Na današnji dan rođen najveći srpski komediograf Branislav Nušić

Na današnji dan 1864. je rođen najveći srpski pisac i komediograf Branislav Nušić.

,,Lakše je biti ministar nego berberin. Berberin, prvo, mora znati brijati, a drugo, mora paziti da nekog ne poseče, a ministar ne mora znati brijati niti mora paziti hoće li koga poseći, jer, i ako poseče, nije kriv.“

Nušić je rođen u Beogradu, nedaleko od Saborne crkve, u kući na čijem je mjestu danas Narodna banka Srbije, kao Alkibijad Nuša od oca Đorđa /Georgijasa/, cincarskog porijekla, i majke Ljubice.

Njegov otac bio je ugledni trgovac žitom, ali je ubrzo poslije rođenja sina izgubio bogatstvo. Porodica se preselila u Smederevo, gdje je Nušić proveo svoje djetinjstvo, te završio osnovnu školu i prve dvije godine gimnazije.

Nušić je maturirao u Beogradu, a kada je napunio 18 godina zakonski je promijenio ime u Branislav Nušić. Još kao mlad postao je član opozicione Radikalne stranke.

U 19. godini napisao je svoju prvu komediju „Narodni poslanik“ koja će biti postavljena na scenu trinaest godina kasnije – 1896. godine.

Studiranje pravnih nauka započeo je u Gracu, a nastavio u Beogradu, gdje je i diplomirao na Velikoj školi 1886. godine.

Prva knjiga koju je Nušić objavio bile su „Pripovjetke jednog kaplara“ 1886. godine, zbirka kratkih priča i crtica nastalih na osnovu priča iz rata.

Komediju „Sumnjivo lice“ napisao je 1887/88. godine, a na scenu je postavljena 35 godina kasnije – 29. maja 1923. godine.

Njegov komad „Protekcija“ postavljen je prvi put na scenu Kraljevskog pozorišta uoči njegovog polaska na službu u inostranstvu 1889. godine.

Kao zvaničnik Ministarstva spoljnih poslova, imenovan je za pisara konzulata u Bitolju, gdje se i oženio 1893. godine, Darinkom, ćerkom trgovca Božidara Đorđevića i Ljubice.

Iste godine imenovan je za konzula u srpskom konzulatu Prištini, gdje je tokom službovanja bio svjedok stradanja srpskog stanovništva, što je opisivao u svojim pismima koja su postala poznata kao „Pisma konzula“.

Godine 1900. imenovan je za sekretara Ministarstva prosvjete, a ubrzo poslije toga postao je dramaturg Narodnog pozorišta u Beogradu, da bi 1904. bio imenovan za upravnika Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu.

Zajedno sa učiteljem Mihajlom Sretenovićem osnovao je prvo dječje pozorište, u kom su uloge tumačile isključivo deca, a među njima i Nušićeva.

Godine 1905. godine preselio se u Beograd, gdje je počeo da se bavio novinarstvom. Osim pod svojim imenom, pisao je i pod pseudonimom „Ben Akiba“.

U Bitolj se vratio 1912. godine kao državni službenik. Tokom 1913. godine osnovao je pozorište u Skoplju, gde je živio do 1915. Napustio je zemlju sa vojskom tokom Prvog svjetskog rata i boravio u Italiji, Švajcarskoj i Francuskoj do kraja rata.

Poslije rata, Nušić je postavljen za prvog upravnika Umjetničkog odsjeka Ministarstva za prosvjetu, gdje je ostao do 1923. godine, nakon čega je imenovan za upravnika Narodnog pozorišta u Sarajevu, da bi se 1927. vratio u Beograd.

Branislav Nušić je bio plodan pisac, poznat po svom upečatljivom humoru. Pisao je o ljudima i njihovoj, često duhovitoj, prirodi. Najznačajniji dio njegovog stvaralaštva su komedije, od kojih su najpoznatije: „Gospođa ministarka“, „Narodni poslanik“, „Sumnjivo lice“, „Ožalošćena porodica“ i „Pokojnik“.

Bio je predsjednik Udruženja jugoslovenskih dramskih autora i član Srpske kraljevske akademije. Nušićeva djela su od 1950. do danas adaptirana u pedesetak bioskopskih i televizijskih filmova.

Preminuo je 19. januara 1938. godine.