Nariškin: Rusija je ponovo jedan od vodećih centara moći, spreman da zaštiti svoje saveznike

Direktor Spoljne obaveštajne službe Ruske Federacije Sergej Nariškin kazao je u autorskom tekstu za Novosti da su Rusi i Srbi pokazali nepokolebljiv otpor okupatorima, a da „protivnici na Zapadu žele da ponovo napišu rezultate Drugog svjetskog rata“.

Pitajući se da li se sadašnji svijet kreće u u smjeru jačanja nacionalističkih težnji, autor ističe da je moguće da ne postoji očigledniji primjer spremnosti evropske političke elite na opasne eksperimente transformacije svijesti sopstvenih građana i nasilja nad prošlošću, od upornih pokušaja promjene istorijskog sjećanja na Drugi svjetski rat, i oto onda kad se lekcije prošlosti čine posebno aktuelnim za Evropu.

Quo vadis?

„U kontekstu kratkovidog ponavljanja sumnjivog iskustva „politike izolacije“ na kontinentu, razočaranja značajnog dijela stanovništva EU u „evropsku ideju“, jačanja nacionalističkih težnji, potpuno se jasno postavlja pitanje Quo vadis?“, ističe Nariškin.

Kako objašnjava, događaji i rezultati Drugog svjetskog rata danas izazivaju žustrije rasprave i sporove nego tokom Potsdamske mirovne konferencije u periodu jul-avgust 1945. godine, kada su bivši saveznici rastrzani suprotstavljenim stavovima, postavljali temelje novom svjetskom poretku. „U uslovima sveprisutnog porasta geopolitičkih tenzija u svijetu, samo se može pozdraviti zdrava želja da se dublje razumiju uzroci i pretpostavke glavne tragedije XX veka, kao i čuvanje od ponavljanja grešaka iz prošlosti.“

Sasvim je drugačije, kako kaže, kada se zbog oportunističkih ideja sprovodi pristrasna revizija, smišljena sa ciljem smanjenja uloge u pobjedi nad fašizmom onih zemalja čiji se današnji politički kurs u evroatlantskom taboru smatra „neprihvatljivim“. „Šta, na primjer, predstavlja beskrupulozno odbijanje upućivanja poziva Rusiji i Srbiji na ceremoniju obilježavanja 80-godišnjice početka Drugog svjetskog rata u Varšavi, prije svega imajući u vidu emocije veterana i njihovih rođaka?“, pita se, dodajući da zapadni saveznici, zajedno sa Njemačkom, koja se pridružila njihovom „bliskom kružoku“, poštujući jedni druge na proslavama povodom obilježavanja događaja iz Drugog svjetskog rata, sa namjerom ignorišu nespornu činjenicu.

„Glavni udar Trećeg rajha bio je usmjeren na slovenske narode Evrope, izložene planiranom genocidu kako bi se oslobodio „životni prostor“ za „rasu gospodara“. I upravo je glavni teret borbe protiv fašističke agresije pao na slovenske države“, navodi Nariškin.

Podsjećajući da SSSR i Srbija, koja je u to vrijeme bila dio Kraljevine Jugoslavije, spadaju u zemlje koje su tokom ratnih godina procentualno izgubile najveći dio stanovništva, autor teksta podsjeća da su na teritoriji Sovjetskog Saveza njemačke trupe  djelovale u skladu sa ozloglašenim „Podsjetnikom njemačkog vojnika“ (koji je postao jedan od dokumenata tužilaštva na suđenjima u Nirnberškom procesu): „Nema nerva, srca, sažaljenja – sazdan si od njemačkog gvožđa … Ubij svakog Rusa, ne zaustavljaj se pred starcem ili ženom, djevojčicom ili dječakom … Njemac je apsolutni gospodar svijeta.“

U navedenim okolnostima, navodi Nariškin za Novosti, Rusi i Srbi su u fašističkoj agresiji sasvim opravdano vidjeli egzistencijalnu prijetnju, i posle suočavanja s njom, oba naroda su pokazala nepokolebljiv otpor okupatorima i želju za bratskim uzajamnim pomaganjem dostojne sjećanja svojih potomaka.

U Jugoslaviji, koju su u aprilu 1941. godine faktički raskomadale Njemačka, Italija, Mađarska, Rumunija i Bugarska, za bukvalno samo nekoliko mjeseci formiran je masovan nacionalni partizanski pokret, za čije je aktiviranje jedan od podsticaja bio napad fašističke Njemačke na SSSR, kazao je Nariškin, ističući da je značajno da se u čuvenom pozivu na narodni ustanak dana 4. jula 1941. godine, partizanski vođa Josip Broz Tito obratio Srbima, Hrvatima, Slovencima, Crnogorcima i Makedoncima sa apelom: „Nećemo dozvoliti da se vojne zalihe i druga sredstva, koji služe fašističkoj hordi u njihovoj borbi protiv Sovjetskog Saveza, prevoze našim putevima.“

Sa svoje strane, navodi, SSSR je, takođe, učinio sve moguće da pruži pomoć partizanima koji su morali da se bore protiv neprijatelja, mnogostruko jačeg od njih, uključujući i upućivanje sjajnih sovjetskih obavještajaca koje je tokom rata Moskva uputila u okupiranu Jugoslaviju.

Moramo svim snagama sačuvati Evropu od konačnog odvajanja od hrišćanske tradicije

Događaji iz Drugog svjetskog rata, kako zaključuje Nariškin, predstavljaju važan podsetnik za Rusiju i Srbiju, i to ne samo u pogledu zajedničke istorijske sudbine naših naroda, slavne pobjede i velikih gubitaka.

„Na ovoj krvavoj stranici svjetske istorije, u izvjesnom smislu, napisana je suština istorijske misije Rusije i njenih srodnih slavonskih država – da svim snagama sačuvamo Evropu od konačnog odvajanja od hrišćanske tradicije i pokušaja stvaranja „Čudesnog novog svijeta“ na Zemlji. Nije važno da li se on stvara na kultu rasne isključivosti, civilizacijske ili tehnološke superiornosti, masovne potrošnje ili, na primjer, totalitarne dominacije sajber tehnologije. Sjećanje na Drugi svetski rat, takođe, vidljiv je dokaz snage uma, skrivene u našim narodima, kao i sposobnosti da izdrže najkritičnije situacije. Prenošenje ovog znanja na sledeću generaciju predstavlja strateški zadatak u svakom pogledu“, poručuje, upozoravajući da očuvanje istorijskog sjećanja, bez izobličavanja i „dodavanja“, predstavlja izuzetan izazov  u uslovima širenja „postistine“.

„Mi u Rusiji i Srbiji smo spremni na to, jer dobro znamo protiv čega se borimo“, rekao je, podsjetivši da je kraj XX vijeka, koji se za Rusiju i Srbiju pretvorio u geopolitičku tragediju, jasan primjer visoke cijene koja mora da se plati za prekrajanje granica i „preoblikovanje“ nekih elemenata svjetskog poretka.

Na ulicama Beograda i dalje se mogu vidjeti ožiljci operacije prisilne transplantacije demokratije

„Devedesetih godina Rusi i Srbi su gotovo istovremeno preživjeli krah svojih država, praćen ekonomskom razaranjem i krvavim etničkim sukobima. Naročito je bilo teško bivšoj Jugoslaviji, gdje su, pod okriljem mirovne misije UN, zemlje NATO prvo pokrenule građanski rat, a zatim, suprotno međunarodnom pravu, izvršile direktnu vojnu agresiju na Srbe. Od marta do juna 1999. godine NATO vojna avijacija nemilosrdno je bombardovala mirne srpske gradove, uključujući prestonicu Beograd.

Kao rezultat vazdušnih udara Sjedinjenih Američkih Država i njihovih saveznika, uz upotrebu zabranjenih kasetnih bombi i raketa sa visokotoksičnim osiromašenim uranijumom, poginulo je oko 2.000 civila, uključujući djecu, dok su mnogi Srbi nestali. Na ulicama Beograda i dalje se mogu vidjeti ožiljci operacije prisilne transplantacije demokratije – uništeni vrtići, bolnice, stambene zgrade“, istakao je Nariškin pojašnjavajući da je Rusija tada bila suviše slaba da pruži pomoć Beogradu.

Danas je Rusija ponovo jedan od vodećih centara moći

„Od tada je prošlo 20 godina. Očekivanja američkih političkih stratega se nisu obistinila – formiranje unipolarnog svijeta na olupinama drugih država od strane Vašingtona nije uspješno. Testirani jednostrani oružani pristup SAD i njihovih saveznika u NATO u pogledu Jugoslavije aktivno se razvijao (Irak, Libija, Sirija). Ove akcije, međutim, nisu uništile čvrstu percepciju, sazdanu nakon Drugog svjetskog rata o neophodnosti stvaranja jedinstvenog i nedjeljivog međunarodnog sistema bezbjednosti, uzimajući u obzir interese svih učesnika. Suprotno tome, osnovni principi konferencija na Jalti i u Postdamu su u aktuelnom svijetu, koji gravitira ka multipolarnosti, relevantniji nego ikad.

U današnjem svijetu, Rusija je ponovo jedan od vodećih centara moći. Danas našu zemlju odlikuju snažne vrijednosti, na kojima nam mnogi na Zapadu zavide, snažan vojni potencijal, tvrda politička volja i spremnost na odlučno djelovanje na međunarodnoj sceni. Opet smo spremni da se založimo za sebe i zaštitimo svoje saveznike i prijatelje„, zaključio je Nariškin.