnog paroha Nemanju Krivokapića, profesora Bogoslovije „Sveti Petar Cetinjski“ na Cetinju.
RUSI SU NAŠA PRAVA BRAĆA I SESTRE .POMAŽU A NE RUŠE CRKVE I ZAVJETE SVETIH VLADIKA KAO ŠTO JE BIO NAŠ VLADIKA RADE
Naravno da je naš mlađi no utoliko poletniji saborac za Lovćen Njegošev, doktor nuklearne fizike Ivan Radović sasvim u pravu kad kaže da treba bezuslovno ukloniti grozomorno boljševičko-ustaško zdanje sa vrha Lovćena i vratiti mu što je moguće više izgled kakav su mu dale geologija i teologija, prirodne sile i Njegošev genije. Upravo na tome je radio pod blagoslovom mitropolita Amfilohija naš svesrpski Odbor za obnovu lovćenskog vrha i svetilišta na samom početku devedesetih. I taj veliki posao bi već odavno bio završen da nije došlo do tragičnog raspada Jugoslavije kroz Srbima nametnute ratove od strane Hrvata, Bošnjaka i Šiptara, a u koje se umiješala takozvana međunarodna zajednica, krvnica i prokletnica. Veliki dio te naše djelatnosti sadrži moja knjiga BORBA ZA LOVĆEN NJEGOŠEV, izašle 2006, a mogla bi se još jedna sočiniti od bezbrojnih tekstova objavljenih tada na temu obnove lovćenske svetinje.
Inače predstavlja veliku duhovnu radost i nadu svečanost osvećenja lovćenske kapele sletjele u Prčanj na na morsku obalu i tu vaskrsle zaslugom protojereja Momčila Krivokapića. Neka mu je veliko hvala i priznanje.
Nemam namjeru da polemišem sa gospodinom Komnenom Bećirovićem jer bi to bio dijalkog gluvih jer nam se dijametralno razlikuju shvatanja o svemu a naročito o Crnoj Gori. No, eto, danas me na komentar navede rečenica o aktivnosti „svesrpskog Odbora za obnovu lovćenskog vrha i svetilišta“ pa nastavlja: „I taj veliki posao bi već odavno bio završen da nije došlo do tragičnog raspada Jugoslavije kroz Srbima nametnute ratove od strane Hrvata, Bošnjaka i Šiptara a u koje se umiješala …međunarodna zajedniza, krvnica i prokletnica.“
Najprije o tom svesrpskom odboru kojem nije mjesto u Crnoj Gori jer sve što može da radi ovđe je bez pristanka naše vlade i vlasti, dakle ilegalno! Zar baš tim ilegalnim radom namjeravate da nam stalno i iznova stvarate probleme na međunacionalnim odnosima jer ne prihvatate nepobitnu činjenicu da je Crna Gora crnogorska i da vas nijesmo molili da nam uređujete naš prostor po vašim nedobronamjernim željama. Drugo, do raspada Jugoslavije, to više i vrapci na grani znaju, je došlo jer je to željela Srbija kako bi“ispravila istorijske nepravde da drugi žive na njen račun i na njenoj teritoriji“(Misli se na teritoriju davno projektovane VS do linije Karlovac-Virovitica-Karlobag). Nijesam stručnjak za hrvatske težnje, ali za bosanske muslimane 100% znam da im je rat nametnut u cilju njihovog istrebljenja sa teritorije buduće VS. Do 1999. sam živio u Peći i vidio svojim očima kakav je bio odnos vlasti, policije i sudstva prema albanskom stanovništvu. Pa samo mrtvac nebi reagovao na tolika poniženja i nepravde uz stalno kukanje o šiptarskom pritisku na srpski živalj da se isele. To je bilo odvratno i gledat i slušat. Ne kažem da se kod njih nije odavno javila želja za samostalnošću, ali to nije smio biti razlog takvog neljudskog ponašanja od strane vlasti Srbije. Onda je srpska policija 99-te načinila čitav niz neshvatljivih i masovnih zločina(Sjetite se kamiona hladnjača u Dunavu prepunih albanskog civilnog stanovništva). Međunarodna zajednica je dala Srbiji sasvim dovoljno vremena da npr u Bosni riješi „muslimansko pitanje“. Ali Srbija i pored ogromne snage JNA koja joj je u potpunosti bila na raspolaganju, nije uspjela da sprovede uspješno svoj plan o teritorijama čistim od muslimana. Oni su i ako skoro goloruki uspjekli da se odbrane od srpske agresije. Kad je rat poslije nekolike godine prešao u gnjavažu Srbije sa muslimanima to je postala bruka civilizovane Evrope i međunarodna zajednica je reagovala da se taj rat prekine. E sad vama VS je ostao žal o neispunjenim planovima i mržnja prema toj mrskoj međunarodnoj zajednici. Isto se dogodilo i na Kosovu. Sam sam lično svjedok da je recimo Peć đe sam živio u vrlo kratkom roku etnički očišćen i posta je potpuno pust grad. Neću da opisujem kako je to izgledalo. Tada sam se i ja vratio u svoj rodni kraj u CG i više se nijesam tamo vraćao.
Da bi se oprao greh protiv Njegoša, greh protiv Boga i greh protiv prirode, Lovćenu treba vratiti vrh i na njemu obnoviti crkvu, na istom mestu, od kamena iste vrste, istog oblika i veličine kao što je bila, i u nju vratiti Njegoševe zemne ostatke.
Znamo šta je junaštvo, ali znamo šta je i čojstvo. Čojstvo je ne rušiti i ne poniziti nikoga i ništa, pa ni umetničko delo, čak ni antihrišćansko takozvano umetničko delo proustaškog vajara i arhitekte Ivana Meštrovića.
Jednostavno, kako je masonsko-paganski mauzolej montiran tako ga treba razmontirati i prebaciti na neko drugo mesto prilagođeno njegovom kockastom obliku.
Meštrovićev mauzolej je i ruglo jedinstveno na planeti Zemlji: tunel na vrhu planine sa više od četiri stotine stepenika kroz koji bije ledena promaja, a u njemu ustajalost, memla, prljavština i oštar miris mokraće.
Crkva Svetog Petra Cetinjskog i antihrišćanski mauzolej ne mogu zajedno. Jedno je hram Božiji, a drugo kontejner. Jedno je svetinja, a drugo avetinja. Jedno je lepota, a drugo rugoba. Jedno je ponos, a drugo poniženje.
Mauzolej ima smisao bilo gde, jedino mu ne odgovara ono mesto gde se sada nalazi. Crkva Svetog Petra Cetinjskog ima smisao jedino tamo gde je Genije postavio Svetitelju, odnosno Vladika Njegoš Svetom Petru Cetinjskom, u slavu Božiju.
„Jedno je hram Božji ,a drugo kontejner. Jedno je svetinja, a drugo avetinja. Jedno je lepota, a drugo rugoba. Jedno je ponos, a drugo poniženje“.
Da ovo nije opis hrama na vrhu Rumije? !