Na današnji dan 1918. vojvoda Petar Bojović sa Prvom srpskom armijom sproveo Nišku operaciju

Srpski vojvoda iz Prvog svjetskog rata, Petar Bojović je porijeklom iz srpskog plemena Vasojevići. Rođen je 16. jula, 1858. u selu Miševići, opština Nova Varoš.

U Prvom balkanskom ratu Bojović je bio načelnik Štaba Prve armije. Istakao se tokom Kumanovske i Bitoljske bitke, posle kojih je dobio čin generala.

Ratna opasnost 1914. godine dovela ga je na komandno mjesto Prve armije. U prvim operacijama po izbijanju Prvog svjetskog rata angažovan je u borbama na zapadnoj granici Srbije.

Učestvovao je u završnim operacijama Cerske bitke, a po oslobađanju Šapca, sa ovom jedinicom forsirao je, početkom septembra, Savu i prodro u Srem.

Na poziciji načelnika štaba Vrhovne komande imenovan je umesto bolesnog vojvode Radomira Putnika, kog su njegovi vojnici nosili do Skadra.

Po obavljenim poslovima na Krfu, Bojović je krajem maja 1916. sa djelom svoga štaba stigao u Solun.

Prodorom u dolinu Vardara bugarska vojska je razdvojena od njemačke i austrougarske, čime je praktično, izbačena iz rata. U toku ofanzive, armija kojom je Bojović komandovao nanijela je još jedan težak poraz bugarskoj vojsci, kod Kumanova, nakon čega je ubrzo uslijedila i formalna kapitulacija Bugarske.

Ratujući dolinom Južne Morave, srpska vojska je oslobodila Vranje i Leskovac tokom Niške operacije, a kod Niša je 10. oktobra, iz stroja izbačena glavnina njemačke Jedanaeste armije.

Za uspjeh njegove Prve armije, general Petar Bojović je 13. oktobra 1918. unaprijeđen u čin vojvode kao poslednji general koji je dobio ovaj čin. Prije njega u ovaj čin su unaprijeđeni Radomir Putnik (1912), Stepa Stepanović (1914) i Živojin Mišić (1914). U daljem ratovanju kao komandant Dunavske divizije osobođena je gotovo cijela Srbija sa Beogradom.  Srpske trupe su po zauzimanju prestonice nastavile oslobađanje i zauzele su Banat, Srem, Bačku, Slavoniju i znatan dio Hrvatske.

 Po oslobađanju Beograda 1944. godine, pripadnici OZNE uhapsili su vojvodu Petra Bojovića i odveli ga u zatvor. U zatvoru je doživio svakodnevno fizičko maltertiranje i ponižavanje. Pušten je kući vidno izmučen. Preminuo je 20. januara 1945. godine u svojoj kući u Beogradu. Sahranjen je na Novom Groblju u Beogradu bez vojnih počasti

U Beogradu postoji ulica, Bulevar vojvode Bojovića koja to ime nosi od 1946. godine.

Udruženje potomaka u poštovalaca ratnih dobrovoljaca 1912—1918. postavilo je spomen bistu na njegov grob 1989. godine.