Na današnji dan 1851 u najvećoj tajnosti izveden „Gorski vijenac“ – prvi za Njegoševa života

Na današnji dan, 25. februara 1851. godine u Risnu, koji je bio pod austrougarskom vlašću, u najvećoj tajnosti izveden je “Gorski vijenac”. Bilo je to prvo izvođenje “Gorskog vijenca” za Njegoševa života, i prvo izvođenje u Boki Kotorskoj na srpskom jeziku, koju je, kako se pretpostavlja, organizovao Vuk Vrčević, jedan od Njegoševih sekretara i vjernih saradnika.

Vuk Vrčević je bio sakupljač narodnih lirskih pjesama i saradnik Vuka Karadžića. Njegovi originalni radovi, kao i sakupljene narodne umotvorine objavljeni su u petnaestak posebnih knjiga. Vuk Vrčević se rodio u Risnu 1811. godine od oca Stefana i majke Tode. Otac Stefan je bio pisar i učitelj u Risnu, pa je prvo obrazovanje (italijanski jezik i matematiku) Vuk Vrčević dobio je od svog oca.

Kao dječak je radio i pomogao svom ocu u opštinskoj pisarnici. Poslije jedne svađe sa ocem, prešao je u Budvu. Tu je počeo da se bavi trgovinom i naučio je njemački jezik. Novi crnogorski vladika Petar II Petrović Njegoš mu je ponudio posao vladičinog pisara na Cetinju, ali Vrčeviću roditelji nijesu dozvolili da stupi u vladičinu službu. Upoznao se sa Vukom Karadžićem prilikom Vukove posjete Crnoj Gori. Od tada se dopisivao i sarađivao sa Vukom na sakupljanju narodnih lirskih pjesama. Bio je trgovac, opštinski pisar i učitelj u Budvi, Grblju, rodnom Risnu i Kotoru. Godine 1836. Vuk Vrčević na Njegošev poziv je došao u manastir Maine gdje je prepisivao djelo Njegoševo „Slobodijadu“ koje je Njegoš namjeravao da posveti ruskom prijestolonasledniku Aleksandru. Svoje prvo djelo Vuk Vrčević je štampao 1839. godine u Srpsko-dalmatinskom magazinu. Godine 1852. Vuk Vrčević na Cetinju je postao sekretar knjazu Danilu Petroviću. Pored sekretarskog posla knjaz Danilo ga je odredio i za svog učitelja za italijanski jezik. Vrčević je od 1855. godine do 1861. godine radio u Zadru kod guvernera Lazara Mamule. Od 1861. godine postavljen je za austrijskog vicekonzula u Trebinju. Sarađivao je sa Lukom Vukalovićem za vrijeme buna u Hercegovini. Bio je saradnik novina „Crnogorac“ i „Glas Crnogorca“. Poslije austrougarske okupacije Bosne i Hercegovine, konzul u Trebinju nije bio potreban Austrougarskoj, pa se Vrčević penzionisao i prešao da živi u Dubrovnik do kraja života. Umro je 1882. godine u Dubrovniku. Vrčević je bio počasni član Srpskog učenog društva, odlikovan ordenom knjaza Danila I i ordenom Franje Josifa.

Svetigora